Tja en Toen..

Kamp dag 1: Op naar het ziekenhuis

Verschrikt staar ik Jake aan. ´Wat zei je daarnet?' 'Ik zei: we slapen samen op een kamer.' Ik hap naar adem, stik en begin kei hard te hoesten. Jake schiet in de lach: 'Een oh wat leuk reactie volstaat ook hoor.' Vuurrood kijk ik hem aan. Of misschien is het wel paars. Welke kleur krijgt iemand als hij stikt?

Eindelijk heeft Jake in de gaten dat ik dit niet sarcastisch bedoelde en dat ik dus echt aan het stikken ben. Noem je het eigenlijk wel stikken? Stikken is toch dat je te weinig lucht krijgt, maar ik stik van te veel lucht. De grijns op Jake's gezicht verdwijnt langzaam en even voel ik me duivels. Tussen een hoest door, dat wel. Maar ik voel me duivels, en als ik me duivels voel dan voel ik me goed. Dat moet ik er even bij zeggen. 

Jake begint op mijn rug te slaan, wat niet helpt omdat er niets in mijn keel zit. Voor de duizendse keer. Waarom zeg ik die denkdingen nou weer niet hardop. Deze denkdingen zijn juist handig om hardop te zeggen. Wooow wacht how wat. Jake heeft zijn armen om mijn middel heen geslagen en zwiert me in de lucht. Hij drukt zijn armen tegen mijn buik aan en er komt : 'Oeff' uit mijn mond. Vuurrood en met mijn haar nog door de warder. Is dat een woord? Stop ik met hoesten. Jake kijkt me bezorgd aan. Ik slik een paar keer en dan doe ik mijn mond open om wat te zeggen. Hoewel ik al honderd keer had bedacht hoe het zou zijn om te zeggen, het is in het echt nog beter. Onverschillig kijk ik naar mijn nagels, hap nog een keer lucht en doe mijn mond open. Oh crab geen woorden. Waar zijn mijn woorden. Waar is MIJN TONG!!!!!!!!

IIk steek mijn hand in mijn mond en probeer mijn tong te voelen. Maar hij is er niet. OH HELP. IK HEB MIJN TONG INGESLIKT. Jake kijkt me nu nog bezorgder aan. Ik laat een opgelucht zuchtje uit mijn mond ontsnappen als mijn vingers mijn tong grijpen, die tegen mijn gehemelte aan lag. Ik haal mijn hand uit mijn mond en veeg hem af aan mijn korte jeans. Dan zeg ik, eindelijk: 'Van de Borgh, je bent een eerste klas lul.' Ik draai me om en loop weg met de medeling: 'Ik heb nu honger.' Oke dat laatste doet af aan mijn eerdere opmerking, maar hallooo, mijn opmerking is geniaal! Ik heb het zoooo volwassen afgehandelt.

Ik loop door naar de eetzaal. Het is niet heel moeilijk om te vinden, want ik ben een godin en die hebben hele goede neuzen. Het is misschien meer waarschijnlijker dat dit kamp gewoon een ontzettend goede kok heeft want ik hoef alleen maar de heerlijke geur te volgen van. Ik loop de eetzaal binnen en mijn mond valt open. 'Dit is de eetzaal niet.' Stamel ik. Voor me liggen duizende baby's. Oke het zijn er zes maar ze liggen allemaal in hun blote kont en er zijn duizende vrouwen, oke 7 vrouwen, bezig die kinderen te verschonen. Die heerlijke geur die ik volgde is dus gewoon babykak. Mijn mond vormt een otje. Dat bewijst maar hoe ongoddelijk mijn neus is. 

Een hand sluit zich om mijn pols. Mister Arrogantie zelf trekt me mee naar de eetzaal. Ja hallo, ik kan gerust zelf de eetzaal vinden hoor. Zeg ik tegen hem, maar hij negeert me en pakt mijn pols alleen wat steviger vast. Scheldend en vloekend stormen we de eetkamer binnen. 'Mevrouw Ellis, sorry dat we te laat zijn maar we hadden een stik geval.' Paardendrol van de Borgh wijst met zijn andere hand naar me en sleurt me dan mee naar de tafel van de begeleiders. De oudere vrouwen en ook, inclusief de jonge mensen staren me aan. 'Wat is er?' Fluister ik tegen Jake die me ook vreemd aan kijkt. 

'Uhm Lise, volgens mij komt er bloed uit je oor.' Ik trek mijn hand los en ga ermee naar mijn oor. Diegene met het oordopje ofcours. Het oordopje valt uit mijn oor. Ofja, het snoertje valt uit mijn oor. 'Uhm Jake.' Fluister ik. 'Uhm volgens mij heb ik een typisch geval van een oorprobleem door muziek.' 

Jake schudt zijn hoofd en zegt: 'Daar gaat mijn lunch.' Hij staat op van zijn stoel en tilt me op. Op zo'n manier dat een brandweerman iemand optilt. Ik trommel met mijn vuisten op zijn rug. 'Van de Borgh, jij strontvervelende pispaal!' De bruggers beginnen te lachen en mevrouw Ellis kijkt me geschokt aan. 

Ik probeer mijn schouders verontschuldigend op te halen, wat natuurlijk niet gaat als je op de kop hangt. Probeer het maar eens, ga op je handen staan en haal je schouders op. Ik wens je veel succes.