Hidden Personality

twelve** Confession

Twelve** Confession

(Nikki POV)

Pagbukas ng mata ko nasa isang dressing room ako. Anong ginagawa ko dito? At sino ang nagdala sakin dito? Maybe next time kailangan ko ng mag ingat. Nangyari na naman eh. Kung lagi na lang akong biglaang mawawalan ng malay may maaari pang may ibang makaalam ng sakit ko at ayaw kong malaman ito ng iba since ayaw kong mahirapan sila o kaya naman ay kaawaan ako.

"Gising ka na pala." Sabi ng boses sa likod ko. Yung boses na kilalang kilala ko. Yung boses na parang musika sa pandinig ko at gustong gusto kong naririnig kahit nasasaktan ako.

"Anong ginagawa ko dito?" Tanong ko kay Chad balewala ang sinabi niya. Knowing na siya ang kasama ko well nasa dressing room niya marahil ako.

"Nahimatay ka kanina backstage kaya dinala kita ditto para magpahinga since itong room ko ang pinakamalapit sa backstage." Sabi niya without breaking our eye contact. Pero hindi ko kinaya kaya ako na mismo ang pumutol nun. Yung mga matang yun na kayang tunawin ang galit ko. Hanggang ngayon kasi di ko pa din nakakalimutan na pinagpustahan lang ako.

"Well thank you aalis na ako." Sabi ko at handa na para umalis pero pinigilan niya yung kamay ko.

"Mag usap muna tayo please. Di naman tayo ganto dati di ba? Ano bang nangyari? Miss ka na ni Yumi at miss na din kita. Please Nikki umuwi ka na." Sabi niya pero di ko siya tiningnan. I can say na his eyes are pleading and the moment I'll look at it i can't say no so habang kaya kong pigilan i need to end this.

"Yun na nga Chad. Ito kasi ang reality since ang dati naman ay puno lang ng pag papanggap mo. Ano pa bang gusto mo yung iparealize how stupid am I since naniwala ako sa mga words mo. Well panalo ka na naniwala ako eh. Siguro naman masaya kana." I said and look to his eyes. Pero i can see pain in his eyes.

"Ang gusto ko lang Nikki bumalik yung dati nating samahan. Yung pagkakaibigan natin." Sabi ni Chad.

"Chad pag ang plato nabasag kahit anong dikit mo di mo na ito mabubuo na katulad ng itsura nito bago mabasag. Hindi na maibabalik pa ang nasira kaya pwede ba lubayan mo na ako." Sabi ko sabay hila ng kamay ko. Palabas na ako ng pinto ng bigla niya akong hinila at niyakap. I miss his hug pero hindi ako pwedeng magpatalo. Lagi na lang ako ang naiiwang talunan. I can't stand it anymore. I tried pulling back pero lalo lang niyang hinigpitan.

"Nikki what's wrong. May nagawa ba akong kinagalit mo. May nagyari ba between us. I'm dying to know. Lalo na at wala akong kahit isang maisip na dahilan kung bakit ka nag kakaganyan. Ayos naman tayo before di ba. Ano bang mali Nikki. Please sabihin mo nahihirapan na ako." Sabi niya habang yakap ako peto i keep struggling to break the hug.

"Anong mali? Yung pagkakaibigan natin yung mali kasi since before pagpapanggap lang lahat ng pinapakita mo. At ako naman si tanga nag tanga tangahan at nag pauto sayo." Sabi ko and push him hard breaking our hug.

"What are you talking about Nikki?" Pag mamaang maangan niya. Nice actor huh.

"Well what I'm trying to say is pinagpustahan niyo lang ako. Akala mo hindi ko malalaman? Well your too late kasi matagal ko ng alam na pinagpupustahan niyo ako ng mga kaibigan mo at pinaglalaruan mo lang ang damdamin ko." I can sense that anytime soon malalaglag na ang mga luha ko.

"A-ano. P-paano." Nauutal na sabi niya.

"Alam ko na Chad. Na pinagpustahan niyo ako ng mga kaibigan mo kung magiging girlfriend mo ako. So bakit ka naghahabol ngayon dahil ba hindi ka pa nananalo sa pustahan niyo ha?" Naiiritang sabi ko sa kanya. Totoo naman diba. Ano ba pang gusto niya ipagmalaki sa lahat na ang isang Miss Eef ay naloko at pinaasa niya ng ganun lang kadali. Ha ha ha nice.