Zawgyi
အာဒံသီတဲ့ေတးတစ္ပုဒ္
မမက အိမ္ျပန္လာဖို႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္တိုင္း မွာေပမဲ့ က်ေနာ္ေပကပ္ၿပီးနားေစာင္းခံခဲ့သည္။
တ႐ုတ္ကို ဘယ္လိုသတင္းေရာက္သြားမွန္းမသိေပမဲ့ ဒယ္ဒီကလည္း ဖုန္းဆက္လာျပီး သူမ်ားအိမ္မွာဒုကၡသြားမေပးဖို႔ေျပာကာအိမ္ျပန္ခိုင္းသည္။
သို႔ေသာ္လည္း နားမေထာင္တတ္တဲ့က်ေနာ့္ကို ဘယ္သူမွသံုး
ခါေလာက္အျပင္ပိုမေျပာေတာ့။
"ခ်န္းေယာလ္..."
ေခၚသံႏွင့္အတူ အထုတ္ေတြ တစ္နင့္တစ္ပိုးနဲ႔ ဘက္ခ္ဟြန္းကအိမ္ထဲသို႔ဝင္လာသည္။
"ဟိတ္ေကာင္ လာသယ္ေလ...ေဟာ္.....
.ေတာ္ေတာ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနလား..."
အထုတ္ေတြမႏိုင့္တစ္ႏိုင္ သယ္ရင္း ဘက္ခ္ဟြန္းက ပြစိစိေျပာ၏။
သူ႔လက္ထဲက စံုစိေနတဲ့ပါဆယ္ထုတ္တခ်ိဳ႕ကို လက္လႊဲယူလိုက္ရင္း စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။
"ဘာေတြတံုး....?ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး..."
ဘက္ခ္ဟြန္းက လက္ထဲကပစၥည္းေတြကို ထမင္းစားပြဲေပၚသို႔
ေနရာခ်သည္။
"မင္းပဲ ပုဇြန္ထမင္းေၾကာ္စားခ်င္လို႔ဆို..."
ဗူးတခ်ိဳ႕ကို ဖြင့္ရင္း ဘက္ခ္ဟြန္းဆို၏။
"တကယ္ႀကီး....?"
မနက္ထဲက ပုဇြန္ထမင္းေၾကာ္စားခ်င္ေနသည့္ စိတ္ကိုေျဖေဖ်ာက္
ဖို႔ရန္ က်ေနာ္အျပင္လည္းမသြားခ်င္ အိမ္မွာပဲေပကပ္ေနၿပီး
ဂိမ္းေဆာ့ေနသည္မို႔ ဗိုက္လည္းအေတာ္ဆာေနၿပီျဖစ္သည္။
ဒီေန႔ ေဆးရံုသြားခဲ့ေပမဲ့ ခြင့္ယူထားဆဲ အိုဆယ္ဟြန္းကေဆးရံုကို
ေရာက္မလာသည္ေၾကာင့္ က်ေနာ္အိမ္ကေနမခြာျဖစ္။
ဘာေၾကာင့္ ခြင့္ယူထားလဲ မသိေပမဲ့ မမကိုလည္းမေမးခ်င္တာေၾကာင့္ ဖုန္းလည္းမဆက္ျဖစ္။
"လာ...စားစို႔ ငါလည္းဗိုက္ဆာေနၿပီ..."
ေန႔လည္ထဲက သူ႔အိမ္ကိုခဏဆိုၿပီးျပန္သြားတဲ့ ဘက္ခ္ဟြန္းကအခု
မွသာတိုက္ခန္းကိုျပန္ေရာက္လာသည္။
"အိမ္မွာအဆင္ေျပခဲ့လား....?"
က်ေနာ္ေမးေတာ့ ဘက္ခ္ဟြန္းက ရယ္သည္။
မခ်ိျပံဳးျပံဳးသည္ဆိုလ်ွင္ပို၍မွန္လိမ့္မည္။
YOU ARE READING
အာဒံသီတဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ -chanhun-(completed)
Romance*************** အသက္မဲ့သလိုတည္ညိမ္ေနတဲ့ ခမ်ားရဲ့မ်က္ဝန္းေတြကိုမုန္းတယ္... 'ဘာေၾကာင့္လဲ'လို႔ေမးရင္ ခမ်ားရင္ထဲမွာဘာေတြ႐ွိေနမွန္းသိခြင့္မရလို႔... ************ chanhun *************** အသက်မဲ့သလိုတည်ညိမ်ေနတဲ့ ခများရဲ့မျက်ဝန်းတွ...
