Hidden Personality

sixteen** Her weakness

Sixteen** Her weakness

(Nikki POV)

Tumakbo lang ako ng tumakbo. I hate this life. I hate my life. Sorry Chad pero hindi pwede. Gustuhin man nating pareho, hindi na pwede. Kahit pa ipaliwanag mo lahat sakin mas gugustuhin ko pang takpan ang tenga ko para hindi na marinig ang lahat. Dahil habang nalalaman ko kung ano ba talaga ang totoo. Kung ano ba talaga ako para sayo. Lalo lang akong nasasaktan. Lalo lang akong aasa sa isang bagay na alam kong hindi na mangyayari. At yun ay ang mabuhay. Wala na eh the end is near. Doctor na mismo ang nagsabi sakin na even i take the medication 30% na lang ang chance of survival. Kahit na magpagamot pa ako iiwan ko din kayo. Akala ko tanggap ko na. Akala ko ayos na sakin na malapit na akong mamatay. Pero bakit ngayon nahihirapan akong tangapin ang lahat. Bakit kung kailan malapit na dun pa ako nasasaktan. I want to spend the rest of my life sa mga taong mahalaga sakin. Sa mga taong gusto kong makasama para maging masaya naman ako. Pero bakit ngayon natatakot ako. Natatakot ako na sa bawat araw na nakakasama ko sila. Sa tuwing kasama ko sila lalong nadadagdagan ang takot sa dibdib ko. Ang hirap isipin na ang isang 16 years old na gaya ko ay malapit ng mawala sa mundo. Sana sana ngayon na ako mawala. Sana mawala ako ng walang nakakaalam ng walang nasasaktan.

Pero paano ko magagawa yun kung ako mismo nasasaktan na. Madaming sana. Madaming pagsisisi. Pero ano pang magagawa ko? Tao lang din naman ako. Pero bakit sakin pa napunta ang paghihirap na ito.

Habang tumatakbo unti unting mabubuo yung mga luha sa mata ko. Yung mga luha na matagal ko ng pinigilan. Pinipigilang wag lumabas para makita ng iba na matatag ako. Na kaya ko. Pero anong magagawa ko. Nasasaktan ako. Bakit ba kung ano ang gusto mo hindi mo makuha. Bakit ba may mga oras na kailangan mong magdusa hanggang sa wala ng matira sayo. Higit sa lahat bakit sakin nangyayari lahat ng to? Madami ba akong nagawan ng masama kaya ito na karma ko? Ito na ba yung kapalit ng lahat ng magandang nangyari sakin. Ito na ba ang kapalit ng kasikatan, ng pera, ng magagandang kapalaran. Kung ito din pala yun. Sana sana di na lang nangyari lahat ng yun. Kung ito ang kapalit ng pagsikat ko. Sana di ko na lang naranasan ang sumikat.

"Aaahhhhhhh" napahawak ako sa ulo ko dahil bigla na lang sumakit. Please wag dito. Hindi ko alam kung nasan na ako pero please lang wag dito.

"Aahhhh ang sakit." Lumingon ako sa paligid ko pero walang tao. Walang kahit na anong sasakyan na dumadaan. Hindi ko na kaya ang sakit. Parang hinihiwa ang ulo ko. Parang unti unting tinutusok ng kutsilyo ang ulo ko sa sakit.

I grad my phone and i tried calling Dee. I press 1 for speed dial. After five rings he picked up.

"Help me. Please help me." The only words i said before everything turns black.

end**

(Chad POV)

30 minutes. 30 minutes na akong nakatayo dito kung saan ako iniwan ni Nikki. The thought can't process in my mind. Everything is over.

Suddenly my phone rang. At nung tiningnan ko it's Nikki?

"Help me. Please help me." Sabi niya.

"Nikki? Hello? Nasan ka? Anong nangyari Nikki? Hello? Nikki." Sabi ko pero di na siya sumagot. Oh god. Please let her be safe. Kahit na hindi na niya ako mahalin. Makita ko lang siyang ligtas at masaya. Ayos na sakin. Please let her be safe. Just wait Nikki. I'll save you.

After almost one hour of running at last i found her lying in that cold road. WTF. What is she doing there.

"Nikki. Hey Nikki wake up. Nikki." Sabi ko habang inaalog siya pero still wala pa din siyang malay. I lift her and i run as fast as i can. F*ck bakit ba walang dumadaang sasakyan sa lugar na ito. Finally i reach the main road. I held a taxi and tell the driver to go to the nearest hospital as soon as possible. I grab her phone and contact Dee's number. Kung sino man ang may karapatang malaman kung nasan si Nikki si Dee yun. Alam kong masakit pero titiisin ko basta ba ligtas at masaya siya.

"Hello Nikki I'm really sorry." Bungad ni Dee.

"Hello Dee it's me Chad. Walang malay ngayon si Nikki and I'm bringing her to the hospital." Sabi ko.

"What? What happened to her?" He asked in a tensed tone

"I dunno either. I just found her lying on the road." I said.

"Arrgghh F*ck but we are lost. We don't know where we are. Just.. Just please take care of her. Once na masundo kami pupuntahan ko siya agad. Thank you in advance." Sabi ni Dee. And end the call.

Nikki please wakes up. Wag mo naman akong pakabahin ng ganto. Nasasaktan akong nakikita kang kasama ni Dee pero mas nasasaktan akong nakikita kang ganyan. You looked pale. I can't even feel that you're breathing. God what's happening?

--

It's been three hours pero nasa loob pa din ng emergency room si Nikki. My eyes can't stop crying. Alam kong nakakabakla tingnan pero i can't help it.

"Chad where's Faye?" Sabi ni Dee habang tumatakbo papunta sakin.

"She's still inside. It's been three hours pero hindi pa din lumalabas ang doctor. Ano ba kasing nangyayari? Nahimatay din siya before di ba? May alam ka ba na hindi ko alam ha Duanne." Sabi ko pero hindi siya sumagot. Umupo lang siya vacant seat malapit sakin.

"Chad are you okay?" Sabi ni ate na kakadating lang.

"I'm fine ate. But Nikki's not." I said and a tear fall again from my eyes.

"It's my fault. Kung di ko siya iniwan hindi mangyayari to." Biglang sabi ni Dee with a crack voice.

"No it's mine since ako ang dahilan kung bakit ka umalis. I'm sorry." Sabi ni Ate.

Bago pa kami makapagreact lumabas na ang doctor kaya napatayo kaming tatlo sa pagkakaupo.

"How is she?" Tanong ni Dee sa doctor. But the doctor eyed him with pity.

"It happened again. And this time it's worst. I already told you Dee to convince her to take her medication. I can tell you now that it's not three months anymore. It can be two or three days. And even today. She's stable now so please once she woke up. Convince her. We can't do the surgery when it's against the patient will." Sabi nung doctor and leave all of us dumbfounded. Ano yun. Ano yung sinasabi niya. Ano yung three months? Ano yung three or two days. Ano yung today.

Bigla na lang napaupo sa sahig si Dee and he's crying. What's happening? Bakit siya umiiyak. Bakit hindi ko maintindihan ang mga nangyayari.

"Dee what is that. I can't understand what the doctor said. Ano bang nangyayari." Sabi ko habang hawak hawak ang colar ng damit niya. Hindi siya nagsasalita. Umiiyak lang siya. Bakit ba siya umiiyak. F*ck.

Sinuntok ko siya sa mukha para naman matauhan siya. He eyed me with his tears. He seems hurting.

"It's Nikki. May may taning na yung buhay niya." He said and cried again for the nth time. Pero anong sabi niya? May taning?

"Anong sabi mo?" Sabi ko habang nanghihina. Mali lang ako ng dinig diba?

"Few months ago. Nalaman ko na may sakit pala siya. She endured that sickness for already one year. But last week her doctor said na only three months. Three months na lang yung itatagal niya." Sabi ni Dee habang patuloy pa din sa pag iyak. F*ck this is not happening. This can't be.

"And now, pwede na siyang mawala anytime. Hindi nasunod ang taning ng buhay niya. Napaaga kaysa sa inaasahan niya. Ang sabi niya sakin she already accept the fact. Pero what happened today is not on her plan. She wants to finish the movie before her deadline. But now what?"dagdag pa niya. She can't. Hindi panaginip lang ito.

"This is what I'm telling her. She refuses to take medication. She refuses to take the surgery. Chad please convince her. Please let her live." Dee said and leave me. Ate followed him and i just went to Nikki's room.

Nikki please don't leave me. I love you please fight. Please stay.

_______________________________________

ceikret

Edited** June 28, 2015

ai wo