Chapter #18

762 26 2
                                    

RUSLAN'S POV

Nasa labas kami ng emergency room ng headquarter dahil bigla nalang nawalan ng malay si Izumi at nagdudugo ang ilong niya at namumutla din siya kaya kahit natataranta ako ay binuhat ko siya at dinala dito sa emergency room.

Lumabas ang private doctor ng Shàyka at tumayo naman kami.

"How's my sister, doc?"tanong ni Florenti na halatang nag-aalala para sa kapatid niya dahil kanina pa ito pabalik-balik ng lakad mula nung makarating sila dito.

"She's fine but her red blood cells decrease. She has to stay here for a couple of days to undergo a couple of tests and surveys. She just need to take some medicine and take a rest and I'm sure she'll be fine."the Doctor said.

I felt a relief when the Doctor said she's fine.

"Thank you, Doc"pagpapasalamat ni Florenti.
"Don't mention it. Im just doing my job."wika ni Doc.
"Doc. Petrov, lets fetch some drink on the bar?" Gennadi said.
"How many times do I have to tell you that dont call me Doc. Petrov, just Doc. Vlas or Vlas"pagsaway ni Vlas kay Gennadi.
"i prefer Doc. Petrov because its amazing"pang-aasar ni Gennadi.
"Sira ulo ka!"saad ni Vlas na parang hindi professional doctor.

Nag-asaran lang ang dalawa hanggang sa naghilahan hanggang sa umalis na silang dalawa papunta sa bar.

Jerks.

-
Nagising ako ng maramdaman kong may humahaplos sa buhok ko.
Kaagad akong nagtaas ng tingin at napangiti nang makitang gising na si Izumi.

"You're awake!"i exclaimed.

She smiled at me before she try to sit down. I immediately help her to sit down.

"Why are you sleeping here,Kuya?"she asked.

"Diba sinabi ko na sayo na wag mo akong tatawagin na kuya."pagpapaalala ko sa kanya.

"okay fine. So bakit ka nga natutulog dito?" tanong niya
"Binabantayan ka."sagot ko.
"Hindi na ako bata para bantayan"ingos pa niya at mahinang natawa.
"Ruslan?"tawag niya sa kin.
"Bakit?"tanong ko
"Ano yung mga sinasabi nila kanina? Yung misyon? Paghahanap sa prinsesa?Ano yun?"tanong niya.

Sabi ko na nga ba at itatanong niya to eh.
Napabuntong hininga nalang ako at hinawakan ang kamay niya.

"Ganito kasi yun, Si LordMaster, nawawala yung anak niya. Noong una pinahanap pa niya kay Arkadi lahat ng info tungkol sayo tapos nakakuha kami ng data mula sa headquarter ng Shayká dito sa Pilipinas na may nakalap silang impormasyon sayo kaya kaagad kaming lumipad papunta dito tapos dun na nagsimula yung misyon ko na bantayan ka. Nagpanggap akong estudyante sa school nyo at syempre kinailangan kong peke-in yung ibang info about sakin.Kinilala kita dahil utos yun ni LordMaster tapos sabi niya kailangan daw mapalapit ka sakin.Yung letter na natanggap mo galing talaga yun sa Gang namin. Utos ni LordMaster na hanggat maari umalis ka sa bahay nayun. Hindi ko din naman inaasahan na makakasama kita sa iisang bahay.Pero buti nalang at tapos na ang trabaho at misyon ko sayo."paliwanag niya.

Natigilan ako. Parang ilang libong karayom ang tumusok sa puso ko.

Pero buti nalang at tapos na ang trabaho at misyon ko sayo.

Tapos na ang trabaho at misyon ko sayo.

Misyon ko sayo.

All this time misyon lang ako.

Trabaho lang na kailangan tapusin.

Ibig sabihin lahat ng ginawa niya para sa akin ay trabaho at misyon niya lang.

Isa lang akong trabaho na dapat niyang tapusin

Misyon niya ako na dapat gawin dahil may kapalit.

Lahat ng pagpapakilig niya sakin ay misyon lang niya.

Lahat ng pag-aalala niya ay trabaho lang niya.

Lahat ng ginawa ko para sa kanya ay wala lang dahil trabaho niya lang ako.

Trabaho at wala ng iba.

Wala akong halaga sa kanya.

Ginawa niya lahat yun dahil inutos sa kanya.

"Ibig sabihin ginagawa mo lang lahat ng mga ito dahil may misyon ka? Trabaho mo lang ako ganun?"hindi ko maiwasang taasan ang boses ko dahil pakiramdam ko laruan nya lang ako.

"Hindi naman sa ganun"

"Anong hindi sa ganun?! Ruslan?! Ano ba talaga ba ako sayo?! Nagmumukha na akong tanga? Umaasa na baka lang?! Baka lang naman may nararamdaman ka."nagumpisa ng tumulo ang mga luha ko at nahirapan na akong huminga.

Ang sakit pala.

"Cutesize"tawag niya sa akin at bakas ang pag-alala sa kanya.

"Hindi! Wag! Wag mo na akong kausapin!Wag mo akong tatawagin na cutesize"

"Cutesize, huminahon ka please?"hinawakan niya ang braso ko at ako naman ay nagpupumiglas.

"H-hindi w-wag mo akong kausapin!"nahihirapan na akong huminga pero pilit ko siyang itinataboy.

Ang sakit, sobrang sakit na parang binibiyak yung puso ko.

"Nasasaktan ako alam mo ba?"dagdag ko pa. Mabilis ang agos ng luha mula sa mga mata ko.

"Bakit ka naman nasasaktan?"tanong niya.

Sumisikip ang dibdib ko.Parang winawasak at dinudurog ang puso ko.

Bakit ka naman masasaktan?

Bakit nga ba ako masasaktan?

Misyon lang ako. Trabaho lang ako sa kanya. Wala ng iba.

Pagkatapos nito wala na diba.

"Gusto kita Ruslan! Gustong-gusto!! Sa sobrang pagkagusto ko lahat gagawin ko para sayo. Pero trabaho lang naman ako diba. Misyon mo lang ako.Inuulit ko gusto kita, siguro nga mahal na kita eh"lakas-loob kong sabi.

Naramdaman ko ang pagtigil niya.

Tiningnan niya ako sa mga mata at parang tumigil ang mundo ko ng yakapin niya ako.

Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

Naramdaman kong tumigil ang oras para sa aming dalawa.

"Gusto rin kita Izumi. Gustong-gusto"sabi niya.

Hindi ko alam pero parang tumalon ang puso ko sa saya.

Ano? Gusto niya din ako?

---

Dear Readers,
I just wanna say thank you for your support.
Kahit na hindi ako masyadong naga-update. Tatlong taon narin mula ng umpisahan ko ang kwentong ito at hanggang ngayon ay hindi ko pa natatapos pero. Kapit lang sa mga susunod na kaganapan. Malapit na tayo sa dulo!! Laban.

Mahal na mahal ko kayo!!
Hanggang sa muli

-J

I FELL INLOVE WITH MY KUYA-KUYAHAN Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon