It's all my fault ~deel 2, voltooid~

hoofdstuk 5

pov jade

een windvlaag blies langs mijn armen, ik kreeg kippenvel. ik zat nog steeds buiten op de grond. opeens voelde ik iets van warmte, iemand had iets over me heen gelegd. toen ik opkeek zag ik dat dit dezelfde brandweerman was als die me gered had. "bedankt" zei ik glimlachend tegen hem. "graag gedaan" zei hij en hij kwam naast me zitten. "heeft de politie als iets ontdekt? is de brand aangestoken" vroeg ik hem. "het spijt me, daar kan en mag ik geen uitspraak over doen" zei hij.  "alsjeblieft, het is belangrijk voor me. ik heb geen idee of je het verhaal van bts hebt gevolgd maar ik zat ook in die andere brand" zei ik. hij keek me aan "ben jij een van de twee overlevenden van die brand?" vroeg hij, ik knikte "ik ben jade, het zusje van kim seokjin" antwoord ik alsof dat alles duidelijk zal maken. hij knikte "ben jij dat meisje die uit het raam is geklommen?" zei hij, "ja maar hoe weet je dat er iemand uit het raam is gesprongen? is dat op het nieuws geweest?" vroeg ik aan hem, hij schudde zijn hoofd. "je herinnert je er waarschijnlijk niks meer van maar ik was daar ook. we kwamen net aanrijden, toen zagen we iemand uit het raam zagen klimmen, toen zagen we je vallen." "o, zo yep dat was ik" grinnikte ik. "ik heb je naar het ziekenhuis gebracht" zei hij, het kwam er achteloos uit. wauw, deze man/jongen -heb geen idee hoe oud hij is- heeft me gewoon al 2x gered. "Echt, serieus? Bedankt" zei ik tegen hem, ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen. Hij grijnsde naar me, "het is mijn werk, je hoeft me niet te bedanken" zei hij. Ik schudde mijn hoofd "het is dat misschien je werk maar ik kan je toch bedanken, je hebt mijn leven gered. 2x en daar ben ik je dankbaar voor" zei ik. Hij glimlachte "als je me zo dankbaar bent, wil je dat dan misschien laten blijken door een keer iets met me te gaan drinken" zei hij met een grote glimlach. Eerlijk was eerlijk, hij zag er niet slecht uit. Hij was ongeveer mijn leeftijd en oké hij was best knap maar ik was er niet klaar voor, ik had enorm veel liefdesverdriet om yeonjun en ik was er nog lang niet klaar voor met iemand anders een gezellig avondje te hebben. Ik glimlachte wat ongemakkelijk naar hem "als je niet wil is niet erg hoor" zei hij, ik schudde mijn hoofd "dat is het niet" zei ik, "wat dan wel?" Vroeg hij. "Ik ben er niet klaar voor ik ben net al mijn vrienden verloren en mijn vriendje, ik ben er nog niet klaar voor een gezellige avond te hebben, ik zou je avond alleen maar verpesten" zei ik. "Het is niet erg, zoek me maar een keer op als je er klaar voor bent, deze heb ik van je tegoed" glimlachte hij en hij drukte me een kaartje in mijn handen met zijn telefoonnummer. "Ik moet nou gaan" zei hij spijtig, "ik zie je nog wel" glimlachte hij en hij liep weg. Ik draaide het kaartje wat rond in mijn handen, ik besloot hem in mijn zak te doen, ik stopte mijn hand in mijn zak om het briefje  weg stoppen toen ik opeens een ander papiertje voelde. Het mysterieuze briefje dacht ik. Ik pakte hem voorzichtig uit mijn zak en vouwde hem open. Dit is wat er stond:  jade, je houd wel erg veel van branden nietwaar? Hoe kan het toch dat je alweer in een brand bent beland? Tja, daar weet ik het antwoord wel op. Door mij :) maak geen verkeerde beslissingen door hiermee naar de politie te gaan, txt is in mijn handen en als je hiermee naar de politie gaat zal txt niet lang meer te leven hebben en gaan ze net zoals yeonjun en Bts allemaal dood ik hou je in de gaten. Kom zaterdag om 20:00 naar de oude fabriek in het park, kom alleen. Geschrokken verfrommelde  ik het briefje weer. Txt leeft? Ze zijn gekidnapt. van wie is deze brief? Ik herkende het handschrift vaag, waarvan weet ik niet. "Jade? Gaat het wel" met een ruk draaide ik me om, de moeder van Namjoon keek me bezorgd aan. Opgelucht haalde ik adem "ja, het gaat goed" zei ik met een trillende stem. "Wat is dat?" Vroeg ze en wees op de brief in mijn handen, "niks" zei ik en stopte het briefje snel in mijn zak. Op dat moment besefte ik me iets, de brand was inmiddels dan wel onder controle maar zouden de lichamen nog wel ongedeerd zijn? Ik keek de moeder van namjoon aan. "Gaat de begrafenis nog door?" Ze schudde haar hoofd, "vandaag niet meer, de lichamen zijn gelukkig ongedeerd, ze stonden in een zaal die gelukkig niet in de fik stond. Maar de begrafenis komt er wel, alleen niet vandaag." Ik zuchtte, misschien zou de volgende keer dat de begrafenis is Jin er wel bij liggen. Ik stopte de gedachte weg, niet aan denken, Jin word gewoon weer wakker. "Ga je met me mee?" De moeder van namjoon stak haar hand uit die ik dankbaar aan pakte. We liepen naar hetzelfde groepje als die van straks. Alle ouders stonden hier bij elkaar, sommige huilden. Ik keek voor de eerste keer rond, veel mensen zaten op de grond en huilde.

Heyhey! Weer een deeltje af, super erg bedankt op alle reads die ik op why am i alone en dit boek krijg! Ik ben echt dankbaar voor elke read en het maakt me niet uit hoeveel ik er krijg. Ik hou super veel van jullie! Dank jullie wel. Hou van jullie xx me💜