Tja en Toen..

Schommelen met je adem in

De hele verdere dag heb ik Jake ontweken. Waar ik ontzettend trots op ben. Al moet ik wel zeggen dat die grote smurf ontzettend vervelend is. Hij loopt de hele tijd achter me aan en hij heeft IN MIJN KONT geknepen. En rarara wie zag het. Inderdaad. JAKE! En hij vond het super grappig, vooral toen ik dat jongetje begon uit te schelden voor vervelende toekan zonder veren met stront in zijn kop. Die stomme lul. En IK, arme ik, moet over zo'n 5 minuten vertrekken met de aller aller aller achterbakste jongen die er bestaat. Stomme mister arogantie, die ik haat met heel mijn hart!

Ik kijk om me heen. Donker. Tuurlijk. Waarom zijn spooktochten altijd in het donker?? Jake zit in het zand en kijkt naar het bos. Ik zit helemaal aan de andere kant in het gras en kijk wel naar Jake. Hij is bijna onzichtbaar maar je ziet zijn omtrek wel. Het valt me op dat hij best groot is. Maar dat wist ik al. Dus ja eigenlijk... Waarom doen mijn gedachten zo raaaar? Het was allemaal veeeel makkelijker toen Jake Arogante reus nog niet in mijn leven was! Wacht wat doet hij nou?

Jake staat op en loopt naar me toe. 'Klaar om te vertrekken schoonheid?' Hij grijnst als hij mijn reactie ziet. Die is namelijk: 'NOEM MIJ GEEEN SCHOOONHEID!' Terwijl ik op spring en hem woedend aan staar. Hijgend van woede en mijn tanden ontbloot. Ik lijk wel een of andere freak. Achja, niet zo goddelijk, laten we het daar bij houden. 

'Is goed, beauty. Let's go.' Dit is mijn kans, dit is mijn kans. Schiet het door mijn hoofd als Jake zich omdraait. Ik ga op mijn knie zitten en begin mijn veters te strikken. 'Beauty, kom je nog?' Ik kijk hem woedend aan maar bedenk opeens dat ik anders mijn hele plan door de war trap. Oh dat doet me er trouwens aan denken. Ik ga met mijn hand naar mijn haar maar nee, de vlecht zit er nog. Nouja net. Het elastiekje zit er nog net in, op het randje. Nog even en hij valt eruit. Op de grond. In zijn eentje. Heel alleen een eenzame dood.

'Lise? Huil je nou?' 'Nee.' 'Wel waar, ik zie een traan.' 'Jake, flikker op!' 'Waarom huil je?' 'Wil je het echt weten?' 'Ja!' 'Niet uitlachen he!' 'Neehee, zo gemeen ben ik niet!' Nouuu? Denk ik bij mezelf. 'Ik vind jou ook heel aardig, Lise.' Oeps hardop. 'Beloof het!' Zeg ik. 'Ik beloof het!' Zegt hij. 'Mijn elastiekje.' En Jake slaat dubbel. Die stommerd. Ik wist het!!! 

'Ik wist het!' Schreeuw ik en ik stamp weg. 'Lise wacht nou even!' Maar ik negeer hem. Stamp van hem weg en verstop me in de struiken. MIJN PLAN WERKT. Nouja, ik moest echt huilen, maar dit is beter dan mijn veterstrik plan. Aangezien ik slippers aan heb. Jake loopt langs me af en zoekend. Maar hij ziet me niet. YES! Ik ren terug naar de schommels. Schop mijn slippers uit en ga schommelen. 

Het volgende moment is mijn haar los en laat ik me helemaal gaan. WEEEEEEEH!!! schreeuw ik lachend uit. Ik hou van schommelen! Ik ga steeds hoger en. 'LISE?!' Ik doe mijn ogen en val bijna achterover van de schommel. Ik rem af en blijf een beetje beschaamd zitten. 'Wat doe je?' Vraag Jake en hij loopt achter me langs. 'Ik hou van schommelen.' Mompel ik. Jake lacht en hij staat nu achter me. 

Ik draai mijn hoofd met een ruk naar hem om om een lullige opmerking te maken. Zodat ik NIET als kinderachtig wordt beschouwd, maar mijn woorden blijven in mijn keel steken. Jake kijkt me aan alsof ik een of ander monster ben. 'Wat?' Vraag ik onzeker. Woow wacht onzeker, ja onzeker. Ik ben opeens bang dat hij me echt kinderachtig vind. 'Niets.' Zegt Jake maar hij blijft kijken. 'Wel waar.' Zeg ik nu. 'Ik kan er niet tegen als iemand geheimen voor me heeft van de Borgh, dus biecht op!' Jakes blik wordt opeens verdrietig. 'Je snapt het toch niet.' 'Hoe weet jij dat nou?' Zeg ik. Jake haalt zijn schouders op. 'Ga is recht zitten.' Zegt hij. ALs ik niet reageer pakt hij mijn hoofd met zijn handen vast en draait het van hem weg. Verbaasd vanwege zijn zachte aanraking vergeet ik om te reageren. 'Hou je goed vast.' Fluistert hij in mijn oor en dan begint hij me te duwen. Ik ga steeds hoger en hoger en dan weer terug en twee grote handen duwen me weer omhoog. Zijn handen zijn warm op mijn huid. En ik kan een kreetje van blijdschap niet onderdrukken. Dan grijpt Jake de kettingen en met veel gewiebel komt de schommel tot stilstand. 

Ik draai mijn hoofd om en kijk hem aan. 'Kijk niet zo zielig.' Lacht Jake. Zijn verdrietigheid is helemaal verdwenen. 'Ik kijk helemaal niet zielig.' Zeg ik. Jake glimlacht breed naar me. 'Wel waar, je deed dit.' Hij brengt zijn vinger naar mijn onderlip en veegt er zachtjes over heen zodat hij opkrult in pruillipje. Zijn blik blijft op mijn lippen hangen. Zijn vinger rust nog steeds op mijn lippen. Een kriebeltje in mijn buik en mijn hersenen, die ik normaal niet zou vertrouwen, vertellen me iets heel vreemds. Myrthe, wat zei myrthe ook alweeer? Oja kussen is het zelfde als zwemmen. Gewoon je adem in houden en springen. Ik breng mijn hand omhoog en knijp mijn neus dicht. 'Wat doe je nou?' Vraagt Jake me. En dan bedenk ik me opeens dat als je gaat zoenen je je neus helemaal niet hoeft dicht te knijpen. Althans in films niet. Jake haalt zijn vinger van mijn lippen weg en ik laat mijn neus los. 

Hij trekt me van de schommel af en sleurt me mee het bos in. 'Het is spooktijdd.' Zegt hij en dan verdwijnen we samen in de donkere bossen.

====================================================================================================================================================

Heeej Guys :)

Thank you voor de lieve votes, jullie zijn awesome, voor de duizendste keer :D

Dit hoofdstuk is opgedragen aan iedereen die dit leest :D

Hoop You liked it,

Dikke zoen, Yaan

p.s beetje kort hoofdstuk i know, maar ik heb proefwerk week binnen kort :O ERGGGG ENGGG HEEL ENG. Maar ik zal snel weer uploaden als ik een gaatje vind in mijn overvolle agenda :)

p.p.s sorry voor de spelfouten