4 μήνες αργότερα
Έφη's pov
Δεν έχει κάνει καμία πρόοδο. Τίποτα από ότι κάνανε οι γιατροί και η οικογένειά της. είναι δύσκολο να πείσεις να κάνει κάτι που δεν θέλει ένα 5 χρονο αγόρι! Όλοι, και εννοώ όλοι δεν ξέρουν τι να κάνουν. Θέλουν να την εγκαταλείψουν έτσι. Δεν θυμάται τίποτα από την ζωή της.
Ούτε τι έζησε με τον Λουκ, ούτε με τους γονείς της, ούτε με κανέναν! Έτσι πίστευαν! Έτσι ήταν. Αλλά θυμόταν τι έχει ζήσει μόνο με ένα άτομο το οποίο δεν είχε ενημερωθεί τόσο καιρό για την κατάσταση της. Τίποτα δεν ήξερε. Θα μάθει όμως. Με δύσκολο τρόπο!
Λουκ's pov
Είμαστε εγώ και η Ναταλία από της 8 το πρωί στο νοσοκομείο. Προσπαθούν να τη κάνουν να περπατήσει. Μέχρι που πέφτει κάτω και βάζει τα κλάματα. Τρέχω να την σηκώσω. Ακόμα την αγαπάω αλλά έχω χάσει κάθε ελπίδα να θυμηθεί και να επανέλθει.
"Άκου με πονάς!" μου λέει καθώς πάω να την σηκώσω. Την αφήνω κάτω και αρχίζει να ξανά κλαίει. Μέχρι που μέσα στα κλάματα θυμήθηκε κάτι...
"Θέλω την Μαργαρίτα!!!" ουρλιάζει κλαίγοντας και εγώ κοκαλώνω. Όχι γιατί δεν είπε εμένα. Αλλά γιατί έχει να την δει τόσο καιρό και την θυμάται
"Μωρό μου! Μωρό μου θυμάσαι!?" την ρωτάω
"Που είναι η Μαργαρίτα!?" με ρωτάει με το μωρουδίστικο βλέμμα της
"έρχεται καρδιά μου, έρχεται!" λέω και την αγκαλιάζω. Όταν βγω έξω και ξανά αρχίζουν τις ασκήσεις τρέχω να την πάρω τηλέφωνο. Μπορεί να σωθεί!
YOU ARE READING
Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!?
Teen FictionΓιατί μου είπες ψέματα;" Λέω θυμωμένα και μπαίνω αμέσως στο θέμα. Πόσο με εκνευρίζει αυτό το παιδί! "Γιατί...Να ρε μαλάκα. Προσπαθούσα έστω με ψέματα να σε κάνω να μου μιλάς! Σκέφτηκα ότι αν πιστέψεις ότι είμαστε αδέρφια θα μου μιλάς έστω και με το...
