I FELL INLOVE WITH MY KUYA-KUYAHAN

Chapter #8

ANGELA'S POV

"Anong girlfriend?!"tanong ko.

I was in a middle of a shocking situation.

"What?"sabi nya

"O-oh. I mean he wasn't my boyfriend"
"Wait what? O-oh oh!"he was like realizing something.

"Oh I see."nagtaka ako sa sinabi nya.

"What do you mean by 'I see'?"tanong ko.

"Nothing. Anyway, are you studying?"tanong nya.

"Yes. Im almost done on my highschool level."sabi ko

"So what course are you going to take on college?"napaisip ako.

Bata palang ako naranasan ko na ang maging parte ng hospital dahil ang nakilala kong ina ay dating nurse. Minsan sumasama ako sa kanya sa hospital kapag pumayag sya dahil kadalasan ay hindi nya ako pinapayagan kahit umiiyak na ako.

Nakita ko ang lugar na kung saan gusto kong maging parte, gusto kong tumulong, gusto ko maging....

"I want to be a doctor actually but I think its really impossible because of what happen to me."sagot ko.

"Why? What happen to you?"napaisip ako.

Sasabihin ko ba sa kanya?
Komportable naman ako sa kanya kaya siguro pwede kong sabihin.

"Actually I just ran off from my house. I found out that my  mom or the mom that I know for almost fifteen years wasn't really my real mom."tumayo ako at niligpit ang pinagkainan ko at pumunta sa sala at umupo sa sofa.

Umupo sa tabi ko si Kazimir.

"So the 'mom-you-know' was a fraud?"tanong nya.
Tumango lang ako.

"What happen to your real mom?"tanong nya.

"S-she died. I recieve a letter from a nurse on the hospital where I was born. The nurse said a woman approach her and lend her money to delete the footage wherein I was kidnapped, the woman named Larina kidnapped me, she also said that my mom died after days of giving me birth while my dad was never known."I said.

"And you know what the funny thing is? The woman named Larina was the mom I know for almost fifteen fuckin' years. S-she l-lied t--to m-me."

Niyakap ako ni Kazimir.

"Shh. Its fine I'm here dont cry"umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa tumahan na ako.

This man really comforts me and its weird.

Sa pag-iyak ko di ko namalayang nakatulog ako.

Pag
Paggising ko ay tumungin ako sa orasan na nasa bedside table. One-thirty-eight. Shit. Papasok pa pala ako sa Café.

Dali-dali akong naligo at sinuot ang uniform namin.
Maganda ang uniform namin kulay baby pink ito simpleng polo shirt lang ito at skirt na taas ng tuhod ang haba na kulay puti at flat shoes na kulay baby pink. Nagsuot ako ng cardigan at itinali ang lace nito para hindi mahalata ang suot ko. Isinukbit ko sa balikat ko ang shoulder bag ko at lumabas ng kwarto ko.

"Where are you going?"tanong ng boses sa likuran ko.

"To my friend's house"pagsisinungaling ko at pagharap ko nakita ko si kuya na nakasandal sa pintuan ng kwarto ko.

"Really?"tanong nya at lumapit sakin. Tumango lang ako.

Nako! Ayan nanaman ang puso ko.

"Okay just take care."sagot nya at pumasok sa kwarto nya.

Nag-umpisa na akong maglakad hanggang sa marating ko ang café pagpasok ko ay medyo madami na ang costumer kaya pumunta ako kay Maam Geraldine na nasa counter.

"Maam? Good afternoon po"bati ko. Napatingin sya sakin at ngumiti.

"Oh! hija andyan kana pala.Halika at dadalhin kita sa locker mo."saad nya at lumabas sya ng counter.

Napakabait ni Maam Geraldine sakin at alam ko na ganun din sya sakin.

"Dito hija ang locker mo dito mo ilalagay yung mga gamit mo. Okay?"tumango lang ako.
Nilagay ko doon ang bag ko pati ang cardigan na suot ko kanina.

"Tara!"aya nya sakin.

Pumasok kami sa isang kusina na kung saan may mga nagbe-bake at nagtitimpla ng kape.

"Dito ginagawa lahat ng binebenta sa café."saad nya, tinuro nya ang kanang bahagi kung saan may mahabang lamesa at may wire sa taas at may mga nakaipit na papel. Mga order ito ng mga costumer.

"Halika hija at ipapakita ko sayo kung paano mag-serve."saad nya at lumabas na kami sa kusina.

Pinanood ko kung papaano humingi ng order saka paano mag-serve, madali lang naman ito kung tutuusin pero  nakakapagod lang.

"What is your order maam?"tanong ko sa isang banyagang costumer.

"Go chūmon wa nanidesu ka?"tanong nya sa kasama nyang babae na nasa mid-fifties ang edad parang japanese ang lengguwahe na sinabi nya.

"Croque Americaine and Water"sagot ng babae kaagad ko naman itong isinulat sa notepad na hawak ko.

"And for you maam?"tanong ko.

"Same with my mom."ngumiti ako saka isinulat sa note pad ang order nila.

"Thank you Maam, please wait for a moment."saad ko at tumango naman ang babae.
Tumalikod na ako at akmang maglalakad na nang magsalita ang babae.

"Uhm Miss"saad nya at tiningnan ang mukha ko na parang sinusuri ako.

"You...you look familiar."saad nya medyo nagulat ako sa sinabi nya.

"Oh sorry for scaring you. I just remember someone."saad nya, ngumiti lang ako at pumunta na sa kusina. Pagbalik ko nakita ko si Maam Geraldine na kasama ang dalawang babae at naguusap sila.
Lumapit ako sa kanila at inilapag ang tray.
"Here is your order Maam"saad ko at nginitian sila.
"Thank you."saad ng babae.

Pinuntahan ko naman ang ibang table para kunin ang order nila.
Halos ilang oras din akong naglalakad kaya medyo napagod din ako.

"Angela! Mag-break ka muna daw."saad ni Nani ang cashier ng café.

"Sige salamat."saad ko.

Pumasok lang ako sa locker room at humiga sa sofa.
Hindi ako kakain dahil busog pa ako. Matutulog nalang ako tutal isang oras din naman yung vacant ko.

Isang katok ang narinig ko sa pintuan.

"Sino yan?"tanong ko.
"Its Kazimir!"kaagad akong napabalikwas ng bangon.

Paano nya nalaman na nandito ako? Alam kaya nya na nagtatrabaho ako dito? Paano na toh?!

"P-pasok."saad ko

Pumasok sya at may dala syang tray na may burger at juice.

"A-ano yan?"tanong ko
"Eat!"sabi nya
"H-huh?"
"I said eat. You'll starve yourself and you should eat because you are working."
"H-how do you know?"tanong ko.
"Remember when we met? I was on my Aunt's café and then I saw you talking with Auntie but you didn't saw me. I heard that you are applying here."sagot nya
"Uhm. Can we keep this as a secret?"sabi ko.
"Why?"takang tanong nya.
"B-because I. I-i have reasons"sabi ko.
"Can I tell this to couz'?"
"Specially on him! Dont tell him! I dont want to be a burden to him so please. Keep this as a secret?!"sabi ko tumango lang sya.

Kaagad kong kinain ang dala nyang pagkain nang matapos ako ay tumingin ako sa relo ko ay alas-kwatro na ng hapon.
Tapos na ang break ko.
Paglabas ko ay tinawag ako ni Mia, isa sa mga waitress ng café.

"Angela! Paki-assist yung table number six."saad nya. Kaagad kong kinuha ang notepad ko at ballpen.
Lumapit ako sa table six at nakita ang lalaking nakatalikod. He looks familiar.

"Sir what is your order?"tanong ko.

Halos mabitawan ko ang notepad at ballpen na hawak ko nang lumingon sya.

"K-kuya?"