⭐⭐⭐
*Kokuların rengini duyun!
"Hami nesin?"
"Hamileyim."
Hasta olsa, uğrunda ölecek olan adam bebek haberinden sonra yüzüne, gözüne ışık tutulmuş tavşan gibi bakıyordu. Tepkisizce... İstemiyordu galiba, henüz erken buluyordu. Neslihan da bundan korkuyordu işte. Kendi de tedirgin olmuştu haberi öğrendiği ilk zaman. Zaten koruna koruna bir hal olmuşlardı. Neslihan her seferinde ellerindeki prezervatif stoğunu kendi elleriyle azaltmıştı. Her defa giydiriyordu küçük oğlanın tulumunu. Bir kere korunmamışlar onda da bebek olmuştu.
O geceki Kerem'i hatırladı durduk yere.
"Neslihan çok pis geliyorum. Çıkarıp ufaklığı üşütmeye, üşüyor diye ümüğüne kadar giydirmeye vaktim olmayacak." dedikten iki gidiş geliş sonra kasılarak boşalmıştı içine.
Adam donmuştu karısının karşısında. Kanser olduğunu söylese kapı kapı, doktor doktor çare arardı. Şimdi, Kerem'e kal geldi. Ne de güzel geldi. Hoş geldi.
"Bir dakika." dedi ve terasa çıktı.
Yüzünü ısırması gereken soğuk ona işlemiyordu. Üstü inceydi. O uyurken Kerem işten gelmiş, üstünü değiştirmişti. Ev haliyle akşamın dokuzunda balkona yağan hafif kara rağmen üşümüyor gibiydi.
"Baba oluyoruuuuuuum. Herkes duysun. Heeeey! Hulusi bey amca, duydun mu? Neslihan hamile. Karım hamile. Ba ba o lu yo rum."
Terastaki küçük serasına tepedeki açık lambanın sağladığı cılız ışıkta su vermeye çalışan yaşlı adam elini kulak kepçesine götürdü daha iyi duyabilmek için. Cihazı açıyordu büyük ihtimalle.
"Kerem gel buraya. Deli misin?"
Kolundan tutup kendisini içeri çeken kadını bedeni ve duvar arasına hapsetti Kerem.
"Deliyim. Aklım başımda mı zannediyordun?"
"Birazcık vardır diye umuyordum. Akıllı haline ihtiyacım var."
"Sana deliyim ben. Şimdi size deli olacağım. Kadın. Kadınım. Bana nasıl bir mutluluk bahşettiğinin farkında mısın?"
"Önce sen bahşettin. Ben de bana bahşettiklerinden ortaya karışık bir şeyler yaptım. Çok iyi elemanlardı."
Ellerini yüzüne koyduğunda nefessiz kalana dek öptü karısını. Böyle güzel ve güçlü ve naif ve akıllı ve muhteşem bir kadını hak edecek ne yapmıştı? Neden sonra kafasında bir ampül belirdi. Neslihan gördü resmen o ampülü, çizgi film karakterinden halliceydi Kerem şu anda.
"Canın bir şey çekiyor mu?"
Bir an kocasının mavi gözlerine dalan kadın bebeğinde de olur mu ki diye düşünürken Kerem'in sorusu böldü onu.
"Yoo."
"Nasıl yoo? Çekiyordur çekiyordur hadi söyle. Çekinme."
"Çekmiyor Kerem. Daha beş haftalık."
"Beş mi? Beş haftadır biliyorsun ve bana söylemedin mi?"
Bir adam ancak bu kadar mı biyolojiden anlamazdı? Daha yaptıkları gece haber vermesini bekliyordu sanki müneccim gibi. Tövbe tövbe.
"Kerem beş haftadır bilmiyorum tabii ki. Nasıl bilebilirim?"
"Ben anlamam. Ne diye İhsan'ı aradın o zaman? İskele babası mıyım ben?"
YOU ARE READING
Ben Bir Karar Verdim
General Fiction"İlk görüşte aşka inanır mısın yoksa çıkıp tekrar mı gireyim?" Her şey bu cümleyle başlamadı belki; ama bununla devam etmesi Neslihan için hayatının aşkını bulmasını mı sağlayacaktı yoksa tüm hayalleri toz olup uçarak onu hiç istemediği bir evlil...
