• ALYNNA MARIE PAREDES •
Ang buhay ng tao, parang gulong. Minsan nasa taas, minsan nasa baba. Nasa taas nga ako ngayon ng himpapawid pagkat ako ay naka-eroplano. Pero ang bigat sobra ng pakiramdam ko. Parang may nawalang malaking bahagi ng buhay ko.
Noong una kong sakay ng eroplano, sobrang saya ko noon dahil sa wakas ay maisasatupad na rin ang pangarap kong makapag-aral, dinoble pa ni Lord dahil sinamahan pa niya iyon ng mga mabubuting kaibigan at isang ka-ibigan na tunay na minahal ko at minahal ako. Sino ba namang mag-aakala na ang pangalawang sakay ko rito sa eroplano ay ang pinakamasakit. Pinakamadugo. Pinakanakakamatay.
Patuloy lang akong nagdrama sa eroplano hanggang nakarating na kami ni Caloy sa Bohol airport. Nakakatawa kasi medyo nagpapanic yung mga ibang tao tuwing umiiyak ako sa eroplano. Ang akala nila siguro ay inaatake ako ng kung ano. Pero wala akong pakialam nung mga oras na iyon. Wala akong pakialam sa kung ano man ang sabihin o isipin ng ibang tao sa akin. Basta ang alam ko lang, malungkot na malungkot ako. At baka mamatay ako sa lungkot kapag hindi ko ito inilabas.
Pagbaba na pagbaba namin ni Caloy ng eroplano ay sinalubong agad ako ng yakap ni papa. Hindi ko napigilan at umiyak nanaman ako sa mga bisig ng tatay ko. Sa yakap ng tatay ko lang ang pinaka-safe na lugar sa akin sa ngayon.
"Okay lang yan anak. Pagsubok lang iyan ng buhay." pagpapatahan sa akin ni papa.
"I miss you, papa." umiiyak kong sinasabi habang yakap yakap ko pa rin siya.
"I miss you more, anak."
Matagal ang naging yakapan namin ni papa nang kumalas siya at naglabas ng cellphone sa kanyang bulsa. Doon ko lang napansin na may kasama pa pala siyang isang lalaki. Kasing tanda ni papa ang lalaking kasama niya. Medyo pamilyar siya sa akin. Siguro ay isa siya sa mga kabarkada ni papa noon. Hindi ko nalang siguro maalala kung sino.
"Anak, may gustong kuma-usap sa iyo." binigay sa akin ni papa ang cellphone. Hindi ko alam kung sino dahil numero lang ito pero sinagot ko nalang din. May tiwala naman ako kay papa.
"Hello?" panimula ko.
[Anak! Ynna! Kamusta ka na? Are you okay? I hope everything's fine there. Do you want me to come and visit you?] si mama pala.
"Mama, o-okay lang ako."
[I know you're not. I'm so sorry about Janina's attitude. Seriously, lagot siya sa akin kapag nagkita kam--]
"Mama, huwag mo nang pagalitan si Janina. Mayroon din siyang pinagdadaanan." Hindi ko alam kung bakit ko nasabi ang mga katagang ito. Siguro ay ayoko nalang lumaki pa ang galit sa akin ni Janina.
Kapag pumunta dito sa Bohol si mama, iisipin nanaman ni Janina na inagaw ko nanaman ang lahat sa kanya. Kahit mainit talaga ngayon ang dugo ko sa kanya dahil sa pagpapalala niya ng mga sitwasyon ko, kapatid ko pa rin siya. Dapat ko pa rin siyang intindihin sa abot ng aking makakaya.
[Ang bait mo talaga Ynna anak. I love you so much.]
"I-I love you too, ma." Um, medyo awkward.
[O siya, bye bye na muna. Call me kung may problema, okay?]
"Okay, ma."
***
Sumakay na kami sa jeep na pag-aari ni papa. Kahit nagdradrama ako sa sobrang lungkot ko ngayon ay hindi ko maiwasang mapangiti nang sumakay ako muli sa jeepney na ito. Ito ang ikinabubuhay namin noon pati na rin ang pagiging mekaniko ni papa. Ganito lang kasimple ang buhay namin noon pero masaya kami at walang problema.
YOU ARE READING
My Wacky Girlfriend (Completed)
浪漫In a world where they're all trained to be the next business tycoons of the country, Sky Anderson met Ynna Paredes, a wacky girl from the province. To be his girlfriend, you should be: - Pretty [Celebrity looking and head turner.] - Presentable [St...
