Εγώ....το πολύτιμο παιχνίδι του

Ρισκα

Το κινητό μου ήχησε και εγώ σταμτησα να κοιτάω το ταβάνι. Ηταν βράδυ. Πήρα το κινητό στα χέρια μου. Για την ακρίβεια 9. Πως πέρασε η ώρα δεν κατάλαβα. Από την στιγμή που έφυγα μέσα το κεφάλι μου γυρνάει η σκηνή με αυτήν να τον φιλάει και εγώ αργοπεθαίνω. Τον θέλω γαμωτο! Τον...τον θέλω πολυ

-Παρακαλω;
Είπα μουντα η διάθεση μου δεν ήταν και η καλύτερη.
-Ανν εφυγες και δεν πρόλαβα να σε δω...
παραξενευτικα με την φωνή στην άλλη γραμμή
-Αλεξ;...Τι με ηθελες;
-Ε-είχαμε πει να βγούμε σήμερα το ξέχασες; να γνωρίσεις και την μικρή
Θεε μου πάλι το ξέχασα. Σηκώθηκα γρήγορα οι το κρεβάτι προσπαθώντας να ετοιμαστώ. Πώς να ετοιμαστείς κοπελιά σε δέκα λεπτα;
-Συγγνώμη Άλεξ αλήθεια συγγνώμη είχα μια πολύ δύσκολη μέρα και το ξέχασα εντελώς.....που εισαι;
Είπα καθώς έβαζα  ένα μαύρο κοντό κολλητό φόρεμα και ένα κολιέ χρυσό στο λαιμό. Ξεροβηξε.
-Απο κάτω...
Έτρεξα αμέσως στην πόρτα και πάτησα το κουμπί του θηροτηλεφωνου για να ανοίξει.
-Πέρνα
Είπα όταν έφτασε στην πόρτα και ξανά έτρεξα μέσα στο δωμάτιο μου κανωντας τον να γελάσει. Άφησα τα μαλλιά μου κάτω καθώς δεν είχα χρόνο να τα πιάσω έβαλα τις μαύρες γόβες μου,πήρα και το παλτό μου και ξανά πήγα στο σαλόνι. Ήταν όμορφος αποψε,μου είχε λείψει  η παρέα του,τα γέλια, οι σκτανταλιες του.
-Η μικρη;
Ρώτησα κοιτώντας τρυγιρο μήπως δεν την είχα δει όταν έμπαινε.
-Στο αμάξι.....παμε;
Με ρώτησε και σηκώθηκε χαμογελαστός. Ανταπέδωσα το ζεστό χαμόγελο και του επιασα το μπράτσο. Κλειδωσα την πόρτα και μαζί πήγαμε στο ανσανσερ.
- Εισαι πολύ όμορφη σήμερα
Είπε δειλά,κοκκίνισε ο εργένης;
- Δεν πας πίσω καζανοβα
Παρατσούκλι   που του είχα βγάλει όταν ειμσταναν μικρά. Πια βγήκαμε από το ανσανσερ και πήγαμε στην πόρτα
-Πώς την λενε;
Ρώτησα εγώ κοιτώντας το αμάξι του και προσπάθησα να διακρίνω την μικρή.
-Ελίζα
Χαμογέλασε λυπημένα
- Σαν την μητέρα της
-Λυπάμαι
Ξέρω πως είναι να χάνεις δικούς σου και ο Άλεξ το ξέρει ήταν ένας από τους κολλητούς μου. Τους τρεις μοναδικούς κολλητούς μου. Μια παρέα ξεχωριστή που άντεξε στα χρόνια. Με τους καυγάδες να την δυναμώνουν και τις στιγμές ευτυχίας να πληθαίνουν.
- Τα άλλα ρεμάλια;
Ρώτησε και γέλασε στην θυμηση των ονομάτων που δειναμε ο ένας στον άλλο.
-Ει-είναι καλά,η Ιζ με καινούργιο γκόμενο που είναι ο δεύτερος αυτή την εβδομάδα και ο Χάρη παλεύει.
Ο Άλεξ με κοίταξε παράξενα. Ναι φυσικά δεν ήξερε για τον Χάρη.  Αναστέναξα λυπημένα και τον κοίταξα.
-Είναι παράλυτος από την μέση και κάτω,είχε ένα ατύχημα πριν 5 μήνες σχεδόν.
Με κοίταξε με μάτια γουρλωμένα λογικό. Τόσα γεγονότα,πως να ένιωθε αραγε; είχε χρονιά να τον δει δεν λέω Αλλά ήταν κολλητοί....όλοι η παρέα μας είναι αχώριστοι. Όταν ο Άλεξ έφυγε για σπουδές όλοι είμασταν χάλια για εβδομάδες και ειδικά ο Χάρη.  Απο τις σκέψεις αυτές μας έβγαλε ένα μικρό κοριτσάκι με μακριά μαλλιά και όμορφα κάστανα μάτια όπου ήρθε φωνάζοντας γλυκα τον πατέρα της. Γατζωθηκε από το πόδι του και τον έβγαλε από το κόσμο του. Με ένα γυαλιστερό χαμόγελο ο Άλεξ την πήρε στην αγκαλιά του σηκώνοντας  και κάνοντας την να γελάει. Ένα θέαμα που με έκανε να χαμογελάσω.
-Μπαμπα; Ποια είναι η κυρια;
Της χαμογέλασα γλυκά όταν την άφησε και χαμήλωσε το σώμα μου στο ύψος της.
-Γεια σου ειμαι η Ανν καλή φιλη του μπαμπά
Είπα και την  είδα να χαμογελάει πλατυα.
-Είσαι η μαμά μου;
Γουρλωσα τα μάτια και είδα τον Άλεξ να κοιτάει με ένα αμήχανο χαμόγελο τριβώντας το σβέρκο τού.
-Όχι γλυκιά μου δεν είμαι η μαμά σου...
Τα κάστανα ματακια της σκοτείνιασαν λυπημένα. Γύρισε στον πατέρα της όμως μετά από λίγο ξανά χαμογέλασε με το πιο όμορφο χαμόγελο της.
- Εισαι όμορφη!
Είπε και της χαμογέλασα. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για το εστιατόριο. Στην διαδρομή μιλούσαμε για διάφορα θέματα. Ειδικά με την μικρή η οποία ήταν αξιολατρευτη και γενικά είχε  όμορφη ψυχή. Όταν φτάσαμε βγήκε έξω ενθουσιασμένη και μετά από λίγο αφού ο Άλεξ κλείδωσε το αμάξι και  ακολουθησαμε και εμείς. Μπήκαμε στο εστιατόριο και μια κοπέλα μας χαμογέλασε γλυκά δηλαδή εμένα γιατί όταν είδε τον Άλεξ κόλλησε εκεί. Μα ίδιοι ομως; το ιδιο κοιτούσαν. Καλά φταίω εγώ να αρχίσω να τραγουδάω τώρα το love is in the air? 
-Ξεκόλλα παιδάκι μου να κοιτάς έτσι...
Είπα και τον έσπρωξα απαλα. Πάλι κοκκίνισε. Καλά την ξέρει;
-Πήγαινε στην μικρή και έρχομαι
Του είπα και το είπε αφού ξανά κοίταξε την κοπέλα με ένα χαμόγελο. Την πλησίασα και με κοίταξε λυπημένα.
- Να μου τον προσεχεις!
Της ψυθιρισα αυστηρά και το χαμόγελο της έφτασε μέχρι τα αυτιά της. Γελασα και πήγα στο τραπέζι. Σταμάτησα κατευθείαν και γουρλωσα τα μάτια. Ο Άγγελος με ένα αυταρεσκο χαμόγελο αγκαλιά με την μικρή να με κοιτάει. Ε όχι!