<zawgyi>
Taehyung ေၾကာင့္ ေၾကာင္အအျဖစ္သြားေသာ မန္ေနဂ်ာ Sejin…။
“ေဟ? မင္းကဘယ္လိုပို႔မွာလဲ သူ႕အိမ္လိပ္စာျဖင့္ မသိဘဲနဲ႔”
“ကၽြန္ေတာ္သိတယ္… သူ႕အိမ္လိပ္စာ…”
“ဒါဆိုလည္း ေစာေစာကေျပာေရာေပါ့ကြာ…။ ကဲပါ… လိပ္စာေျပာ… လိုက္ပို႔တာေတာ့ ငါ့တာဝန္ထား”
Dolly ကိုသြားေပြ႕ဖို႔ ဟန္ျပင္ေနေသာ Sejin အား ခ်က္ခ်င္းပဲ လက္ဖမ္းဆြဲလိုက္သည့္ Taehyung မ်က္အိမ္က်ယ္က်ယ္က အဝုိင္းသား…။
“အဲ့ဒါဆို ကားေပၚက ကၽြန္ေတာ့္လူေတြကို ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ? ခုနေျပာေတာ့ Driver လည္း ေခၚမရဘူးဆို”
“ဒါဆိုလည္း မင္းတို႔ကို အရင္ပို႔ၿပီးမွ သူ႔ကို လိုက္ပို႔ေပးလိုက္မယ္ေလ”
အတင္းႀကီးကို စိတ္အားထက္သန္ေနေသာ Sejin ေၾကာင့္ Taehyung အၾကပ္ရိုက္ေနေလရဲ႕…။ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ Dolly ကိုႏွစ္ေယာက္တည္း ဒီအခ်ိန္ႀကီး မလႊတ္ႏိုင္ဘူးေလ…။ မန္ေနဂ်ာကို မယံုတာေတာ့မဟုတ္…။ မူးေနတဲ့ Dolly ကို မယံုဘူးေပါ့ေလ…။
“သူ႔အိမ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္က ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ကို”
Taehyung ခပ္တည္တည္ပဲ ေျပာလုိက္သည္။ တကယ္ကလည္း ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ပဲေလ…။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ထိပ္နဲ႔ ေျမာက္ထိပ္မဟုတ္ဘဲ အိမ္ရာရဲ႕ ေတာင္ဘက္ျခမ္းနဲ႔ ေျမာက္ဘက္ျခမ္း…။
“အဲ့ေလာက္ေဝးလို႔လား?”
“အြန္း… ႏွစ္ေနရာသြားရင္ မိုးလင္းေတာင္ သူ အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္ မထင္ဘူး…။ ေျပာေနၾကာပါတယ္ Sejin Hyung… ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားပါတာပဲ… သူ႕တစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ေတာ့ အပမ္းမႀကီးပါဘူး…။ ကားေပၚကငမူးေလးေတြကိုသာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ ဂရုတစိုက္ပို႔ေပးလိုက္…။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ဆို သူတို႔ကိုႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး”
Taehyung ေျပာတာကို နားေထာင္ေနရင္း Sejin ခမ်ာ ဟိုလိုလည္း မျဖစ္ ဒီလိုလည္း မျဖစ္နဲ႔မို႔ ေခါင္းေျခာက္ေျခာက္ျဖင့္ ဦးေခါင္းခြံလန္မတတ္ တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ေနရွာသည္။
