ကျွန်​တော့်​ရဲ့​ကောင်းကင်​(သို့မဟုတ်)မိုးသား

Part-18

Zawgyi

ေမြးေန့ပါတီက်င္းပေနတဲ့ၿခံထဲမွာသာဆူညံေနတာ၊အျပင္ေရာက္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။လူမေနတဲ့ၿခံက်ယ္ႀကီးေတြမ်ားတာေၾကာင့္လူအသြားအလာသိပ္မရိွ။ကားတစ္စီးတစ္ေလေတာင္မေတြ့ရ။လမ္းမႀကီးဖက္ေရာက္ေအာင္နည္းနည္းလမ္းေလ်ွာက္ရမည္ထင္သည္။ေကာင္းေကာင္း ထြက္လာမိၿပီးကာမွေၾကာက္စိတ္အနည္းငယ္ဝင္လာသည္။လွၫ့္လည္းျပန္မသြားခ်င္ေတာ့။သူရိန္ကမိုးသားကိုသူျပန္တဲ့အေၾကာင္းေျပာေလာက္မည္ေတာ့ထင္ရသည္။ေနာက္လွၫ့္ၾကၫ့္မိေတာ့ မိုးသားကားကပါမလာ။လိုက္မ်ားလာေလမလားေမ်ွာ္လင့္ေနမိေသးသည္။

အမွတ္မရိွတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းၾကၫ့္မရခ်င္ေတာ့။ကိုယ့္အနားမေနေပးႏိုင္တဲ့သူကိုမွ။ဝမ္းနည္းစိတ္ကလိႈက္တက္လာျပန္သည္။က်လာတဲ့မ်က္ရည္ကိုလက္ခံုနဲ႔အသာဖိသုတ္လိုက္၏

မိုးသားကိုတစ္ျခားသူနဲ႔တြဲျမင္မိေတာ့ သဝန္တိုစိတ္က သူ႔အလိုလိုျဖစ္လာသည္။သဝန္တိုတယ္ဆိုတာမ်ိဳးက သမီးရည္းစားေတြမွတိုရတာေလာက္ေတာ့သူသိပါသည္။သူလက္ထပ္ရမယ့္ နဒီ့ကိုေတာင္သဝန္တိုစိတ္မျဖစ္မိ။နဒီ့မွာ boyfriendsေတြအမ်ားႀကီးရိွတဲ့အေၾကာင္းသတင္းၾကားတုန္းကေတာင္ ဘယ္လိုမွမေနခဲ့။တစ္ခါတစ္ေလ နဒီ့ကိုတစ္ျခားေကာင္ေလးေတြနဲ႔တြဲသြားတာမ်ိဳးေတြသူကိုယ္တိုင္ ျမင္တဲ့အခါေတြေတာင္ရိွဖူးေသးသည္။သူ႔စိတ္ထဲဘယ္လိုမွမေနခဲ့။

သူနဲ႔ပတ္သတ္မိမွသာ သဝန္တိုရေကာင္းမွန္းသိေတာ့သည္။သူ႔အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုပဲ အလိုလိုက္၊ကိုယ့္ကိုပဲဂရုစိုက္၊ကိုယ့္ကိုပဲ ေပြ့ဖက္နမ္းရိႈက္ေစခ်င္မိခဲ့သည္။ကိုယ္မဟုတ္တဲ့တစ္ျခားသူေတြကို အလိုလိုက္ဦးစားေပးတာမ်ိဳးမလိုခ်င္ခဲ့။

သူ အလိုလိုက္ဦးစားေပးတာေတြ၊ ဂရုစိုက္ၾကင္နာေပးခဲ့တာေတြ၊ၿပီးေတာ့ သူေပြ့ဖက္နမ္းရိႈက္ခဲ့တာေတြအရာအားလံုးကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္လို႔ထင္ခဲ့ဖူးေသးသည္။သူကေတာ့အဲ့လိုမဟုတ္။တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္နဲ႔ေပြ့ဖက္ဖို႔လည္းဝန္မေလး။နမ္းရိႈက္ဖို႔လည္းဝန္မေလး။ကိုယ္ကပဲအရူးတစ္ေယာက္လို။ဝမ္းနည္းစိတ္ၿပီးေတာ့ရွက္စိတ္ကလိႈက္တက္လာျပန္သည္။