The bad boy meets the good girl

CHAPTER 29 :FORGIVE?

Liden's POV

Kinakabahan at kasabay nito ay ang dahan dahan na pagtulo ng aking luha...ng aking natanaw si marrianne..

Hindi ko ngayon mapigilan ang magkahalong saya at takot na aking nararamdaman..hindi ko maigawang ingiti ang aking labi dahil malayo pa lamang ay kita na ang bakas ng inis sa mukha ni marrianne... Ngunit kaylangan kong tapangan ang sarili ko dahil isa lang rin naman ang goal ko kaya ako nandito..ito ay ang mapatawad ni marrianne..

Habang papalapit ng papalapit saakin si Marrianne ay masnapalalo ang kaba ko...pumikit ang mata ko at umihip ang labi ko..

"Marrianne!" Natataranta kong sigaw..

Ngunit gaya ng dati, hindi parin nya ako pinansin ..
Sa bawat steps nya ay kasabay rin ang pagtulo ng kanyang luha..at kita sa labi nya ang nakasimangot na mukha..

Mukhang mahihirapan akong humingi ng tawad kay marrianne! But , as i said a while ago..i need to be brave because all i want is to ask a second chance to Marrianne.

Hindi ko na sya hinintay na makalapit saakin, sinabayan ko ang pagpunta sakanya , until nagtagpo kami sa gitna ng isang puno...hindi ko na alam kung anong dapat gawin..kaya ang tanging ginawa ko nalang ay yakapin sya ng mahigpit..habang ang luha naming dalawa ay patuloy parin sa pagpatak..at ang aking puso ay nanlalambot na..at ang aking bibig ay natataranta sa pagsabi ng sorry..

"Liden, please bitawan mo muna ang pagkakayakap sakin" ani ni marrianne
"Pero! Marrianne im so sorry talaga..hindi ko naman alam na ganun ang mangyayari" sagot ko naman
"Sabi na ngang bitawan mo ako eh.." pasigaw na may halong inis ang pagkakasabi ni marrianne sabay pilit nyang inalis ang sarili nya mula sa pagkakayakap ko sakanya..

Lumuhod ako at niyakap ang paa nya at sabing

"Marrianne, please sorry!! Again sorry!!"

"Haystttt!!! Liden !! Di ko alam kung magagalit ba ako , kung maiinis ba ako, kung patatawarin ba kita or what, Liden mahal kita, kaya ako pumunta dito sa gubat para hanapin ka..dahil sabi ko hga mahal kita..pero!"

"Pero? Anong pero?" Tanong ko..

"Pero siguro oras na ito para kalimutan ka..para itigil na ang aking nadarama sayo..tama na Liden" malungkot na sagot ni marrianne

"Marrianne , please!!! Bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon..please ayusin natin toh..wag mo akong iwan, wag mo akong saktan, wag kang aalis"  ani ko

"Liden! Hayaan mo muna akong magdesisyon, wag mong madaliin, kasi dama parin yung sakit, sana maintindihan moko liden...at sana alam mo kung bakit ko to ginagawa sayo, Liden mahal kita...hayaan mo muna akong magdesisyon" ang sagot ni marrianne at unti u ti itong lumikod mula saakin at umalis..

Hindi ko alam ngayon kung ano ang magiging desisyon ni marrianne, hindi ko alam kung mapapatawad ba nga ba nya ako, o kung mapapatawad man, kailan?

Marrianne's POV

Siguro tinatanong nyo sakin kung kaylan ko sya mapapatawad, kung bakit napakatigas ng puso ko at hindi ko sya magawang patawarin kaagad....Kasi ako rin eh, hindi ko alam kung kelan ko sya mapaparawad, kasi hanggang ngayon dama ko parin ang sakit at pagkadismaya sa nagawa nya..

By the way! Mahal na mahal ko si Liden, ayaw kong mawala sya saakin, syempre naiisip nyo naman siguro kung ano ang kinakatakutan ko ngayon...oo, habang hindi ko parin napapatawad si Liden ay may aaring gawin na itong pananggalang ni Sarah para maagaw sya saakin...

So narito parin ako sa gubat, lumalakad habang sinusundan si Liden kung san ang labasan, ngunit gaya ng dati ay wala parin kaming pansinan..

Kaya ngayon kaylangan ko ng magdecide , mapapatawad ko kaya sya o hindi na? Syempre, napaka OA ko naman kung diko sya mapapatawad...napaka manhid ko naman kung makakalabas kami rito sa gubat na hindi parin kami magkasundo, yung communication, yung walang kibo ang bawat isa...kaya alam nyo naman na siguro ang desisyon ko...OO, MAPAPATAWAD KO NA SIYA..Kaya tinawag ko sya..

"Hoy, Liden "

Hindi naman sya sumagot ngunit huminto sya sa paglalakad at napalingon nalang sakin kasabay ng pagangat ng kanyang kilay..

"Napatawad na kita"

Hindi na naman sya kumibo ang tanging ginawa nya ay lumuha at agad na tumakbo papunta saakin kasabay ng pagyakap..

"Marrianne, salamat , thankyou dahil binigyan mo ako ng second chance, i promise, hindi ko na ulit gagawin yun sayo" Liden said

"Sorry Liden , kung medyo napatagal ang pagpapatawad ko sayo" ani ko

"Ok lang yan marrianne, oH! Ok na tayo ah! Balik na tayo sa dati.." ani nya sabay halik sa noo ko,

"Oh, bakit ka naluha?" Tanong ko

"Wala masaya lang ako dahil napatawad mo na ako" sagot nya...habang ako ay nagabot ng pamanyo sakanya...

Liden's POV

Npakasaya, ganyan kung pano ko i discribe ang nararamdaman ko ngayon...

Narito kami ngayon ni Marrianne sa gubat naglalakad na papalabas...habang binubuhat ko sya sa likod dahil napagod na raw sya...

So dahil nga sa pagod ay nakatulog na si Marrianne sa lukuran ko...

Habang patuloy ang paglalakad ko ay unti unting bumalik saakin ang nakaraan, yung kung kelan kami nagkabungguan, kung kelan naging mayabang ako sakanya, kung kelan kasiyahan ko kung sinusungitan nya ako...
I cant explain this day...and hindi ko rin makakalimutan ang memory na ito..

Alliyah's POV

Hasyt, asan na kaya yung dalawang yun... kanina pa ako naghihintay , kinakabahan parin ako kahit na nakwento na saakin ni carlos ang lahat...sana ligtas lang sila at walang nangyaring masama sakanila..

Hindi ko rin matawagan ang phone nila dalawa...pero kinalma ko nalang ang sarili ko, dahil alam ko namang ligtas si Marrianne kapag kasama nya so Liden..

Kaya ang tanging ginawa ko nalang ay nagpamusic at sinabayan ito sa pagawit...

Mga ilang minuto ang nakalipas ay may nakita ako sa di kalayuan ng isang lalake na tila bay may buhat na babae sa likod...

"Alliyah!!!!" Sigaw ng lalake

At nakita ko ngang si liden ito at buhat nya si Marrianne...agad naman akong lumapit sakanila at tinulungan si liden dahil kita ko sa katawan nya ang pagod...

Sana ok na silang dalawa , sana napatawad na ni marrianne si liden..gusto ko na kasing bumalik sa dating sigla ang aking bestfriend...