Tja en Toen..

Kersverse kabouters, verdwijnende snorren, leugens en de waarheid

´Wat doe jij hier?' Jake kijkt me verbaasd aan. Ik schaam me zo dat mijn lip begint te trillen. 'Lies?' Jake stem klinkt een beetje boos. 'Het spijt me, ik wil niet als stalker overkomen maar waarschijnlijk kom ik toch als stalker over aangezien ik met mijn schoenveter vast zit onder de deur en ik wilde het echt niet maar ik kon er niets aan doen want het was niet mijn idee en het spijt me zo, niet alleen van dit maar gewoon van alles en ik weet niet wat me bezielt want het is zo verschrikkelijk allemaal. Mijn schoenveter zit onder jullie deur vast maar daarvoor kwam ik hier helemaal niet en nu is mijn broek ook nog vies en.' Jake onderbreekt mijn woordwaterval, nouja zeg maar gerust snelstromende woordwaterval want aangezien ik het nogal snel zei en rood werd, hmm wacht ik werd rood. Misschien kan ik het beter omschrijven als een hoge snelheids woorden trein. Of misschien een straaljager. Die gaan toch sneller dan het geluid. Dat zou wel cool zijn. Als mijn mond opgehouden is met bewegen maar er nog steeds woorden klinken.

Maar in iedergeval, Jake onderbrak me door de vuilniscontainer te pakken en zonder iets te zeggen weer terug naar binnen te lopen. 'Jake?' Piep ik. Maar ik krijg geen antwoord. Voor ik het weet drupt er een traan op mijn wang. Ik heb het verpest. Het is me weer gelukt om iemand weg te jagen met mijn woorden. De tranen lopen steeds sneller uit mijn ogen.

Dan gaat de deur open. Ik draai me om en kijk naar Jake die in de deuropening staat en me bezorgd aan kijkt. 'Huil je?' Vraagt hij. Ik knik nee en haal mijn neus op. 'Mijn ogen lekken gewoon.' Zeg ik. 'Oh oke. Dan is het goed.' Zegt Jake maar hij kijkt me nog steeds bezorgt aan. Ik sta langzaam op, nog steeds een beetje bang dat ik zou vallen. Onzin natuurlijk want mijn veter is bevrijd, maar je weet het maar nooit met mijn ongoddelijke evenwichtsorgaan. 'Dus.' Jake krabt ongemakkelijk aan zijn hoofd. 'Wat kwam je nou doen?' Dit is mijn kans! Dit is mijn moment. Dit is... 'Weet ik niet meer.' Floep ik eruit. Jake kijkt me doordringend aan. 'Oh oke, als je het niet erg vind, ik moet, uhm, verder aan mijn huiswerk.' Hij steekt zijn hand uit naar de deur om deze dicht te doen en als deze bijna dicht is, krijs ik wanhopig uit: 'Jake, wacht!'

De deur gaat weer open en langzaam verschijnt Jake weer in de deuropening. 'Ik kwam wel iets doen.' Fluister ik. Dan stap ik naar voren en sla mijn armen om zijn nek en druk me tegen hem aan. Even weet hij niet wat hij moet doen, maar dan slaat hij zijn armen toch maar om me heen en knuffelt me terug. 'Het spijt me zo!' Snik ik tegen zijn borstkas. 'Wil je anders even binnen komen?' Vraagt Jake zacht. 'Ja.' Fluister ik. Ik laat hem los en stap zijn huis in.

Wow. Wat een huis. Sjesus. Dit is echt niet normaal. Ik kijk naar een gang waar geen eind aan lijkt te komen met wel 7 deuren erin ofzo. Jake lacht als hij mijn uitdrukking ziet. 'Ja, het is veel groter dan het van buiten af lijkt. Ik kijk hem met open mond aan. 'GROTER? DIT IS REUSACHTIG! Nu voel ik me echt een kabouter.' Jake grinnikt. 'Je bent ook een kabouter.' 'Dankje.' Zeg ik en ik steek mijn tong uit. 'Kom, dan gaan we naar mijn kamer.' Ik houd mijn adem in en volg hem door het gigantsche huis. Hij opent de derde deur links en er verschijnt een trap.

'Cool.' Zeg ik. Jake kijkt me aan met een wenkbrauw opgetrokken. 'Ik vind het gewoon cool' Zeg ik schouderophalend. 'Vind je onze trap cool?' Ik knik. 'Waarom dat?' Jakes stem slaat over van verbazing. 'Nou gewoon, hij is verborgen en dat vind ik cool. Dat is hetzelfde als een geheime kamer maar dit is dan een geheime trap. Behalve dan dat sommige mensen het weten, maar voor de mensen die het niet weten is hij nog steeds geheim.'

Jake pakt mijn hand en trekt me mee de trap op. 'Je bent gek.' Zegt hij lachend. 'Dat ben ik niet.' Sputter ik tegen. Hij opent een deur en ik kom terecht in de jongensachtigste kamer die ik ooit heb gezien. De muren zijn donker blauw en wit geverft en op zijn bed ligt een deken met een donkerblauwe hoes erom heen. Zijn bureau is, in tegenstelling tot het mijne, opgeruimd en netjes. Hij heeft zwarte gordijnen en een groot raam waardoor zijn kamer toch niet donker is. Op zijn vloer liggen planken en in de hoek staat een gitaar.