Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!?

Λουκι μου τα θυμήθηκα όλα!

Κάθε μέρα μάλωναν η Μαργαρίτα και η Ναταλία. Επί μία εβδομάδα. Κάθε φορά που μάλωναν η Μαργαρίτα έβγαινε έξω μέσα στα νευρά και μετά μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου έκλαιγε στην αγκαλιά μου λέγοντας "δεν είναι αυτή η κολλητή μου!". Κάθε φορά που το έλεγε μέσα στα κλάματα της φεύγανε λυγμοί. Μέχρι που...

Μαργαρίτα's pov

Με έχει θυμώσει και στεναχωρήσει τόσο πολύ η Ναταλία. Δεν είναι αυτή η κολλητή μου! (τότε πάνε να βγούνε δάκρυα από τα μάτια μου αλλά τα σταματάει ο θυμός μου). Θα γίνει καλά με το ζόρι!!! Δεν ρωτάμε τα 5 άχρονα!

"Λουκ!" ποια φωνάζω
"Δεν θα την ρωτήσουμε αν θέλει ν α γίνει καλά! Θα γίνει με το ζόρι!" του λέω απότομα

"Με ποιο δικαίωμα θα την πιέσεις?" ρωτάει λίγο ειρωνικά

"Με το δικαίωμα του έτσι θέλω!" λέω και μπαίνω μέσα στο δωμάτιο. Την βλέπω να κλαίει. Τότε εκνευρίζομαι ποιο πολύ! Άλλες φορές την λυπόμουν. Όχι τώρα όμως!

"Μαργαρίτα!" με φωνάζει να την υπερασπιστώ

"Άκου Ναταλία! Εγώ θα κάνω την ζωή μου, Περπατάω, μιλάω, σκέφτομαι, μπορώ να είμαι ανεξάρτητη. Εσύ όμως όχι! Εγώ θα συνεχίσω την ζωή μου! Θα παντρευτώ αυτόν που αγαπάω και θα κάνω παιδιά μαζί του είτε θα το κάνεις και εσύ αυτό είτε όχι! Κάτσε εδώ άλλον ένα μήνα και θα σε πάμε εσώκλειστη! Αν θες να χάσεις την ζωή σου για τις μαλακίες σου μπορείς να το κάνεις! Εγώ όμως δεν θα χάσω την ζωή μου για να σε νταντεύω!" της λέω άγρια και βγαίνω έξω κοπανώντας την πόρτα

Τώρα είτε θέλω είτε όχι τα δάκρυα μου δεν μπορούν να σταματήσουν. Ξέσπασα. Δεν άντεξα!  Όταν ηρεμώ έρχεται η Γιατρός της

"Καλά της είπατε! Εγώ δεν θα μπορούσα να της το πω. Εσείς κάνατε το σωστό. Ελάτε να δείτε." λέει το τελευταίο σε εμένα και  τον Λουκ

Μας πάει σε ένα τζάμι και την βλέπουμε να περπατάει μόνη της. Μέχρι που έπεσε. 

"Στάθηκε! Έκανε βήματα!" λέει χαρούμενος και με αγκαλιάζει ο Λουκ

"Και δεν είναι μόνο αυτό. Μάλλον την κάνατε να θυμηθεί την ζωή της. Το πήρε απόφαση και ποια δεν παίζει. Μπράβο σας κυρία Νάνου" λέει η Γιατρός.

"Σε ευχαριστώ τόσο πολύ Μαργαρίτα!" λέει και με ξανά αγκαλιάζει

Λουκ's pov

Όταν μπαίνω μέσα την βλέπω να προσπαθεί να τρέξει ως εμένα. Όταν έρχεται με φιλάει εγώ κοκαλώνω

"Μωρό μου, Λούκι μου τα θυμήθηκα όλα, εσένα, εμένα, εμάς,τους γονείς μου, τους φίλους μας, ακόμα και την ιστορία που δίναμε πέρυσι! Σε αγαπάω!" λέει και με ξανά φιλάει. Τα μάτια μου πλημμυρίζουν δάκρυα χαράς!

"Σε ευχαριστώ πολύ Μαργαρίτα. Με στεναχώρησες τόσο που για να χαρώ αναγκάστηκα να θυμηθώ της καλές στιγμές που είχα με τον κόσμο! Επίσης με έκανες να πεισμώσω και να δουλέψω για να πετύχω τον σκοπό μου. Να παντρεύω, να κάνω παιδιά, να ζήσω!

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.

 Θέλω να σας ενημερώσω ότι το θέμα με το ατύχημα είναι προσωπική μου εμπειρία όταν χτύπησε η θεία μου και η μάνα μου της είπε αυτά τα λόγια. Ακριβές αντίγραφο που απλώς το έγραψα να τα λένε αυτά η χαρακτήρες μας. Ο Μονόλογος είναι της θείας μου όταν βγήκε τελείως από το νοσοκομείο

Ξέρω ότι δεν σας νοιάζει αλλά εγώ το αναφέρω!