Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!?

~Δεν θα σε βιάσω!~

"Εμ... τι θα έλεγες να παίξουμε ένα παιχνίδι; "Ένιωσα άβολα και για αυτό άλλαξα θέμα
" Τι παιχνίδι; Πως λέγετε;" ρώτησε
"Γνώμη" είπα σίγουρη ότι θα το ξέρει.
" Ξεκίνα να λες ονόματα"
"Πες μου γνώμη για Χρίστο." του είπα και με είχε πνίξει η περιέργεια να μάθω την απάντηση
"Κοίτα ο Χρίστος είναι, ήταν και θα είναι για πάντα μαλάκας οκ; Παίζει τον μάγκα ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι οπότε νομίζω σου έδωσα την γνώμη μου για αυτόν." είπε απλά
"Ναι οκ. Μαργαρίτα" συνεχίζω να του λέω ονόματα
"Μικρο, γλυκό και αθώο κορίτσι, πάντα καλή αν και βρίζει όταν πρέπει." στην τελευταία του φράση μου ξεφεύγει ένα γελάκι
"οκ. Ελένη"
" τίποτα δεν την ξέρω όπως και την Χριστίνα"
'εμ... Γιώργος" συνέχισα να τον βομβαρδίζω με ονόματα φίλων μου
"πότε δεν τον συμπάθησα, πάντα κακός μαζί μου και δεν ξέρω γιατί αλλά δεν τον πάω" είπα όσο ποιο αδιάφορα μπορούσε
"τελείωσα" του είπα και μου έριξε ένα μικρό χαμογελάκι
"οκ Λουκ"
"πολύ παρεξηγημένο παιδί από εμένα, τώρα που τον γνωρίζω είναι πολύ καλός και... αυτά" λέω και νοιώθω τα μάγουλα μου να παίρνουν μια ελαφρώς κοκκινωπή απόχρωση 
" Οκ τελείωσα "κοιτάω με βλέμμα 'αλήθεια'" Τον παιχνίδι της αλήθειας;" συνεχίζει προτείνοντας εκείνος κάτι 
" Οκ ρώτα"
"θέλω να μου πεις την ποίο χαρούμενη μέρα ή στιγμή της ζωής σου" με ρώτησε και τα μάτια του ακτινοβολούσαν περιέργεια
"Εμ είναι όταν..." είπα κάνοντας μια μικρή παύση "πρέπει να σου πω;" τον ρώτησα ύστερα
"Ναι! Την αλήθεια όμως!"
"Μην το πεις γιατί κανείς δεν το ξέρει αλλά όταν αποφυλακίστηκαν οι γονείς μου" με κοιτάει με το ποίο στεναχωρημένο- ξαφνιασμένο- συμπονετικό βλέμμα που έχω δει σε άνθρωπο (όλα αυτά μαζί)
"ΑΛΉΘΕΙΑ;;;;!!!!!!" είπε ξαφνιασμένα
"Ναι...σε παρακαλώ είσαι ο μόνος που το ξέρει!" βασικά το ξέρει και η Μαργαρίτα με τον Γιώργο μόνο αυτοί
"ένταξη δεν θα το πω πουθενά βασίσου πάνω μου" μου λέει και μου δείχνει την κατάλευκη οδοντοστοιχία του
"Ρωτάω. Έχεις ερωτευτεί ποτέ πραγματικά;" Δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτή η ερώτηση αλλά την έκανα.
"Όχι. Γιατί δεν υπάρχει ο έρωτας. Και να υπήρχε δεν θα ήθελα να το πάθω, γιατί πονάει πολύ και το ξέρουμε και οι 2. Μην προσπαθήσεις να μου αλλάξεις γνώμη δεν θα μπορέσεις." είπε την τελευταία του πρόταση διαβάζοντας την σκέψη μου για αναθεώρηση
"Οκ ρώτα με" του λέω και ανακάθομαι στο φουσκωτό στρώμα
"Πιστεύεις στον θεό ή σε οτιδήποτε εξωπραγματικό;" ρώτησε απαλά
"Στον θεό ναι, στα φαντάσματα, στις μάγισσες και στα υπόλοιπα όχι"
" Λάθος κάνεις για τον θεό" είπε και με κοίταξε στα μάτια
"Γιατί;" ρώτησα κάπως ειρωνική μπορώ να πω
"Δεν θέλω να πιστεύω σε ένα δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας για να νιώθω ασφάλεια." μου λέει και δεν ξέρω τι πρέπει να απαντήσω. Δεν έχω κανένα δικαίωμα να τον μετατοπίσω "Ρωτάω αφού ρώτησες το 'γιατί' "συνεχίζει και κάνει μια παύση για να σκεφτεί "θα έκανες ποτέ κάτι μαζί μου" λέει και σοκαρίστηκα. Τι απαντάω;!

πρέπει να με εμπιστευτείς απάντα την αλήθεια

"Εγώ με εσένα; Πλάκα μου κάνεις! Κοίτα τώρα καταλαβαίνω ότι είσαι καλός, όμως δεν θα έκανα κάτι μαζί σου. Και ένας βασικός λόγος είναι ότι αλλάζεις τα κορίτσια σαν τα πουκάμισα." Οι λέξεις μου αν και κρύβανε κακία και αηδία ο τόνος μου φαινόταν φιλικός και ήρεμος.  "Ξέρεις πολλά κορίτσια θέλουν να κάνουν κάτι μαζί σου. Όμως δεν είναι πουτάνες να σου κάτσουν και να της πετάξεις οπότε δεν θα σου το πουν ποτέ." τον ενημέρωσα
"Έχεις δίκιο. Και αυτό είναι κακό και το ξέρω όμως για να κρατήσω τον τίτλο του Player θα πρέπει να πληγώνω. "κατεβάζει το κεφάλι του σαν ...ντροπιασμένος;!
" Εμένα δεν με ενοχλεί απλώς σου λέω την αλήθεια. Και να ξέρεις ότι όμορφες και γλυκιές κοπέλες που θέλουν να είναι μαζί σου διστάζουν για αυτούς τους λόγους."
"οκ ναι το ξέρω ρώτα "χάνει αμέσως αυτό το ευαίσθητο που είχε πριν
"Ποίο είναι το ποίο σκοτεινό μυστικό σού;" ρώτησα κοιτώντας τον με ένα σατανικό γελάκι
" Θα παραμείνει μυστικό;" ρώτησε δύσπιστα
"Ναι αν κρατήσεις και το δικό μου!" του είπα παίζοντας την αδιάφορη
" Οκ... πολλές φορές κάνω παρέα με αναρχικούς και θέλω να μπω στην συμμορία τους και αν καταφέρω να κερδίσω την εμπιστοσύνη του Fire Θα μπω και για να ξέρεις ο Fire είναι ο αρχηγός τους. "κοιτάζω έκπληκτη, δεν με τρομάζει απλώς τώρα θέλω να του πω για τα γκράφιτι που κάνω εκ μέρους των αναρχικών. Μπα δεν θα το πω
" Οκ μια χαρά." λέω προσπαθώντας να μην δείξω τον ενθουσιασμό μου "Θέλω μία χάρη" λέω τελικά με όλον τον ενθουσιασμό μου ευδιάκριτο
"Δεν τρόμαξες;" ρώτησε απορημένος
" όχι"
"οκ πες"
" Θέλω κάποια στιγμή να με πάρεις μαζί σου όταν πάτε σε μία πορεία" είπα και για μερικά δευτερόλεπτα με κοίταξε δύσπιστα
"Οκ άμα θες είμαι μέσα "απορώ που δεν μου είπε όχι" Ρωτάω. Η μεγαλύτερη αδυναμία σου. Που αν σου το κάνουν αυτό δεν μπορείς να αντισταθείς."
"το γαργαλητό. Εσένα;" απαντάω και κάνω ένα μικρό βήμα πίσω
"Δεν μπορώ να αντισταθώ στην καρμπονάρα της γιαγιάς μου" λέει και γελάμε
"Λέμε αλήθειες όχι μαλακίες! "είπα παίζοντας μετά την σοβαρή
" Αλήθεια σου λέω και μην κάνεις ότι είσαι θυμωμένη γιατί θα σε γαργαλίσω! "λέει απειλώντας με παιχνιδιάρικα
" Λουκ νυστάζω θα με πας σπίτι είναι 3:30 πμ;" παραπονέθηκα
"Εδώ θα κοιμηθούμε αγκαλίτσα "Puppy face
"μαζί;" ρώτησα λίγο παραξενεμένα
"Δεν θα σε βιάσω στο υπόσχομαι "λέει και μου ξεφεύγει ένα γελάκι -ξανά-
"Καλά, καλά θα κοιμηθώ μαζί σου. Ξάπλα για να βολευτώ " Τον προστάζω και ξαπλώνει, ξαπλώνω και εγώ με την πλάτη γυρισμένη σε εκείνον για να μην με πιάσουν τα γέλια ή τα κοκκινίσματα. Με τράβηξε κοντά του και με αγκάλιασε. Aaaawwww
"Δεν σε βιάζω απλώς μου αρέσει να σε έχω αγκαλιά νάνι τώρα" λέει με την ποίο παιδική φωνή που έχω ακούσει
"καληνύχτα" ψιθυρίζω
"Καληνύχτα"

ξέρεις ότι θα κοιμηθείς στην αγκαλιά αυτουνού που σου αρέσει έτσι;

ναι μην μου το χαλάς Έφη καληνύχτα

Άν μπορείτε θα ήθελα ένα ⭐ παρακαλώ πολύ στην μικρή, γλυκιά, όμορφη, κουκλάρα συγγραφέα σας;;;; (γκουχου-γκουχου-γκουχου)