- ငယ္ - ႏွောင္း episode(4)
------------------------
"ကြၽန္ေတာ္ထိုင္မယ္ေနာ္....."
ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ စတင္ခြင့္ေတာင္းရသူမွာ ဦးမင္းနိုင္ျဖစ္ေလ၏။
လွိုက္ခနဲဝမ္းေျမာက္သြားမႈကို ညီေလးငယ္ခံစားလိုက္ရသည္။ အေျခအေနက တစ္ဆင့္တက္သြားၿပီျဖစ္၍ ေက်လည္းေက်နပ္မိ၏။
သို႔ရာတြင္ ညီေလးငယ္သည္ အံ့ၾသမႈကိုလည္းမျပ ေဖာ္ေ႐ြမႈကိုလည္းမျပ မ်ိဳသိပ္လ်က္သာ မလႈပ္မရွပ္ေငးေနပါသည္။
သူ႕စကားလမ္းေၾကာင္းေနာက္သို႔ ညီေလးငယ္ကမလိုက္လာေသာအခါ အေနအထိုင္ေအးေဆးလြန္းသည့္ ဦးမင္းနိုင္မွာ ေရွ႕ဆက္ဘာဆက္ေျပာရမလဲမသိျဖစ္ရကာ တံေတာင္ကိုေထာက္လ်က္ လက္ညိုးလက္မျဖင့္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို အတြင္းမွအျပင္သို႔ပြတ္သပ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ကိုင္ထားေသာ ဂ်င္ခြက္ကို အနည္းငယ္ျမႇောက္ၿပီး ခ်ီးယားဟုတိုးတိုးေရ႐ြတ္၏။ ရွက္ေနသည့္ ဦးမင္းနိုင္အမူအရာကို ၾကည့္ရင္း ညီေလးငယ္ ဟားခ်င္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းေလးအနည္းငယ္လႈပ္ယုံမွ်သာ ခနဲ႕သဲ့သဲ့ၿပဳံးေလ၏။
"ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ဝီစကီကုန္ေနၿပီဗ်..."
ဦးမင္းနိုင္သည္ "ေအာ္..."ဟု ေရ႐ြတ္ကာ ေနာက္တစ္ခြက္မွာရန္ ဝိတ္တာကိုေခၚလိုက္သည္။
"ေကာင္ေလးထပ္ေသာက္ဦးမယ္မို႔လား ကြၽန္ေတာ္မွာလိုက္မယ္ေနာ္......"
ညီေလးငယ္ခပ္ေသာ့ေသာ့ေလး ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ၿပဳံးရယ္မိ၏။ ၿပဳံးရယ္ရသည္မွာ ဦးမင္းနိုင္သုံးႏႈန္းလိုက္ေသာ နာမ္စားေတြေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုယ္သူ ကြၽန္ေတာ္တဲ့၊ ညီေလးငယ္ကိုက် ေကာင္ေလးတဲ့။ သမရိုးက်လဴေတြက ထိုကဲ့သို႔သိပ္မသုံးႏႈန္းဘူးမဟုတ္လား။ ကိုယ့္ထက္ငယ္သူကို ညီဟုသုံးမည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ကိုယ္ဟုသုံးလိမ့္မည္။ ခုေတာ့ သူ႕အသုံးအႏႈန္းေတြက ညီေလးငယ္အတြက္ထူးဆန္းေနၿပီး ခ်ိဳၿမိန္ေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုကိုလည္းခံစားေစရသည္။
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ မင္းနိုင္ပါ၊ ဒီကေကာင္ေလးနာမည္က..."
တစ္ေန႕က သူ႕အမည္ကိုမိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၿပီးမဟုတ္လား။ ညီေလးငယ္ရင္ထဲ မ်က္ခနဲေအာင့္သြား၏။ အမည္ကို မွတ္မိေနေအာင္ထိ သူကအေလးထားသင့္တဲ့သူတစ္ဦးမဟုတ္ေသးဘူးပဲေပါ့...။ အို...ခုမွစေတြ႕ဖူးတဲ့ လူတစ္ဦးရဲ႕အမည္ကို တစ္ခါေျပာယုံႏွင့္မွတ္မိေနရေအာင္ သူက မင္းလိုစိတ္ဝင္စားေနတာမွမဟုတ္တာ ညီေလးငယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား အဆင့္ေတြေက်ာ္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ေနရသလဲ။
YOU ARE READING
အရိုင်းလေကလေး နွေးလှသည်(ငယ်နှောင်း)
General Fictionအချစ်ကြောင့် လူကျင့်ဝတ်များ ဖောက်ဖျက်မိသောအခါ
