Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!?

Θα μείνει φυτό!

"Δεν πειράζει" λέω και την φιλάω μαλακά στα χείλι.
"Μωρό μου, ξέρεις για ποιον λόγο άρχισα την κόκα;" την ρωτάω ελπίζοντας να μην ξέρει

"επειδή περάσαμε δύσκολα;" λέει και μετά μένει και με κοιτάει "έτσι δεν είναι;" 

"Αγάπη μου άκου. Θυμάσαι όταν είχε έρθει εδώ μια παλιά φίλη μου από την Ελλάδα;"

"ναι. Τι;"

"Λοιπόν δεν ήταν φίλη μου. Στην παλιά παρέα μου είχα πηδηχτεί με όλες τις κοπέλες. Πάνω από 10 φορές" κοιτάω κάτω

"Και!?" περιμένει να συνεχίσω

"Μου είπε ότι είναι 3 μηνών έγκυος στο δικό μου παιδί και μου πρωτινέ αν δεν την πιστεύω να πάω να κάνω τεστ DNA" 

"την πιστεύεις?" 

"Δεν θα μου φαίνεται απίθανο" λέω κοιτώντας λίγο το  πάτωμα μέχρι που με κάνει να την κοιτάξω

"Κάτω. Δεν με νοιάζει. " την κοιτάω έκπληκτος
"Λουκ ξέρω ποιος ήσουν και τι έκανες. Ξέρω επίσης ότι έχεις αλλάξει προς το καλύτερο. Ξέρω ότι δεν θα με κερατώσεις! Σε εμπιστεύομαι. Αν πληγωθώ ξέρω ότι δεν θα το θες και ότι θα σκοτώσεις όποιον με πλήγωσε. Ακόμα και αν αυτός είσαι εσύ! Σε αγαπάω και αν θες αυτό το παιδί αυτήν της κοπέλας να το δεχτείς!" λέει και δακρύζω

"Δεν το θέλω!" λέω αποφασιστικά

"Σε αγαπάω!" λέει και με αγκαλιάζει

Ναταλία's pov

Μου είπε την αλήθεια! Το ήξερα ότι μου λέει τα πάντα! Το νιώθω!

"Και εγώ σε αγαπάω!" μου λέει και με αγκαλιάζει και αυτός
"Μωρό μου θες να πάμε σινεμά αφού αύριο δεν έχουμε σχολείο;" μου λέει και γνέφω

"Πάω να αλλάξω" λέω και μπαίνω στο δωμάτιο και βρίσκω ρούχα για να βάλω. Αφού αποφάσισα τι θα βάλω βγαίνω έξω και τον βλέπω να κάθετε στον καναπέ

"Πάμε?" λέει και απλώνει το χέρι του για να τον πιάσω αγκαζέ

"Πάμε!" λέω χαμογελαστά

Έφη's pov

Βγήκαν από το σπίτι αγκαλιά και μπήκαν στο αυτοκίνητο. Στα μισά της διαδρομής πετάγεται ακριβώς μπροστά από το πρώτο αυτοκίνητο ένας σκύλος με αποτέλεσμα να κάνει το οδηγό να φρενάρει. Ευτυχώς ο Λουκ το κατάλαβε αμέσως και φρέναρε αρκετά γρήγορα ώστε να μην τρακάρουν.

Ο πίσω του Λουκ όμως όχι. Τους τράκαρε! Η Ναταλία και ο Λουκ δεν φορούσαν ζώνες και πετάχτηκαν έξω στο τζάμι του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα να το σπάσουν.

Η Ναταλία εδώ και 4 μέρες είναι στην εντατική. Δεν ξέρουν αν θα σωθεί ούτε εκείνη ούτε το μωρό. Ο Λουκ έχει βγει 3 μέρες τώρα αφού δεν είχε σοβαρά τραύματα. Μόνο ένα σπασμένο χέρι. Την περιμένει όμως να ξυπνήσει, να την δει και ύστερα να τον ενημερώσουν οι γιατροί ότι είναι καλά. 

Τίποτα από αυτά δεν θα γίνει!

Λουκ' s pov

Μόλις βγήκαν οι γιατροί πετάχτηκα στον αέρα εγώ και οι γονείς της. Μας πλησιάζει ο γιατρός και το άγχος μας έχει φτάσει στο κόκκινο.
Γιατί να είμαι τόσο μινάρας! (μαλάκας) Γιατί να μην έχω πάει να φτιάξω τις ζώνες! Έμαθα ότι είναι έγκυος και το αμέλησα! Γιατί!?

"Η οικογένεια της Μαρίνου;" ρωτάει ο γιατρός και όλοι λέμε ναι

"Λυπάμαι αλλά πρέπει να σας ενημερώσω΄ότι το παιδί δεν τα κατάφερε" Κανείς δεν λυπήθηκε. Ούτε καν εγώ. Δεν είχε προλάβει καν να γίνει μωρό! Πως να στεναχωρηθώ?! Δεν είχα ζήσει τίποτα μαζί του και δεν ήξερα ότι υπάρχει ούτε 10 ώρες!

"Η Ναταλία!?" ρωτάω με άγχος

"Να η κυρία Μαρίνου αν ζήσει, θα μείνει φυτό αλλιώς θα πεθάνει"

"Ναι καλά! Λέγε τώρα τι έχει!" αρχίζω να φωνάζω

"Λυπάμαι" λέει και φεύγει
εγώ χωρίς καν να το σκεφτώ μπαίνω μέσα και την βλέπω να κοιμάται

"Όταν ξυπνήσει θα της κάνουμε ασκήσεις για να καταλάβουμε που βρίσκετε η νοημοσύνη της" μου λέει μια γιατρός

"Πόσες πιθανότητες έχουμε να μην μείνει φυτό;" ρωτάω

"0,001" μου λέει και αρχίζω να κλαίω

Τότε ξυπνάει. Η Γιατρός καταλαβαίνει από της ασκήσεις ότι καταλαβαίνει τι της λέμε. Απλώς δεν θα μπορεί να περπατήσει, να φάει, να μιλήσει και να κουνηθεί. Η νοημοσύνης της υπάρχει αλλά είναι σαν ένα 5 χρονών αγόρι

"Μωρό μου! Άκου!" με κοιτάει και εγώ δακρύζω
"Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν θα προχωρήσω ποτέ! Ότι πάντα εσένα θα αγαπώ. Ξέρεις ότι εγώ φταίω! Και εγώ το ξέρω και λυπάμαι. Θα ήθελα να είμαι εγώ στην θέση σου!" λέω και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς. Τότε νιώθω να με κοιτάει. Σηκώνω το βλέμμα μου και την βλέπω να κλαίει

3 μήνες αργότερα

Εφή's pov

Η Ναταλία τους διέψευσε όλους! Ακόμα και τους γονείς της. Όλοι εκτός του Λουκ λέγανε ότι δεν θα τα καταφέρει. Όμως είμαι εδώ! 3 μήνες μετά να σας πω ότι μπορεί να μιλήσει και να κουνηθεί! Όμως όχι να περπατήσει! Όλη την ημέρα την αναγκάζουν να είναι στο νοσοκομείο για να μπορέσει να περπατήσει. Όμως το ποιο δύσκολο θα είναι να επανέλθει η νοημοσύνη της. Ακόμα είναι για ένα 5 χρονών.

Αυτό ήταν! Ελπίζω να σας άρεσε!