အာဒံသီတဲ့​ေတးတစ္​ပုဒ္ -chanhun-(completed)

ရက္ကိုးဆယ္စီမံကိန္း-၁၃

Zawgyi

အာဒံသီတဲ့ေတးတစ္ပုဒ္

"အခုခ်ိန္​မွာ က်​ေနာ္​ခမ်ားကို ကားတင္​​ေျပးလိုက္​ရင္​
ၿပီးၿပီပဲ"

"ပတ္​ခ်န္​း​​ေယာလ္​...!!!!!"

ဒီ​ေကာင္​​ေလး အရြယ္​နဲ႔မလိုက္​တကယ္​ကိုဆိုးလြန္​းသည္​။

"ဟက္​...?ဟုတ္​တယ္​​ေလ...ဒီနည္​းနဲ႔မွမဟုတ္​ရင္​
ခမ်ားကိုက်​ေနာ္​တစ္​သက္​လံုးအ​ေဝးက​ေန​ေငး​ေနရ
​ေတာ့မွာ..."

"ပတ္​ခ်န္​း​​ေယာလ္​...မင္​းငါ့မ်က္​ႏွာကိုမ​ေထာက္​ရင္​
​ေတာင္​ မင္​းအမကိုသနားဦး​ေလကြာ...မင္​းအမမွာ
ငါနဲ႔ရတဲ့ကိုယ္​ဝန္​ကိုလြယ္​ထားရတာ...မင္​းဘယ္​လို
​ေတြမိုက္​ခ်င္​​ေနတာလဲ..."

း

"မ​ေျပာနဲ႔....အဲ့ဒီအ​ေၾကာင္​းကိုက်​ေနာ္​မၾကားခ်င္​ဆံုး
ပဲ...အဲ့ဒီႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္​​ေႏွာင္​လိုက္​သမွ် ခမ်ားကိုက်​ေနာ္​
တစ္​သက္​လံုးစာ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခြင္​့​ေဝးသြားသလိုပဲ..."

"ဘာကိုလဲ....?
မျဖစ္​ႏိုင္​တာကိုမင္​းကဘာ​ေတြ​ေမွ်ာ္​လင္​့
​ေန​ေသးတာလဲ....?ပတ္​ခ်န္​း​ေယာလ္​ အသိစိတ္​​ေလး
ဘာ​ေလးနည္​းနည္​း​ေလာက္​ျဖစ္​ျဖစ္​ဝင္​စမ္​းပါ...မင္​း
အဲ့လိုပဲဆက္​လုပ္​​ေနရင္​ ငါမင္​းနဲ႔တစ္​အိမ္​ထဲဆက္​​မ​ေန
ဖို႔တစ္​ခုခုလုပ္​မွရ​ေတာ့မယ္​...အ​ေၾကာင္​းတစ္​ခုခု
​ျပၿပီး မင္​းအ​ေဖကိုျပန္​​ေခၚခိုင္​းလိုက္​​ေတာ့မယ္​"

ထိုသို႔​ေျပာ​ေတာ့ သူကဝမ္​းနည္​းျခင္​းႀကီးစြာ
က်​ေနာ္​့ကိုစိုက္​ၾကည္​့သည္​။အငိုကလည္​းမတိတ္​ႏိုင္​
​ေသး။

သူ႔ထံမွအၾကည္​့လႊဲလိုက္​ရင္​း..

"ငါ့ကိုအခုျပန္​ပို႔....​ေအး...မပို႔ရင္​ငါ့ငါျပန္​မယ္​"

​ေျပာ​ေျပာဆိုဆိုက်​ေနာ္​ကားထဲကထြက္​လိုက္​သည္​။
​ေမွာင္​းမည္​း​ေနတဲ့ လူျပတ္​​ေသာလမ္​းတစ္​​ေလွ်ာက္​
က်​ေနာ္​တစ္​​ေယာက္​ထဲျပန္​ဖို႔မဝံ့ရဲ​ေသာ္​လည္​း
သူ႔နဲ႔အတူဆက္​၍မ​ေနခ်င္​​ေတာ့။

"အိုဆယ္​ဟြန္​း...."

ခ်က္​ခ်င္​းဆိုသလို သူအ​ေနာက္​မွအ​ေျပးလိုက္​လာသည္​။