Part-3

124K 9.9K 477
                                    

Zawgyi

မိုးသားတို႔ေဆးခန္းကထြက္လာေတာ့ညေနေစာင္းေနၿပီ။အေမွာင္ဖက္ကိုေတာင္လုေနၿပီျဖစ္သည္။ေဝဇယႏၲာလမ္းမႀကီးေပၚမွာေတာ့ကားေတြဥဒဟိုသြားလာေနၾကတုန္းပဲရိွ‌ေသးသည္။ဒီညေနက်မွ ေလေျပကပိုေအးေနသလိုသူခံစားေနရ၏သူတို႔ ဒီလမ္းမႀကီးေပၚမွာအခါေပါင္းမ်ားစြာျဖတ္သန္းဖူးသည္။ညၪ့္နက္ခ်ိန္ေတြမွာလည္းအေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကားၿပိဳင္ေမာင္းခဲ့ဖူးသည္။ဒီေဆးခန္းရိွေနမွန္းသူလံုးဝသတိမထားခဲ့မိပါ။ေနာင္တေတာင္ရခ်င္မိသြားသည္အထိ။

"ေဟ့ေကာင္မိုးသား ငါေျပာတာၾကားလား၊ၿပံဳးေနလိုက္တာ အခြက္ႀကီးက"

ေတဇာကကားေမာင္းေနရာမွလွမ္းေမး၏

"ျပန္ေျပာ ငါမၾကားလိုက္ဘူး"

"ေဆးခန္း ကိုနည္းနည္းေလးမ်ားေနာက္ၾကၿပီးမွေရာက္သြားရင္ေသေတာ့မယ့္ရုပ္နဲ႔ေကာင္ကဘာျဖစ္သြားတာလဲ၊ၾကည့္ေနလိုက္တာမ်ား၊မင္းမ်က္လံုးႀကီးေဒါက္တာမ်က္ႏွာေျပးကပ္ေတာ့မလားေတာင္ထင္ရတယ္၊မင္းအစားငါအားနာလိုက္တာကြာ၊ဟိုကၾကၫ့္ရတာလံုးဝအင္ႏိုးဆန႔္ေနာ္ေဟ့ေကာင္၊မင္းကိုေၾကာက္ေနတဲ့ရုပ္‌ေလး၊ေအးေလ ဒီေလာက္ၾကၫ့္ေနမွေတာ့ဘယ္သူက မေၾကာက္ပဲေနမွာလဲ"

"ေတဇာ ငါခ်စ္မိသြားၿပီထင္တယ္ေဟ့ေကာင္၊စေတြ့ကတည္းကရင္ခုန္ေနတာအခုခ်ိန္ထိပဲ၊ဒီလိုတစ္ခါမွမခံစားဖူးဘူးကြာတစ္ကယ္ေျပာတာ "

ငါရိပ္မိတယ္ဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ေတဇာကသူ႔ကိုမဲ့ရြဲ႔ျပေနသည္။

"ဒါနဲ႔ ရဲရင့္ဆိုတဲ့ေကာင္ကိုလက္ရိုက္ခ်ိဳးပစ္ဖို႔ဟိုေကာင္ေတြကိုေျပာၿပီးသြားၿပီလား"

"မေျပာရေသးဘူးေလဘယ္လိုလုပ္ေျပာရဦးမွာလဲ၊မင္းေနာက္ေတာက္‌ေလ်ွာက္လိုက္ေနရတာဘယ္အခ်ိန္ေျပာခ်ိန္ရမွာတုန္း "

"ေအး အဲ့လိုဆိုဟိုေကာင့္လက္ကိုတစ္ေခ်ာင္းပဲရိုက္ခ်ိဳးလို႔ေျပာလိုက္ေတာ့"

"ဘာလို႔တုန္း၊မင္းပဲလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုးရိုက္ခ်ိဳးမွေက်နပ္မွာဆိုေျပာေတာ့"

"ကိုကိုနဲ႔ေတြ့တာသူေၾကာင့္ေလကြာ၊အဲ့ဒါေၾကာင့္လက္တစ္ေခ်ာင္းေလ်ွာ့ေပးလိုက္တာ"

ကျွန်​တော့်​ရဲ့​ကောင်းကင်​(သို့မဟုတ်)မိုးသားWhere stories live. Discover now