ကျွန်​တော့်​ရဲ့​ကောင်းကင်​(သို့မဟုတ်)မိုးသား

Part-20

Zawgyi

အနမ္းေတြေအာက္မွာေပ်ာ့ေခြစြာယိုင္နဲ႔သလိုျဖစ္သြားတဲ့သူ႔ကိုယ္လံုးကိုအသာထိန္းထားရင္းအနမ္းေတြကိုရပ္တန႔္ေပးလာသည္။ထိုအခါမွအသက္ဝဝရႉခြင့္ရေတာ့သည္။ထိုစဉ္သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးေျမာက္တက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေကာက္ေပြ့လိုက္တာျဖစ္ၿပီးေမြ့ရာရိွရာကိုေပြ့ခ်ီသြားျပန္သည္။ထို႔ေနာက္စြတ္စြတ္ျဖဴေနတဲ့အိပ္ရာထက္ဆီပစ္ခ်ျခင္းခံလိုက္ရ၏

အတင္းရုန္းထဖို႔လုပ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔အေပၚကအုပ္မိုးလာကာသူ႔လက္ေတြကိုဖမ္းခ်ဳပ္ထား၏မ်က္လံုးစူးစူးမ်ားကရီေဝေဝ စိုက္ၾကၫ့္လာၾကသည္။ထိုအၾကၫ့္ေတြကိုသူေၾကာက္၏ခါတိုင္းနဲ႔မတူပါ။အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းကသူ႔မ်က္ႏွာဆီရိုက္ခက္ေနျပန္၏သူႀကိဳးစားရုန္းၾကၫ့္လိုက္သည္။မရ။အိပ္ရာေပၚေရာက္ေနတဲ့အေျခအေနႀကီးကို သူမႀကိဳက္။

"မိုးသားငါ့ကိုလႊတ္၊လႊတ္ေပးလို႔ဒါဘာလုပ္တာလဲ"

"ကိုကို႔ ကို ခ်စ္တယ္"

"မခ်စ္ဘူးဖယ္၊ငါ့ကိုလႊတ္ေပးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ အင့္!"

ဘယ္လိုရုန္းရုန္းမလြတ္ေတာ့ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ေဒါသစိတ္ေရာကာမ်က္ရည္ကက်လာသည္။အႏိုင္က်င့္ခံရသလိုခံစားေနရသည္။အရက္မူးေနတယ္သာေျပာတာမထူႏိုင္မထႏိုင္ လဲကြဲေနတာမ်ိဳးမဟုတ္။ရမ္းကားခ်င္တိုင္းရမ္းကားရေအာင္သာေသာက္ထားပံုမ်ိဳးျဖစ္သည္။သူ႔ကိုယ္လံုးအႀကီးႀကီးကိုသူ႔အားနဲ႔ဘယ္လိုမွမယွဉ္ႏိုင္ျဖစ္ေန၏သူ႔မ်က္ႏွာဆီငံု႔က်လာေတာ့အတင္းရုန္းထဖို႔ႀကိဳးစားမိသည္။

"မိုးသား အြန႔္!"

ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအတင္းအက်ပ္ဆြဲစုပ္ျခင္းခံရျပန္ေလသည္။ႏႈတ္ခမ္းတြင္း တိုးဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့သူ႔လ်ွာေတြကို အဝင္မခံ။ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့ထားမိသည္။ႏႈတ္ခမ္းထဲကိုဝင္ခြင့္မရေတာ့ အသက္ရႉသံေတြပိုျပင္းထန္လာကာမ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးအႏွံ႔နမ္းေနသည္။အဆက္မျပတ္က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုလ်ွာနဲ႔လ်က္သည္။ၿပီးေတာ့မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုးကိုရမက္ျပင္းထန္စြာ စုပ္ယူနမ္းရိႈက္ေန၏