It's all my fault ~deel 2, voltooid~

Hoofdstuk 3

Pov jade

Ik opende de portier van de auto, ik stond op en liep naar de ouders van namjoon. De moeder van namjoon pakte mijn hand en wierp me een trieste glimlach toe. "Het is moeilijk hè?" Zuchtte ze treurig, ik knikte instemmend "ik mis ze allemaal enorm" zei ik zacht. "Ik weet wat je bedoelt" antwoordde ze. Tranen borrelde op in mijn ogen, ik moest ze tegenhouden. de begrafenis was nog niet eens begonnen en het was nou al niet meer te doen. We liepen naar de achterzijde van het gebouw omdat dat de afgesproken plek voor verzamelen was. We werden overspoeld door een groep van media en mensen van het journaal, iedereen wilde beelden van de begrafenis van Bts. Ik stond middenin de groep en kon geen kant op, opeens voelde ik een sterke hand die me wegtrok. Ik keek in de ogen van de man die me zojuist gered had, hij stelde zich voor als de vader van j-hope en zei dat ik hem meneer jung mocht noemen. Meneer jung trok me mee naar een speciaal afgezet gebied, hij vertelde dat hier alle familieleden en vrienden stonden. Hij nam me mee naar een groepje die bij elkaar stond, ik spotte de ouders van namjoon. Hij vertelde dat alle ouders van Bts hier bij elkaar stonden. Even deed het me pijn te zien dat elk lid van Bts ouders had, behalve Jin en ik. "Ahh Jade, gelukkig. Ik was je al kwijt" zei de moeder van namjoon, ik glimlachte naar haar en zei dat het goed was. Nadat alle ouders zich hadden voorgesteld kwam jiwoo aanlopen, met nog iemand waarvan ik het gezicht niet kon zien. Jiwoo ging naast haar ouders staan met de onbekende naast zich. ze keek me aan en begroette me. Het persoon naast haar keek nog steeds naar beneden, "o, jade, helemaal vergeten voor te stellen. dit is mijn vriendje, Tobias" het persoon naast haar hief zijn hoofd op. als versteend keek ik haar aan. "T...to...Tobias...." stotterde ik, Tobias gaf me een knikje. "Hoi jade, leuk om jou ook hier te zien" zei hij, zijn stem klonk een beetje raar. Ik stond aan de grond genageld, "kennen jullie elkaar al?" Vroeg jiwoo aan Tobias, Tobias schudde zijn hoofd "ik ken haar van tv, ze is het zusje van Jin toch" zei hij, na die woorden keek hij me doordringend aan. Waarom loog hij hierover? En Wat deed hij hier? En, hoezo deed hij zo raar? De vele vragen bleven zich in mijn hoofd afspelen, hoe kwam Tobias hier bij jiwoo?

Pov Tobias

Ik keek haar doordringend aan, ik wist zeker dat ik haar nou wel goed aan het denken had gezet. Ze was zo verrast om me hier tegen te komen, ze moest eens weten. "Laten we die kant op gaan" zei jiwoo tegen me, ik knikte en liep met haar mee. In het voorbijgaan van jade liet ik snel een briefje in haar tas glijden die ze waarschijnlijk pas later zou lezen. Jiwoo trok me mee en stelde me voor aan enorm veel mensen, wat was er toch mis met deze meid?

Pov jade

Mensen verzamelde zich maar, er kwamen er echt steeds meer en meer. Tobias en jiwoo waren een andere kant op gegaan en ik was ze uit het zicht verloren. Ik zuchtte, wat deed hij hier toch? Op de een of andere manier voelde het niet goed. Ik moest hun in de gaten gaan houden. "We kunnen zo naar binnen" fluisterde de moeder van namjoon, ik moest zo mijn definitieve keuze gaan maken, wou ik hun lichamen nog zien of zou ik ze herinneren zoals toen? Ik wist het niet. Op dat moment besloot ik dat ik nog afscheid wilde nemen, voor de laatse keer. En dan vooral bij yeonjun, ik wilde hem gaan zeggen wat ik altijd al had moeten doen. "Wil je ze nog zien?" Vroeg namjoon zijn moeder, ik knikte. We liepen samen het gebouw in, ze wees naar de kamer waar ze in lagen. Ze pakte mijn hand en we liepen de kamer in. Daar lagen ze, 7 kisten op een rij allemaal open. Bts lagen met zijn zessen op een rij, de enige die miste was Jin. Daarnaast lag yeonjun. Tranen rolde over mijn wangen, ik liep het rijtje af, ik begon bij namjoon. Zijn gezicht had iets blauwigs, ze hadden verteld dat dat wel eens gebeurde bij mensen die al even dood waren. Voorzichtig pakte ik zijn hand, zijn hand was ijs en ijskoud. Mijn tranen vielen op het mooie pak wat hij aanhad. In het begin dacht ik dat ik het eng zou vinden zo dichtbij lijken te staan, maar voor mij waren dit geen lijken. Het was mijn familie, ook al waren ze dat niet echt. "Hey joonie, ik ben het jade herken je me nog?" Fluisterde ik, natuurlijk kwam er geen antwoord. "Je ziet er mooi uit, ik mis je lieve namjoon." Ik gaf hem een kus op zijn koude hoofd zoals hij dat ook al vaak bij mij had gedaan. Ik liet zijn hand los en keek nog een laatste keer naar hem. Ik ging door naar suga. Ook hij lag er mooi bij, "hey yoongi" fluisterde ik, "yoongi, ik ben er achter gekomen. Waarom heb je het me nooit verteld, waarom?" Huilde ik, ik had zijn dagboek gelezen. Daarin stonden veel persoonlijke dingen maar het ging ook heel vaak over mij. Na afscheid gaf ik ook hem een zoen op zijn voorhoofd. Ook naar hem draaide ik me een laatste keer om. We gingen naar de volgende, j-hope. Rondom j-hope hadden zich al een groepje mensen verzameld. Waaronder jiwoo en haar ouders, tobias was nergens te bekennen. Ik stond recht voor hem, "daar lig je dan hobi" zei ik huilend. "Ik mis je zo enorm erg, je was echt een broer voor me. Ik mis het dansen met jou en...." ik hield het niet meer, mijn tranen vielen op zijn mooie pak. Ik gaf hem een zoen en zei dat ik van hem hield en dat ik hem nooit zal vergeten. Daarna ging ik nog naar Jimin, taehyung en jungkook. Bij hun allemaal zei ik iets en had ik ze weer een kus op hun voorhoofd gegeven. Mijn hart was in stukjes gebroken toen ik bij Jungkook aan was gekomen, hij lag daar zo enorm mooi, je dacht bijna dat hij sliep. Ik had hem de trui laten zien. En toen kwam nog wel de aller zwaarste van allemaal, yeonjun. Bij iedereen had iemand gestaan, behalve bij Yeonjun. Hij lag alleen en zielig in zijn kist. "Lieve yeonjun, het spijt me zo enorm erg. Ik had het nooit moeten uitmaken, die dag, je kwam me eten brengen. Ik weet dat als je bij me naar binnen was gekomen ik het je had gezegd. Maar daar kreeg ik toen de kans niet voor dus vertel ik het je nou. Ik hou van je, jij bent nog steeds een van de belangrijkste mensen in mijn leven, ik wil nog steeds dat je mijn vriendje zal zijn. Ik hou van je lieve yeonjun ik zal echt voor altijd van je blijven houden" ik gaf hem in plaats van een kus op zijn voorhoofd een kus op zijn mond.

Heyhey! Weer een deel af, het is echt moeilijk dit te schrijven. Het doet echt pijn me voor te moeten stellen hoe de begrafenis van Bts en yeonjun eruit ziet. Iniedergeval, hopelijk vinden jullie het een leuk deel, geef hem alsjeblieft een stem. Hou van jullie! Xx me💜