Bahar sevdiğinden ayrılmanın bütün öfkesiyle tamam deyivermişti. Hem kendine hem ailesine çok kızgındı. Ailesi olsun diye çok büyük zorluklardan geçmişti ve şimdi sırf sevdası uğruna ailesinden vazgeçecek değildi. Zaten sevdiğiyle evlenmedikten sonra kiminle evlendiğinin bir önemi yoktu. Yavaş yavaş yarası kapanmaya başlıyordu nasılsa. Sevgili, eş,dost her zaman bulunurdu .Fakat aile her zaman bulunmazdı biliyordu. Bahar dalgın düşünceleriyle kuzeninin odasına gitti, durdu, söylemeyi unuttuğu bir şey vardı ve tekrar teyzesinin yanına geldi.''Teyze ama önce annemle babama söyle,onlar izin veriyorsa, evlensin diyorlarsa konuşmaya bile gerek yok, evlenelim gitsin'' dedi. Ne diyordu Bahar?Ağzından çıkanları kulakları duyuyor muydu ? Hiç tanımadığı bir insanla mı evlenecekti? '' Tanıdım da ne oldu?'' dedi kendi kendine. Ailesinin rızası olsun yeterdi onun için. Bahar eksik kalan cümlelerini de tamamlayıp, teyzesinin cevap vermesine fırsat vermeden bir hışımla salondan çıktı. Teyzesi de şaşkın bir şekilde komşusu Nuran'a çıktı ve konuşmaları anlattı. Nuran'da hemen Nedim'i aradı. Fakat ilk olarak ailesine haber verilmesi gerektiğini atlamıştı.Heyecanla elleri titredi Nedim'in.Titreyen sesiyle cevap verdi. 'Hemen bu akşam tanışmaya geliyorum' deyip telefonu kapattı. Komşu Nuran Bahar'ın teyzesine dönerek ' bu akşam tanışmaya geliyormuş' dedi. Teyzesi de panik yapıp '' İyi de Bahar tanışmadan önce ailesine söylenmesini istiyordu'' dedi telaşlı bir sesle. Komşusu da işin bozulacağından korkup '' Nergiz teyze, önce gençler bir konuşsun, anlaşsın, ailesi izin vermezse biz araya gireriz'' diyerek teyzesini ikna etmişti.
Teyzesi eve döndüğünde Bahar'a nasıl söyleyeceğini düşündü.Söylemeye çekindi söyleyemedi. Yeğeninin kapıya gelen misafiri geri çevirmeyeceğini iyi bildiği için söylemekten vazgeçti. Bahar'ın iyiliğini düşünüyor ve asla üzülmesine dayanamıyordu.
Akşam olduğunda teyzesi hem endişeli hem de heyecanlıydı. Sanki içine bir şeyler doğuyordu. Bahar bu izdivacı kabul edecek ve mutlu bir yuvası olacaktı.Öyle olsun istiyordu.Yeğeninin mutlu olduğunu görebilmek en büyük dileğiydi.O anne yarısıydı.
Bahar kuzenleri ile otururken çalan zilin sesiyle kapıya doğru yöneldiler. Teyzesi kapıyı çoktan açmıştı. Kapının önünde uzun boylu, gözleri siyaha çalan, kirli sakallı bir adam duruyordu.Yüz hatları keskin ve sert birduruşu vardı. Bahar onu kapıda gördüğünde çok şaşırdı ve bakışlarını kapıya çevirip teyzesine ''Bu neden burada? dercesine baktı. Teyzesi konuşmasına bile fırsat vermeden '' Misafirimiz geldi,'' diyerek kapıdaki adamı içeriye davet etti. Bahar böyle bir şeyle karşı karşıya kaldığı için oldukça gerilmişti. Misafir diye adlandırdığı Nedim'i salon kapısından içeriye aldılar. Bahar söylene söylene kuzenlerinin odasına gitti. Teyzesi de misafirine çay demleyip hemen Bahar'ın yanına gitti ve oturdu . '' Kızım, canımın bir parçası bunu sana gün içerisinde söylemeliydim biliyorum ama yapamadım. Tanışmadan sadece ailenin kararıyla birisiyle evlenmene gönlüm razı olmadı, sen hele bir yüz yüze konuş, tanış sana söz eğer tamam dersen, yarın eniştemle ablama haber vereceğim.'dedi. Bahar uzun uzun düşündü. Teyzesi onun iyiliğini düşünürdü biliyordu. '' Tamam ama sadece beş dakika yüz yüze konuşurum ama salonda yanında oturmamı beklemeyin" dedi teyzesine kararlı bir ses tonuyla. Teyzesi biliyordu Bahar bir şeye karar verdiği zaman, lafının arkasında durur ve asla geri adım atmazdı. Yavaşça çıkıp gitti odadan. Bahar yalnız kaldığında pencereye doğru yürüdü, perdeyi araladı ve uzaklara doğru bakmaya başladı.Evlerin yanan ışıklarına doğru kaydı gözleri.Acaba bu evlerdekiinsanlarında aşamadığı sorunları var mıydı? Ya da bir bekledikleri?Yoksa sadece bu dünyadaki en bahtsız kişi kendisi miydi? Daldığı düşüncelerden kuzeni Nevin'in sesiyle kendine geldi. ''Bahar abla seni mutfakta bekliyorlar'' diyen kuzeniyle birlikte tereddüt etmeden kapıdan çıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uk'de (Meçhul Araf)
General FictionBelirsizlikten kurtulmak mümkün mü? Evet diye cevap verdiğinizi duyar gibiyim ancak hayatınızın herhangi bir bölümünde bu duyguyu yaşadığınızı ve artık tozlu raflara kaldırdığınızı hissedebiliyorum.Kimse Araf'ta kalmak istemez.Bende hiç bir zaman i...
