Hidden Personality

twenty two** This is not a goodbye

Twenty two** This is not a goodbye

(Chad POV)

Gusto ko mang isipin na maayos na ang lahat pero di ko magawa. Kagabi nagkausap na si Nikki at si Kuya Cedrick. Pumayag na siya na magpasurgery. In two hours magsisimula na yung 8 hours surgery niya. Ambading man pakinggan, pero kinakabahan talaga ako. Gusto ko mang manalig na kaya niya yun pero eto ako ngayon nananalangin na sana malampasan niya yung surgery. I love Nikki more than i love myself. Kung pwede nga lang na ilipat sakin ang sakit niya matagal ko ng pinalipat. Ayaw ko siyang makitang nahihirapan at nasasaktan. Ayaw kong pakita sa kanya na mahina ako. I always smile in front of her to hide my sadness, to hide my doubts, to hide all those tears that keep on falling from my eyes.

Pero ngayon hinahayaan ko lang silang lumabas. Hinahayaan ko ang sarili kong maging mahina. I don't want to leave but i have to. Alam ko kung paano kumilos si mom. Once she said she will do it no matter what. Kaya nga pati si Ate hindi makapalag sa kanya. She's treating us like a toy that she can manipulate every time she wants. Naalala ko pa ang conversation namin last night. And i guess i need to follow her this time. I need to say goodbye to Nikki for a while.

Flashback **

"Ready your things and you're having your flight this midnight."Mom said the moment she step inside our house.

Walang hi hello oh kung ano pa man, yan na agad ang sinabi niya. Well what's new if she says hi to me hindi siya ang mom ko.

"Mom I thought you agreed that i will go to Korea next week. I still have five days with me."Sabi ko sa kanya pero she seems didn't bother at all.

"When I said you're leaving, that means you will. That's my order so pack up."

"Mom hindi pa maayos ang lagay ni Nikki. Bukas pa lang siya magtatake ng surgery. I want to be with her hanggang sa paggaling niya."

"Chad babae lang yun. Madami kang makikitang magagandang babae sa Korea. Lilipas din ang nararamdaman mo para sa kanya. Kaya aalis ka whether you like it or not."

"Mom please just this one. Please let me."Sabi ko with tears already approaching.

"When I say no, it's a no. Look at you now. You're crying because of a girl. What the hell. Madaming babae ang nagkakandarapa sayo kaya wag mong ikulong ang sarili mo sa isang babaeng mamamatay na."

"Hindi mamamatay si Nikki. She's strong. She'll fight her disease. Hindi siya mamamatay so don't tell that dahil hindi mo siya kilala."

"Wala akong pakialam kung mamamatay na siya or hindi. Ang point ko dito ay aalis ka at mag aaral sa Korea. It's an opportunity for you. Ang gusto ko lang naman ay maging successful ka."

"Mom please just this one. I don't wanna leave yet. Gusto kong malaman kung magiging successful ba ang operation."

"Okay I'll give you until tomorrow evening. Ipapa re book ko ang flight mo. Just make sure na this time ako na ang susundin mo."Mom said before she leaves.

**end

Remembering mom's words. Ano pa ba ang magagawa ko. I'll just look at the positive side. Atleast alam ko ang magiging lagay ni Nikki bago ako umalis. Atleast malalaman ko ang result ng surgery. At makikita ko din ang lagay niya bago ako umalis. Sana lang sana Nikki lumaban ka.

I wipe my tears and with heavy steps i start walking to her room. Hindi ko alam kung paano ko pa nagagawang ngumiti pero sa loob loob ko masyado na akong wasted. I still need to smile for Nikki. I need to put a smile para yung ngiti na yun ang maalala niya. Ayaw kong magpaalam sa kanya. Ayaw kong makitang umiyak siya. I compose myself bago kumatok sa pinto. Bumungad sakin ang kuya niya na nagbukas ng pinto at siya na nakangiti sakin. How could i. How could i say goodbye to this sweet girl.

"Hi." Bati ko sa kanya.

"Hi." Sabi niya sakin with kaway pa. Naramdaman ko na parang kinukurot ang puso ko. Nandoon ang guilt dahil iiwanan ko na siya. Sinabi ko na I'll be with her side no matter what pero ngayon iiwan ko din pala siya.

"How are you? May masakit ba sayo?" Tanong ko. She shook her head na parang sinasabi niyang hindi.

"I'm fine. Ang gaan ng pakiramdam ko. Ganto siguro talaga kapag pinalaya mo na yung matagal mo ng kinikimkim. Ngayon sigurado na ako na gusto ko pang mabuhay." Sabi niya.

"Good. Meron pala akong ibibigay sayo. Open this pagkatapos ng surgery mo. okay?" Sabi ko sabay abot ng envelope sa kanya. Nandoon ang sulat ko sa kanya. Yung dahilan ko kung bakit kailangan kong umalis at pati na din ang promise ko na babalik ako for her.

"I'll make sure na mabubuksan ko ito. Ako pa haha." Natatawang sabi niya.

"Siguraduhin mo lang. Alam ko namang kaya mo yan." I said with a smile. I pull her into a hug para itago ang mga luha ko na palabas na. I'm sorry Nikki pero i can't be with you habang naghihirap ka. Habang lumalaban ka. Pero I'll assure you na kasama mo sa paglaban ang puso ko. "I love you. Just wait for me." I whispered.

"May sinasabi ka ba Chad? Di ko kasi narinig."

"Sabi ko magpagaling ka. Papakasalan pa kasi kita." Sabi ko sa kanya at nagblush naman siya. Mamimiss ko ang mukha niya. Mamimiss ko siya.

"Excuse me Ma'am, sir. Kailangan na pong ipasok ang patient sa OR." Sabi ng nurse na pumasok sa room kasunod ang kuya niya. I nod my head and kiss her forehead. This is not goodbye but this is only goodbye for now.

Nakaalis na sila pero nakatanga lang ako sa pintuan. Parang ayaw ng gumalaw ng mga paa ko.

"Don't worry ako ang bahala sa kanya habang wala ka." Nagulat na lang ako nung may nagsalita sa side ko.

"Kuya Cedric. Kanina kappa dyan?"

"Oo kanina pa ako dito. Kanina pa kita pinapanood na umiiyak na parang bakla. Kanina pa kita nakikitang nakatulala sa pinto." Sabi niya.

"Teka ano nga ulit yung sinabi mo sakin kanina Kuya?" Tanong ko.

"Sabi ko ako ang bahala sa kanya habang wala ka." Parang wala lang na sabi niya.

"Alam mo?" Tanong ko.

"Yup pero don't worry hindi ko sinabi kay Nikki."

"Paano?"

"Sinabi sakin ni Ellie kaninang umaga. Well tanggalin mo na ang OA na action and speech niya. All in all sinabi niya na pupunta ka sa Korea at wala kang magawa para tutulan ang plan ng Mom mo. Payo ko lang. Wag mong paghintayin ng matagal ang kapatid ko dahil kapag yun nainip baka ipagpalit ka sa kahit na sino dyan." Sabi niya bago umalis.

Pero bago ko pa siya masundan bigla na lang nagring ang phone ko.

"He--"

"It's time umuwi ka na." Sabi ni Mom sa phone.

"But you said that I have until evening." Protesta ko.

"Nabook ang flight mo ng after lunch. Kaya kailangan mong umuwi ngayon din." She said and ends our phone convo.

I take a last glance sa room ni Nikki. It's not a goodbye. I promise babalik ako. Babalikan kita.

__________________________________________________

ceikret

Edited**

ai wo