It's all my fault ~deel 2, voltooid~

Hoofdstuk 21

Pov jade

Er werd een kop warme chocolademelk in mijn handen gedrukt. Nou pas merkte ik hoe koud ik het eigenlijk had, ik rilde, Jiwoo zag het en deed nog een deken over me heen. Sinds ik hier binnen was gekomen hadden we eigenlijk nog geen woord tegen elkaar gezegd, het enige wat ze wel deed was me op alle mogelijke manieren warm proberen te krijgen. "Bedankt jiwoo" zei ik en glimlachte naar haar, ze knikte dat het goed was en glimlachte ook. "Waarom ben je naar Seoul gekomen" vroeg ze opeens, ze keek me doordringend aan. "Ik miste je" het kwam er plompverloren uit. "Weet eigenlijk iemand wel dat je hier bent?" Ik schudde mijn hoofd "ik ben weggelopen" antwoordde ik. Ze begon te lachen en keek me een beetje streng aan "jade, die mensen maken zich hartstikke zorgen om je" giechelde ze. Ik hield mijn schouders op en liet mijn hoofd hangen, niemand gaf daar toch echt om me, waarom zou ik daar blijven. "Misschien moet je ze bellen" zei ze, ik schudde resoluut mijn hoofd "straks willen ze dat ik terug kom naar Nederland, dat wil ik niet. niet nog een keer." Ze hield haar schouders op en zei "wat jij wilt." Ik zuchtte, toen schoot iets me te binnen. "Jiwoo, kan ik misschien vanavond hier slapen?" Ze begon te stralen "jaa tuurlijk" riep ze enthousiast. Ik glimlachte naar haar, "thankyou jiwoo" zei ik en gaf haar een knuffel.  Ik zuchtte even diep, wanneer zouden Namjoon zijn ouders terugkomen? En waar waren ze?

Pov moeder Namjoon

De wolken onder mij gingen langzaam voorbij, zachte brom geluiden kwamen van de motor. "We zijn er bijna, we gaan over enkele minuten landen" riep de piloot om. ik zuchtte en deed mijn gordel om. "We gaan landen" riep de piloot om. We maakten ons klaar voor de landing die niet veel later succesvol gelukt was en we weer veilig op de grond stonden. We zochten onze koffers en gingen naar de aankomsthallen, hier wachtte Els ons op. We liepen naar haar toe. ze vertelde dat we direct door moesten naar het politiebureau en dat we daar misschien meer duidelijkheid zouden krijgen. We liepen de lange gangen van Schiphol over, de zware koffers achter ons aan gezeuld. We stapte in de auto en reden met volle snelheid ervandoor. Na een uurtje kwamen we aan bij het bureau, we stapte uit en liepen naar de receptie. Al snel werden we opgevangen en mochten we met een politieman mee een kamertje in. We moesten ons verhaal doen, "waar denken jullie dat ze is?" Vroeg de man. "we hebben geen idee, ze kan overal zijn maar ze heeft in Nederland geen vrienden/ vriendinnen of familie" antwoordde Els. "U zegt specifiek in Nederland, heeft ze buiten Nederland wel vrienden/ vriendinnen of familie?" Hij keek mij aan. Langzaam begon ik te knikken "in zuid Korea woont een goede vriendin van haar, ook is haar broer daar overleden en ligt hij daar begraven." "Misschien is ze naar Korea gegaan om hun op te zoeken?" Suggereerde de man, resoluut schudde ik mijn hoofd "ze is 16" zei ik. "We moeten het in ons achterhoofd houden voor het geval dat. We kunnen haar telefoon traceren, en misschien kunnen we kijken of er iets van haar rekening is afgehaald, zo kunnen we er misschien achterkomen waar ze is." We knikte en gaven toestemming, al gauw was het ontdekt. "We zeiden het al, houd het in uw achterhoofd en wat denkt u, ze is in Korea" "k-k-Korea" stamelde ik. Ik en mijn man hadden een vlucht gemaakt van Korea naar Nederland voor het te helpen zoeken van jade, is ze in Korea. Mijn man keek me aan, "toch weer terug" zei hij.

Pov jade

"Lig je goed?" Jiwoo trok nog even aan de dekens maar knikte toen. Het was inmiddels al best wel laat en ik was doodop van de reis en de jetlag. "Slaaplekker" fluisterde jiwoo, "goodnight" zei ik en ik sloot mijn ogen.

-droom-

Ik opende mijn ogen, ik stond in een groen grasveld met verschillende witte bloemen. "Jade" schreeuwde iemand vanachter me, ik draaide me om een keek recht in Jin zijn ogen. "J-Jin!? Wat doe je hier!? Je was d-d-dood" "dood! Ach nee joh gekkie" hij pakte me vast en knuffelde me. "Waar was je dan?" "Het maakt niet uit waar ik was, het belangrijkste is dat ik hier weer ben en dat ik er voor altijd voor je zal blijven." Hij omhelsde me stevig en zoende me voorzichtig op mijn hoofd, wat had ik hem gemist. "Kom weer bij ons wonen!" Riep Jungkook opeens, iedereen stemde in en we gingen weer verhuizen. We verhuisde naar een prachtig nieuw huis. Het duurde niet lang, alles begon weer vanaf begin tot eind. Ik maakte het uit met yeonjun, hij bracht me eten, er was brand en ik ontwaakte in het ziekenhuis. Opnieuw vertelde ze me dat mijn broer en iedereen van wie ik hield dood waren. Ik huilde, ik huilde tot ik er bij neer viel. Ik wilde niet meer langer, ik zou een einde aan mijn leven gaan maken, vanavond nog. Ik liep naar het meer waar ik met de jongens wel eens langs was gelopen. Ik keek naar het troebele water en zag mijn eigen spiegelbeeld. Het was een ongelukkig meisje zonder glimlach, ik herkende mezelf niet meer terug. Goed, daar gaat hij dan, 1, 2. Ik sprong, het water ontnam me gelijk van mijn lucht en na twee minuten onderwater te hebben gezeten werd het zwart. dag wereld, tot nooit meer ziens.

-einde droom-

Mijn ogen schoten open, badend in het zweet werd ik wakker. De droom had zo echt gekeken, even had het gevoeld alsof Jin weer terug was. Ik zorgde dat ik mijn ademhaling weer onder controle had en probeerde weer te slapen, dit keer met meer succes.

Heyhey! Weer een nieuw deel is af. Hopelijk was hij leuk, geef hem alsjeblieft een stem en vergeet geen reactietje  achter te laten. Hou van jullie! XX me💜