ကျွန်​တော့်​ရဲ့​ကောင်းကင်​(သို့မဟုတ်)မိုးသား

Part-20

ခဏအၾကာသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီျပန္လည္ဖိကပ္လာကာလ်ွာကိုအထဲတိုးဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားျပန္သည္။အဝင္မခံပဲတင္းတင္းေစ့ထားေတာ့ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းဖိကိုက္ျခင္းခံရေတာ့သည္။ပါးစပ္ထဲကိုေသြးစအနည္းငယ္ဝင္လာတာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေပါက္သြားၿပီမွန္းသိလိုက္သည္။ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းဆီကနာက်င္မႈေၾကာင့္ သတိလက္လြတ္ပါးစပ္ဟလိုက္မိသည္။ပါးစပ္ဟမိတာနဲ႔သူ႔လ်ွာကပါးစပ္တြင္းရစ္ပတ္စုပ္ယူေတာ့သည္။

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ‌ေအာင္နမ္းၿပီးမွသူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးေတာ့သည္။ထိုအခါမွပါးစပ္ဟကာအသက္ျပင္းျပင္းရႉရ၏သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက လြတ္ထြက္သြားတာနဲ႔လည္တိုင္ေတြကိုစုပ္ယူနမ္းရိႈက္ျပန္သည္။ရွပ္လက္ရွည္အျဖဴကိုခြၽတ္လႊင့္ပစ္လိုက္ရင္းသူ႔ကိုအသာမကာသူ႔တီရွပ္အျဖဴကိုပါဆြဲခြၽတ္သည္။အသက္ေတာင္လုရႉေနရသည္မို႔သူျပဳသမ်ွႏုေနရသည္။သူကိုယ္ေပၚကအက်ႌမရိွေတာ့ေၾကာက္လန႔္လာကာ သူ႔ရင္ဘက္ေတြကိုထုၿပီးအတင္းရုန္းထမိသည္။

"ဘာလုပ္တာလဲ၊ဖယ္ေပး၊အင့္! အဟင့္! လႊတ္ေပး"

သူ႔ရင္ဘက္ေတြေတြကိုထုရိုက္ရင္းခုတင္ေပၚကဆင္းေျပးဖို႔လုပ္ေတာ့ ေမြ့ရာေပၚ ျပန္လွဲခ်ျခင္းခံရျပန္ေလသည္။ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကႏႈတ္ခမ္းေတြဆီငံု႔ၾကလာျပန္၏သူ႔ဘက္ကနည္းနည္းေလးေတာင္အေလ်ွာ့ေပးမၫ့္ပံုမေပၚ။ၾကာလာေတာ့သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြေပါက္ၿပဲကာပူေလာင္က်ိန္းစပ္ေနၿပီ။ထပ္အနမ္းမခံႏိုင္ေတာ့။

"မိုးသား ငါခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူးေနာ္၊ေတာ္ေတာ့"

"ဘယ္သူကေရာ ခြင့္ေတာင္းေနလို႔လဲ"

"အင့္ !မင္းဘာလုပ္တာလဲ၊လႊတ္ေပး ဖယ္ အင့္"

သူ႔စကားေတြကိုတစ္ခြန္းမွမတုန႔္ျပန္ေတာ့။ ရင္ဘက္ေတြကိုေနရာမလပ္စုပ္ယူနမ္းရိႈက္ျခင္းခံရျပန္သည္။ရင္ဘက္ေပၚကအရာႏွစ္ခုကို စုပ္ယူကာသူ႔ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေတြအထိနမ္းရိႈက္ျခင္းခံေနရသည္။ရွက္စိတ္ေရာဝမ္းနည္းစိတ္ပါ လိႈက္တက္လာသည္။သူ႔တစ္သက္ဒီလိုတစ္ခါမွ အလုပ္မခံရဘူးပါ။ရွက္စိတ္ေရာ၊ေဒါသပါထြက္လာကာသူ႔ေက်ာေတြကိုထုရိုက္ကုတ္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။လြတ္ေအာင္ကဘယ္လိုမွရုန္းမရ။JCမွာ နဒီသြားရာေလ်ွာက္လိုက္ခဲ့ရေတာ့ပင္ပန္းေန၏ေနာက္ၿပီးညစာကိုသူနဲ႔အတူမစားရင္ျပသနာထပ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဘာမွစားမလာခဲ့တာေၾကာင့္အစကတည္းကတစ္ကိုယ္လံုးႏံုးခ်ၫ့္ေန၏