Μάτζεστικ 3: Η τελευταία μάχη

~Τ Ρ Ι Α Ν Τ Α Ε Ν Α~

Kat, το μεσημέρι...

Η Kat άκουσε από το κελί της βήματα. Μάλλον έρχονταν σε αυτή. Σταμάτησαν στην πόρτα της. Mπορούσε να δει τις σκιές τους. Δυσανασχέτησε, ακόμα ένας γύρος με τον Dragonar ερχόταν. Της άρεσε να είναι στο κελί της, μακρυά απο όλους τους κακούς. Ήταν το μόνο μέρος  που δεν την φόβιζε σε σχέση με όλη αυτή την τρελή κατάσταση.

Η πόρτα άνοιξε και είδε τον Dragonar να στέκεται στο κατώφλι με δύο ρομπότ. Τα ρομπότ πήραν την Κat από τα χέρια και ξεκίνησαν να ακολουθούν τον Dragonar, ο οποίος έφυγε από το δωμάτιο. Την οδήγησε σε ένα δωμάτιο. Ήταν μικρό αλλά τουλάχιστον είχε ένα κρεβάτι και ένα μπάνιο. Τα ρομπότ άφησαν την Kat.

"Βλέπω Κatniss είσαι καλά...", είπε ο Dragonar.

"Φυσικά! Δεν βλέπεις; Είμαι τέλεια!", του είπε ειρωνικά.

"Θα παραλείψω το σχόλιο σου, αγάπη μου... Εδώ είναι ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω για να είναι πιο ευχάριστη  η διαμονή σου εδώ... Κάνε ένα μπάνιο και φόρεσε αυτά...",Της έδωσε ένα μακρύ φόρεμα απο μαύρο μεταξι και ένα κολιέ, "Όταν είσαι έτοιμη τα ρομπότ θα σε οδηγήσουν στην κεντρική αίθουσα.", της ανακοίνωσε και αποχώρησε.

Η Κat κοίταξε το φόρεμα. Ο Dragonar ήταν φρικιαστικός. Γιατί τα έκανε ολα αυτά; Η Kat θα προτιμούσε να την είχει σκοτώσει. Εκτός από όλα τα άλλα, η Κat ένιωθε και πολλές ενοχές. Πρώτα ο κακός της αδερφός γινόταν φιλικός σε αυτή, μετά την φίλησε, τώρα το φόρεμα... Και όλα αυτά έπρεπε να τα υπομένει για να σωθεί... Ήθελε να πεθάνει.

Όταν έκανε μπάνιο φόρεσε τα νέα της ρούχα. Το φόρεμα πάντως της πήγαινε ωραίο και το κόσμημα ήταν περίτεχνο. Βγήκε έξω και τα δύο ρομπότ που την περίμεναν, την πήραν από τα χέρια. Την οδήγησαν στην αίθουσα όπου ο Dragonar την περίμενε.

"Είσαι εκθαμβωτική!", αναφώνησε αυτός κοιτάζοντας τη εξεταστικά.

Και εσύ ανώμαλος, σκέφτηκε η Kat.

"Έβαλα απλώς ένα φόρεμα, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο!", είπε πάλι ειρωνικά η Κat.

"Είσαι πάντα τόσο σκληρή; Προσπαθώ πραγματικά να κάνουμε μια νέα αρχή...", της είπε και χάιδεψε το μάγουλο της.

"Εσύ γιατί προσπαθείς να έχεις καλή σχέση μαζί μου;"

"Γιατί όταν βλέπω κάτι ωραίο θέλω να το κάνω δικό μου."

Η Κat ανατρίχιασε. Δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται ότι o δαιμόνιος, αλλά πάντα αδερφό της, την φλέρταρε! Ήταν αηδιαστικό! Παρ' όλα αυτά αν ήταν αλήθεια αυτό που της έλεγε, έπρεπε να το εκμεταλλευτεί, ήθελε να τον φέρει με το μέρος της.