Blue Moon🌙!//Sehun

Bölüm 19 🌗

O kadın ve ailesi evimize yerleşmiş tek bir kelime ya da ses çıkarmamıştım.Okulda ise kopya çekmediğim halde büyük suçlu ben olmuştum.Ama umurumda mıydı hayır.

Yemek masasına sırf gerginlik olsun yemekler boğazlarında kalsın diye oturuyordum.Babam yanındaki kız ile çok samimi ve yakın görünüyordu.Ve So Min o kadının kızı Suzy ile de çok yakındı.İnsanın elinde değil ki kıskanmamak.Yemek yerken olan iştahım da kaçmıştı.Çünkü onlar yüzsüzdü birinin hayatını mahvedecek kadar karaktersizdiler.

So Min:"Amca hatırlar mısın eskiden yaz kampına giderdik ve annem güveç yapardı.Diyorum ailemizin büyümesi şerefine yine gitsek?"

Bu kız ölen annesini illaki tüm konuşmalarına katmak zorunda mıydı?Neyse ki babam bu gün olan sınavı sormamıştı.Belki bilmiyordu hala.Müdür kesin aramıştır dedim ama babam beni azarlamamıştı eve gelince?Bilmiyordu kesin.Yani evden kaçış planıma devam edebilirdim güvenli bir şekilde.Bana olan sevgi saygısında eksilme olacak korkum yoktu artık.Sadece eve kapatmasın yeterdi bana.

So Min:"Amca bu gün sınav olduk ve çok güzel geçti.Sehun ile çalıştığımdan sanırım.Suzy unni yine birinci olmuştur kesin.İkisi bana çok yardımcı oldu.Teşekkür ederim ikinizi de."

-"Öylemi sevindim senin adına.Sehun her zaman yardım sever biri zaten.Tam da kızımdan beklediğim gibi."

Suzy:"Çok bir şey yapmadım aslında."

Se Na:"İninizle şirkete gitmem gerek. So Min sen de hatta Suzy sen de gel istersen."

So Min:"Gerçekten mi?Çok mutlu olurum.Unni ne olur gidelim!Sen de gel ha?"

Suzy:"Peki sen bu kadar çok istiyorsan."

İki yelloz masadan kalkıp giderken ben de kalkayım dedim.Zaten Chanyeol yoktu ve bir aydır yalnızlığım tavan yapmıştı evde.Ayrıca bavuluma unutmadan koymam gereken şeyler listesine başlamalıydım.Kaçış rotamı gözden geçirmeliydim.Masadan sessizce kalktım.

-"Odama git seninle konuşmam gereken konular var."

Kesin duymuştu okulda olanları.Ama o beni tanıyor öyle değil mi?Kopya çekmediğimi bilir.Ve daha okula başlayalı kaç hafta oldu ki belki ilerisinde ben çok başarılı olacağım.Eminim başarılı olacaktım da buradan gidince.Sadece ona imzalatacağım evraklara kadar okuldan almasa beni yeterdi.

Odasına girip masasının önünde durdum.Belki aramız bu gün düzelirse bu pazartesi onun doğum günü onun için bir parti verilecek ve ben bu sefer katılacağım söz veriyorum kendime.Gitmeden evvel onca yılın hatırına bana sahip çıktığı için.Ben o kadar da kıymet bilmeyen biri değildim.Ona hazırladığım hediyeyi de verebilirdim.Yoksa öylece verirsem bir boklar çevirdiğimi anlardı.

Kapının kapanma sesi ile düşüncelerden çıkıp masasına oturan adama dikkatimi verdim.Yüzü hiç de şevkat aşılamıyordu bana.Okuldan almazdı değil mi beni?Yoksa bankadan çektiğim parayı mı öğrenmişti?

-"Bir açıklama bekliyorum olanlar hakkında."

Evet kesinlikle bana sakin sıcak dolu bir konuşma yapmayacaktı.Ve yine başlamış tüm azarını çektikten sonra ki bu azarın içinde daha önce duymadığım tek cümle beni yıkan olmuştu.Ona karşı olan son saygı ve sevgi kırıntım da küle dönmüştü.

-"Bazen gerçekten ailemizden olmadığını düşünüyorum böyle yapınca.Lütfen böyle yapma kızım.Hiç mi bir şey söylemeyeceksin Lina?"

Yüzüne bakmak istemiyordum.Çünkü bu evin bir parçası olmadığımı ona yakın olmadığımı hiç bu kadar hissetmemiştim.