I FELL INLOVE WITH MY KUYA-KUYAHAN

Chapter #11

JERICHO'S POV

Nasa labas ako ng isang barong-baro na bahay. Isang langaw na lang ang pipirma at gigiba na. Butas-butas ang yero at parang dinaanan ng bagyo.

Pumasok ako sa yero na gate nito at pipindutin na sana ang door bell nang itaas ko ang takip niyon at pinindot ang pulang botton.

Lumabas ang maraming mga baril at granada at missiles. Natawa nalang ako sa nangyari.
May lumabas na screen at sa screen na iyon ay isang linya.

Nagsalita ang screen at gumalaw ang linya na iyon.
"Who the fuck is this?!"boses lalaki ang nagsalita.
"Oh come on Gervasi! Let me in. It stinks here."bulalas ko
Nagsalitang muli ang screen.
"The heck Jericho its been a long time. Come in"hindi na ako nagulat nang bumukas ang doormat na tinatapakan ko at nahulog ako doon.

Para akong nasa loob ng isang capsule at naptingin ako sa glass na nasa harap ko at bumukas ito.

Bumungad sakin ang isang lalaki at mapapansin mo ang dugong bughaw nito.
"Florenti! My man!"bati ko at nakipag bro-hug.
"Fuck Ruslan! You are still the same."saad niya at inakbayan ako.
"Stop cussing Florenti. Di ka parin nagbabago."saad ko
"Well. Im not Florenti without cussing. Besides, is there a Ruslan left in you?"tanong niya.
"Aha!"pagsagot ko.

Napalingon ako sa lalaking nakaharap sa malalaki at napakaraming monitor.

"Hey! Arkadi!"tawag ko.
"Nasa kwarto si Kazimir natutulog."saad nito at nanatiling nakaharap sa screen.
Nagkatinginan kami ni Florenti.
"He was not Arkadi if he was not in front of screens and keyboards"natatawang sabi ni Florenti.
"Where is Gervasi?"tanong ko.
"Well at his fucking office. You know being the boss shits"saad ni Florenti
"Ill talk to him"saad ko at tinapik ang balikat ni Florenti.

Habang naglalakad ako ay hindi ko maiwasang mag-alala alam ko na kanina lang ay ngumingiti ako dahil kaylangan kong ipakita sa kanila na hindi ako mahina.
That is what Gervasi said. Dont let anyone see fears in your eyes.

Pagkapasok ko sa opisina ni Gervasi ay ngingiti sana ako at babatiin siya ng magsalita siya.

"Sebastian's Gang were still out there. Its been a long time Ruslan, when you comeback here. I remember the last time I saw you, you are just a fourteen years old boy. You kill for you to help. Isn't it ironic. Na kahit ang isang bata kayang pumatay."napa-tsk tsk siya.

Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

Nagulat ako nang hagalpak siyang tumawa.
"Just kiddin', hey Ruslan! Long time no see"saad niya at inakbayan niya ako.
"Yeah."saad ko at ngumiti kahit may pagaalala. Kailangan kong kumalma dahil alam kong ginagamit lang siya para may makuha sakin pero pagnasaktan si Angela magkakamatayan kami ni Nagahashi.
"Anyway. Nahanap na ba ni Florenti yung kapatid niya?"tanong ko kay Gervasi.
"Nope. Sana nga hindi mawalan ng pag-asa yung mokong nayun eh"saad ni Gervasi at naglakad kami papunta sa sala kung nasaan si Florenti na kumakain ng Pringles tapos si Arkadi naman, nakaharap parin sa monitor, tsk tsk what a cunning place.
"Wait? Where is--"hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng may magsalita sa likod ko.

"What's up fuckers! Miss me"sigaw niya.
Napaface-palm nalang kami dahil sa ginawa niya.
Hinawi niya ang mahabang buhok na nakatabing sa mukha niya na parang bakla.
"Gennadi!"sabay sabay naming saad at hagalpak lang na tawa ang narinig namin.
Still the childish Gennadi we know.

"Ang layo talaga ng ugali mo Gervasi kay Gennadi, Magkambal ba talaga kayo?"sabi ni Kazimir na kakalabas lang ng kwarto.
"We are identical twins moron."pabirong tugon ni Gervasi.
"Identical twins. Hmm"hinawakan pa ni Florenti ang baba niya na parang nagiisip.
"Gennadi's eyes are dark brown while Gervasi's eyes are brown. It cant be notice if you will just look at it. That is your differences."wika ni Florenti na parang nasasagot nun ang lahat.

"Got it!"sigaw ni Arkadi at napalingon kami sa kanya.
"Here they are."sabi ni Arkadi at itinuro ang kumikislap na pula sa screen ng laptop niya.

For those person who kidnapped my baby will pay.
If ever I see any wound or scratch in her body I wont hesitate to kill them.

"Well Shaykà are finally back!"bulalas ni Kazimir.
"Fvck! Lets do some killing, I miss those."saad ni Florenti.

We go inside of a glass door and I'm not surprise. The guns and grenades are still there. They're battle equipment are still alive. Well Shaykà wont be called Shaykà for nothing.

We packed some guns inside a travel bag.

"I miss being the sniper!"saad ni Arkadi at inaayos ang barrels ng sniper.

Habang si Gervasi naman ay inilalagay ang mga C-4 sa loob ng travel bag.
Kanya-kanya silang ayos ng mga baril na gagamitin nila pero ako ay kumuha lang ng pocket knife at inilagay sa bulsa ko.

"Still the 'pocket knife' person, Ruslan?"tanong ni Gennadi.

"Well."saad ko. Nang matapos na kami ay pumunta na kami sa parking lot at pumasok sa loob ng Mustang ni Gervasi.

"Are you ready Ruslan?"tanong ni Gervasi sakin at tumingin sa rearview mirror.
"Ruslan Smirnov is back!"I smirked and Gennadi start to drove to Nagahashi's lair.

ANGELA'S POV

Namulat ang mata ko sa loob ng isang madilim na silid.
Sinubukan kong gumalaw pero nang tingnan ko ay mahigpit na nakagapos ang mga kamay ko sa inuupuan ko.
"Tulong!"sigaw ko pero walang nakakarinig.

Kinakabahan ako at natatakot din dahil nasa loob ako ng madilim na lugar at wala akong kasama.

Maya maya pa ay may narinig akong yabag ng sapatos na papunta sakin.

Tumutulo ang luha kong sinusubukang tingnan ang taong papunta sakin.

"Tulong!?"muli kong paghingi ng tulong.

Narinig ko ang pagtawa sa kung saan.

"Tulungan mo ako!"pagmamakaawa ko.

"Hindi ka namin pwedeng pakawalan."wika nito at kung iisipin ay nasa edad fifties na ito.

"Pakawalan niyo na ako please. Ano bang kasalanan ko?!"saad ko at imbes na pakawalan ako ay nakita ko ang isang hugis tao na papalapit sakin.
Nang makalapit ang matandang lalaki ay hinawakan ang baba ko at tila inuusisa ang mukha ko.

"Ruslan will come for you and I think the Shaykà too"saad niya na ikinagulo ng utak ko.

Who is Ruslan? What does he mean by Shaykà?