My Wacky Girlfriend (Completed)

Chapter 50 - Picture

A/N

Cried a lot while writing this chapter. Haha. #WalangForever. Joke! :)) But yes, this chapter has the most feels yata sa lahat ng nasulat ko na. Hugot galore. Wahaha! But don't worry kasi last major problem na nila 'to. After this, happiness, kilig and katangahans nalang until the end of the story.

Thank you for all your support sa MWG! Super appreciated! The best kayo. ;) Almost 1M na tayo!!! Kilig!!!!

PS: Sorry for the slow UDs. Daming transitions sa work ko ee. Stress ang bruha niyong author. Hayyy.

♥ Mhariz

 

 

—

• ALYNNA MARIE PAREDES •

 

 

 ♪Someone's always saying goodbye

I believe it hurts when we cry

Don't we know partings never so easy

And with all the achings inside

I believe some hearts will survive

Tryin' hard to pretend that were gonna be fine  ♫

 

 

Paulit-ulit kong pinapatugtog ang kantang ito ni Toni Gonzaga sa pelikulang 'You're My Boss'. Dyan lang kasi talaga ako nakakarelate lalo na sa pinagdadaanan ko ngayon. Kinakanta ko ito ng sobrang lakas. Kahit masira na ang lungs ko okay lang basta ba mailabas ko lahat ng aking hinanakit. Sa ngayon, itong kantang ito lang talaga ang kaibigan ko at karamay ko sa mga nararamdaman ko. Ayokong kumausap ng kahit na sino. Ayokong humingi ng tulong o kaya advice. Sa unang pagkakataon, gusto kong mapag-isa. Dahil kung hindi, ewan ko nalang. Hindi ko na rin kasi talaga tanchado ang sarili ko sa mga oras na ito. Hindi ko alam kung ano ang kaya kong gawin.

Kanta diyan. Kanta dito.

Mga tatlong oras na akong paulit ulit kumakanta nitong kantang ito pero tila hindi talaga ako napapagod. Natigilan lang ako sa aking pag-aadik nang biglang may nagtext sa akin. Ayoko sanang tignan ang cellphone ko pero tila ba may nagtutulak sa akin na tignan ko ito. Parang may nagsasabi sa akin na importanteng mensahe ang makikita ko dito. Kaya ipinaubaya ko nalang ang lahat sa nararamdaman ko – kaya't tinignan ko na rin ang cellphone sa huli.

Shibama Castro:

I'm sorry, Aly. I'm with Janina now. Will explain things to you soon. Bye. I love you.

Pagkabasang pagkabasa ko ng text na ito ni Shibama, lalong tumulo ang luha ko. Hindi ko alam kung gaano ba karami ang luha na kaya kong ilabas. Pero sa araw na ito, nasagad ko na yata ang luha ko. Halos buong araw na kasi akong umiiyak. Gusto kong intindihin si Shibama. Pero hindi ko magawa. Hindi ko alam kung bakit hindi pa niya ipaliwanag ang lahat ngayon. Bakit 'Soon' pa? Hindi pa ba ito ang tamang panahon? Kung hindi ngayon? Kailan pa? Ngayon ko na kasi kailangan ng kasagutan eh. Ngayon kasi ako basag na basag at tanging liwanag lang ng kasagutan kahit man lang ni Shibama ang magpapapanatag sa akin.

Pero wala.

Nagreply ako. Sinabi ko na i-explain niya sa akin ang lahat. Sinabi ko na pipilitin kong intindihin. Sinabi ko na kakayanin ko kung ano man yun. Pero walang reply. Wala akong natanggap na ni isang text pagkatapos nun. Kaya hindi na ako umasa na magrereply pa siya.