It's all my fault ~deel 2, voltooid~

Hoofdstuk 20

Pov jiwoo

Een zacht geroffel op de deur, ik had geen zin in bezoek. Op het moment voelde ik me
Echt zwaar klote, ik miste jade meer dan ooit. Tobias had het namelijk uitgemaakt, hij zei dat ik hem stalkte en hem met rust moest laten. Daarna maakte hij het uit. Hij blokte me
Op alle social media, en dat was het dan. Ik liet me voor de zoveelste keer vandaag tegen de grond aanvallen en huilde. Weer een zachte roffel, "ga weg, ik wil niemand zien!" Schreeuwde ik, ik was er klaar mee. Ik kon niet meer normaal doen, ik was gebroken, mijn hart was gebroken en mijn tranen waren op.

Pov jade

Ze schreeuwde dat ik weg moest gaan, ik was hier duidelijk niet gewild. Ik keek naar de grond en probeerde mijn tranen in te houden. Ik liep de trap af en zei de moeder van Jiwoo gedag, ik was hier voor niks naartoe gekomen. "Alles goed?" Vroeg ze, ik kon mijn tranen niet langer inhouden en begon te huilen. "Meisje, wat is er aan de hand?" Vroeg ze en trok me in een knuffel. Ik snikte en wist geen woord uit te brengen, "komt het door jiwoo?" Vroeg ze, ik knikte. "Wacht hier, ik ben zo terug" ze liet me
Los en liep de kamer uit, ze ging vast naar jiwoo toe. Ik zag geen andere optie dan vluchten, dus dat is wat ik deed.

Pov jiwoo

Dit keer werd mijn deur opengetrokken, ik keek recht in de boze ogen van mijn moeder. "Waarom doe je zo tegen jade, ze moest huilen. Ze is hier naartoe gekomen omdat ze je miste, en dan doe ze zo tegen haar. Wat is er met je aan de hand?!" Ik keek haar niet begrijpend aan, "waar heb je het over?" Vroeg ik. Jade? Waarom zei ze nou weer jade? En wat bedoelde ze met dat ze hiernaartoe is gekomen en ik zo tegen haar deed. "Je weet heel goed waar ik het over heb" zei ze en keek me boos aan. Pas toen ik huilend vertelde dat ik het echt niet wist vertelde ze het me. Ik was met stomheid geslagen, de persoon die aan de deur was geweest was niet mijn moeder, het was jade. Ze was hier, jade was hiernaartoe gekomen voor mij. "Waar is ze!?" Riep ik, "beneden" antwoordde mijn moeder rustig. Nog voor ze haar zin kon afmaken rende ik al naar beneden toe. De bank was leeg, de stoelen waren leeg, de keuken was leeg, en zelfs de wc was leeg. Waar was ze!? Tranen liepen langs mijn wangen naar beneden, "waar is ze" snikte ik dit keer hardop. Ik keek mijn moeder aan die inmiddels naar beneden was gekomen, ze ging naast me Zitten en pakte me vast.

Pov jade

Ik liep de drukke straten van Seoul over, ik liep naar het huis van de ouders van namjoon. Ik stak de straat over en liep naar het huis. Ik belde aan en wachtte en tijdje, al snel kwam ik tot de conclusie dat ze niet thuis waren.

Pov moeder namjoon

We zaten in het vliegtuig opweg naar Nederland om te helpen zoeken naar jade. Ik leunde met mijn hoofd vermoeid tegen het raampje aan.  De wolken onder mij gingen langzaam voorbij, mijn ogen vielen dicht doordat ik zo vroeg had moeten opstaan. Langzaam werd het donker doordat ik mijn ogen sloot, ik belandde in een diepe en onrustige slaap.

Pov jade

Ik stond voor de gesloten deur, wat moest ik nou? Ik liet me zakken op de stoeprand en wachtte. Ik was enorm dom geweest, hoe kon ik nou denken dat ze blij zouden zijn als ze me terug zouden zien. Mijn hart bonsde in mijn keel, opeens vielen er regendruppels op mijn hoofd. Het begon als een gek te plenzen, regendruppels vielen via mijn hoofd op mijn neus naar beneden. Een koude rilling liep over mijn rug. Ik stond op en begon te rennen, ook al had ik geen idee waarnaartoe. Ik ging onder een afdakje staan, mijn telefoon trilde in mijn broekzak. Toen ik erop keek zag ik dat ik al 15 voicemails had van Els, ook was er een aantal keer gebeld vanaf de telefoon van namjoon zijn ouders. Nou werd ik gebeld en volgespamt door jiwoo. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, opnemen of negeren, zijn was immers ook boos op mij geworden. Toch maar negeren, ik weigerde haar en staarde naar de lucht.

Pov jiwoo

Ik belde jade een aantal keer toen ik werd geweigerd, was ze boos? Ik zuchtte en belde haar alweer, dit keer nam ze op.

(J= jade)
(M= jiwoo)

J: wat moet je, ga je weer tegen me lopen schreeuwen, daar heb ik dus echt geen behoefte aan. Doeg jiwoo.

M: j. Jade! Wacht! Het spijt me oké, ik wist niet dat jij het was. Ik dacht dat je mijn vader was en als ik had geweten dat jij het was had ik nooit geschreeuwd. Ik mis je zo enorm erg!

J: uhg, prima

M: waar ben je nou?

J: buiten, onder een afdakje

M: kom nou naar mijn huis toe, het regent fck hard

J: prima, ik zie je zo

-einde gesprek-

Ik zuchtte en legde mijn telefoon neer. Ik pakte alvast een handdoek omdat als jade hier zou komen ze warm gemaakt moest worden. Ze liep al minstens een half uur buiten, en het regent echt super hard. Na een niet al te lange tijd werd en aangebeld, daar stond een doorweekte jade. Druppelend liep ze binnen, een spoor van regen ontstond waar ze gelopen had. Ik gooide haar een handdoek toe en omhelsde haar, het boeide niet dat ik ook helemaal nat werd, ik had haar te lang gemist. Ze zag er nog slechter en dunner uit dan toen ze hier wegging, ik maakte me echt zorgen.

Heyhey! Het spijt me zo zo zo erg dat ik al zo lang niet heb gepost! Ik wilde het wel maar ik had het super druk en ik had totaal een inspiratie. Maar hier is hij dan eindelijk, hopelijk vonden jullie hem leuk! Hou super veel van jullie! Xx me💜