♤Ruh Öküzüm♤

1.bölüm

Herkese Meraba ! Ben Azra . Bu RUH ÖKÜZÜM Serisinin 1. Kitabıdır .

Multimedia Özüm

İYİ OKUMALAR
•••••••••••••••••

Sabah babamın sesiyle uyandım. Yavaşça ayağı kalkıp banyoya ilerledim. Elimi yıkadım ve aynaya baktım. Gerçekten çok iğrençtim. Babam benim dünyanın en güzel kızı olduğumu söylüyordu. Bakımlı halim hoş görünebilirdi , ama bakımsız bir hiçtim . Yatağa tekrar ilerleyip yattım. Uykum vardı ve gerekirse okula bile gitmezdim. Uyku her daim daha önemliydi, herşeyden.

"Okula geç kalıcaksın koş, kahvaltıya!" diyen babamı aldırmadan uyumaya çalıştım ama nafile uyuyamadım. Telefonum titrediğinde gelen mesaja baktım.

Azra: Okula yeni bir çocuk gelmiş sanırım Doğukan'ı bırakma zamanı...

Gözlerimi kıstım. Doğukan sevgilim, Azra Doğu'dan nefret ederdi. Şu aralar pek aramız iyi olmasa da onu seviyordum sanırım. Ama eskisi gibi değil. Kısacası yeni çocuğa bir göz atabilirdim. Tamam bu çok adice ama Doğu'yu eskisi kadar sevmiyordum ve bana yaptıkları yetmiş ve hatta artmıştı. Bu şekilde düşününce kendimi berbat hissettim. Ne olmuştu bana böyle? Değişiyordum, Doğu beni değiştiriyordu. Silkelenip "Aptal, aptal konuşma Özüm!"  Kendime birkaç kez tokat attım.

Pijamalarımla kahvaltıya indim. Babam bundan hiç hoşlanmazdı. Hatta babamla birçok kez bu konuda tartışmıştık.

"Özüm, ben sana kaç defa söyleyeceğim üstünü giyinmeden sofraya gelme diye?!" Babam benim annem olmadığı için benimle bir anne gibi konuşmaya çalışıyordu fakat başaramıyordu. Bunu babamın yüzüne karşı hiç söylemedim. Söyleyemem çünkü onu üzmeyi hiç istemiyorum. O bana annem bizi terkettiğinde hem annelik hemde babalık yaptı... Onun hakkını asla ödeyemem. Asla.

Ben bu düşüncelere dalmışken babam beni uzaklaştırdı. Üstüne üstelik "Kızım derin düşüncelere dalmışsın keşke alttan bana kum getirseydin." diyip kahkaha atmaya başladı. Ben ise yüzümü buruşturup kusuyormuş gibi yaptım ve kahvaltıma devam ettim. Kahvaltıdan sonra hemen yukarı çıkıp üstümü giyindim. Hızla aşağı inip babamın yanağını öpüp evden çıktım.

***

Arabayı çalıştırıp radyoyu açtım ve kulağımın, o müthiş sesi ile pasını silen o şarkıyı dinledim.

Ben lise 3'e gitmeme rağmen hala olgunlaşamayan bir kızdım. İçimdeki çocuk annesiz büyümenin hasreti ile kasıp kavruluyordu. Hep bir gün gelir diye bekledim, bekledim. Küçüklüğümden beri annesiyle vakit geçiren herkesi kıskanmıştım. Sürekli ağlamıştım. Ama şuan daha iyiydim. Belkide alışmıştım. Bilmiyorum.

Hayatım boyunca hep bir eksiktim. Babam her ne kadar bana annelik yapmaya çalışsada tam olmuyordu. Zaten sürekli yurt dışına çıkmasını sağlayan bir işte çalışıyordu. E bende kendi başımın çaresine bakabiliyorum haliyle. 18 yaşımdayım.

Okula giderken Azra ve Doğukan'ı düşündüm . Azra en yakın arkadaşımken Doğukan benim 2 senedir birlikte olduğum sevgilimdi. İkiside en az benim kadar popülerdi . Popüler olma nedeni mi? Bilmiyordum . Ama popüler olmak bazen iyi hissettiriyordu. Gerçekten iyi hissettiriyordu .

***

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen. Sizi çook seviyorum.