IZUMI'S POV
Bumuntong hininga ako at tiningnan isa-isa ang tatlong babaeng naging malaking parte ng buhay ko.
Mga babaeng nasa tabi ko kapag nalulungkot ako at mga babae kasama ko sa tuwing masaya ako. Ang hirap pala kapag nagpapaalam ka lalo na sa mga taong naging parte na ng buhay ko. Ang hirap sabihin ang salitang paalam kung alam mo sa sarili mo na matagal bago ulit kayong magkikita. Pero siguro para sa ikabubuti ito ng lahat. Para hindi na sila magirapan at madamay sa gulo ng buhay ko. Para hindi na rin ako magkaroon ng kahinaan kung sakaling dumating ang panahon na sinasabi nila. Magpapaalam ako para sa ikabubuti nila. Gagawin ko silang dahilan ng pagbubuti ko sa mga susunod na araw. Para sa kanila itong ginagawa ko.
Binigyan ko sila ng matamis na ngiti ngunit ang mga luha ko ay nangingilid na sa aking mga mata.
"Wala bang yakap dyan?"tanong ko at idinipa ang mga braso ko.
Dali-dali silang tumayo at kinulong ako sa braso nila.
Ang nangingilid na luha ko ay naguunahang tumulo sa pisngi ko.
"Bakit ba kasi ganito yung buhay na meron ka?"sabi ni Georgina na umiiyak na din.
"Mamimiss ka namin"mas lalo nilang hinigpitan ang pagyakap nila sa akin.
"Ako rin, pero para ito sa ikabubuti ng lahat. Pangako kapag natapos na ito ililibre ko kayo ng lahat kahit saan niyo gusto"pagpapagaan ko ng loob nila.
Bumitaw na sila at kanya-kanyang punas ng luha.
"Sure ka ah."sumisinghot singhot pa na sabi ni Cherry.
"Ohmyghod my pretty face is ruined."pang-eechos ni Georgina.
"So you guys are my daughters' friends" sabi ni Dad at nakasandal sa hamba ng pinto.
"Ay. Magandang araw po"sabay sabay nilang sabi at yumukod pa ng bahagya.
Tumawa naman si Dad at nagpakad palapit sakin at inakbayan ako.
"You have good friends."puri pa ni Dad.
"You better go home and also don't cry you'll see her after this. I promise." sabi ni Dad at tumango naman sila at tiningnan ako.
"Aalis na kami. Mag-iingat ka please. We love you."sabi ni Melanie at lumabas na sila sa bahay.
Sinundan ko sila ng tingin at ng mawala sila ay napahagulgol ako kaya niyakap ako ni Dad.
Bakit ganun? Ang sakit? Sobrang sakit. Ang mawalan ka ng mga kaibigan na sobrang minahal mo. Sobrang sakit.
Sa pag-iyak ko ay di ko namalayan na nakatulog ako paggising ko ay lulubog na ang araw.
Aalis pala ako ngayon. Sana kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Tumayo ako sa higaan at sa tingin ko ay dinala ako dito ni Dad.
Tumingin ako sa salamin at mabuti nalang ay hindi namaga ang mata ko sa pag-iyak.
Nag-ayos ako at nagsuot ng dress na komportable ako.
Napapansin ko nitong mga nakaraang araw ay nahihilig na ako sa mga dress kesa mga pants at shirt ewan ko ba.
Nang makuntento ako sa itsura ko ay lumabas na ako ng kwarto.
Nadatnan ko si Dad na nakaupo sa sofa at nakatutok sa laptop niya.
"Oh? You're already awake. Ruslan was waiting for you outside."sabi ni Dad at ngumiti naman ako kahit nalulungkot parin ako sa nangyari kanina.
"I know it baby, There is something between you and Ruslan and I won't hinder but if I see you cry because of him I will not hesitate to skin him alive and take off his balls."seryosong sabi ni Dad at lumapit ako sa kanya.
Masuyo ko siyang niyakap.
"Dad, I know that you are only doing this for my sake and I just want to say thank you for your sacrifices for me. Dad, I want to be honest with you so I'm gonna tell you this so that you'll know what I'm currently felling over Ruslan. Actually Dad, I'm falling. Falling deeper to him and I don't know if I could really go up again and stop my self from falling. Everytime I see him there are chances that my heart will skip a beat or there are tons of lightning strikes on my whole system. I don't actually know what to do whenever he was beside me. As long as I can feel his presence I can feel butterflies flying around my stomach. And I'm not dumb what those things mean."pag-amin ko kay Dad.
"Those thing are should be told to Mom's."mahina siyang natawa sa sinabi niya.
"But I am proud that I have a daughter like you. Be brave and face the world's worst yet the best enemy, love" sabi niya at niyakap ako.
"Go now. Make yourself happy with the man you want to be with.The love of your life is waiting outside. Don't make your prince wait."sabi niya at nginitian ako kaya nginitian ko siya pabalik.
Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.
Swerte ako at nagkaroon ako ng napakabait at napakamatalinong Ama. Swerte ako dahil mahal na mahal niya ako at si Kuya.
I'm one hell lucky girl.
Pagbukas ko ay nakita ko siya na nakasandal sa sasakyan niya at nakasuot siya ng simpleng longsleeves at pants. His hair are well-brushed up. His face——are perfect.
Dad maybe i'll take your advice i'll make myself happy with the man I want to live with.
"So, you're awake now? Come on."aya niya sakin.
Ngumiti naman ako at tinakbo ang pagitan namin at mahigpit ko siyang niyakap alam kong nagulat siya pero pinagsawalang bahala niya lang ito at niyakap ako pabalik.
Dad is right love is the world's worst yet the best enemy. I will fight for my family, I will fight for my friends and I will fight for you.
Handa akong makipagputukan ng baril wag kalang nilang sasaktan. Handa akong mag-iba ang takbo ng buhay para sayo. Handa akong magkaroon ng magulong buhay makasama kalang.
Siguro nga nahuhulog na ako, kahit hindi ko alam kung may katugon ba ang nararamdaman ko sayo. Hindi ko alam kung kahit papaano ay may puwang ako sa puso mo. Sana naman meron para hindi ako masaktan sa huli.
I'm willing to risk and sacrifice for you my prince, Ruslan.
BINABASA MO ANG
I FELL INLOVE WITH MY KUYA-KUYAHAN
Teen Fiction[COMPLETED]{under major editing} Angela Concepcion thought that after leaving into that house everything would be fine and normal. She'll have better life after that since, she left those sickening toxic liar people she lived with for the past 19 ye...
