<zawgyi>
"Hyung... Hyung!!!"
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ကားအတြင္းဝယ္ Hoseok ၏စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ ေအာ္ေခၚသံက ရုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေလေတာ့ မန္ေနဂ်ာ Sejin လည္း လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ေနာက္လွည့္အၾကည့္... ဗိုက္ကိုလက္နဲ႔ဖိလ်က္ ေခြ်းေစးမ်ားထြက္ကာ မ်က္ႏွာႀကီးပုပ္သိုးေနေသာ Yoongi...။
"Yoongi... Yoongi... ဘာျဖစ္တာလဲ?"
"ကြ်န္ေတာ့္ ဗိုက္ထဲကေအာင့္... ေအာင့္... ေနလို႔... အား ဟ ဟား"
ရယ္ေနလား ငိုေနလား မသဲကြဲေသာအသံႏွင့္ ယခင္အူအတက္ခြဲစိပ္ထားဖူးသည့္ ေနရာနားကိုဖိကာ rap ရြတ္ေနေသာ Yoongi ကိုၾကည့္ရင္း မန္ေနဂ်ာ Sejin ခမ်ာ ခ်က္ခ်င္းႀကီးဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ဗ်ာမ်ားရေလၿပီ။
"Namjoon ေရ... ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ? ခုမွေဆးရံုသြားဖို႔ကလည္း မမွီေတာ့ဘူးထင္တယ္ေနာ္"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Private doctor ကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ရင္ေရာ?"
"ငါသိၿပီ... ဒီနားမွာ ေဆးဆိုင္တစ္ဆိုင္ေတာ့ ရွိတယ္...။ မင္းတို႔ ခဏေနခဲ့ၾကဦး"
ကားကို ဂေကြ႕ျပန္ေကြ႕ဖို႔ကလည္း အစဥ္မသင့္ေတာ့သည္တြင္ ကားကို ဒီအတိုင္းပဲ ခ်က္ခ်င္းေဘးကပ္ရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ Private ဆရာဝန္အား ဖုန္းဆက္ရင္း မန္ေနဂ်ာ Sejin ေဆးဆိုင္ဆီသုိ႔ ခပ္သြက္သြက္ ေျပးဆင္းသြားေတာ့၏။
ခုနက ရုတ္တရက္ အရွိန္ႏွင့္ကားဘရိတ္အအုပ္မွာ ႏိုးလာခဲ့တဲ့ Jimin လည္း အေျခအေနအလံုးစံုကို ေနာက္ကေနတိတ္တိတ္ေလး စူးစမ္းေနခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ စိတ္ပူစြာျဖင့္ ေနာက္ခံုကေန လက္နဲ႔ အသာလွမ္းပုတ္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"Hyung... ရရဲ႕လား?"
သုိ႔ေသာ္လည္း Yoongi ထံမွအေျဖမရသျဖင့္ အေႏွာက္အယွက္ေပးရန္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ အားေပးသည့္အေနနဲ႔ ပုခံုးပုတ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ေဘးဘက္မွန္တံခါးေပၚ ေခါင္းမွီ၍ ျမင္ရာကိုၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ Jimin ရဲ႕ျမင္ကြင္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္က ျမင္ဖူးေနက် ယူနီေဖာင္းႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနတတ္သည့္ ေကာင္မေလး...။
