Kod Adı:KILIÇ

48.Bölüm

Gözyaşıyla sevda kardık.

Şubat,2016

Elinde kağıda uzun müddet baktı Melek.Defalarca okudu.Gözleri puslandı çaresizliğinde.Bacakları titredi,nefesi tutuldu.

Kapı açılma sesinde panikledi birden.Donukluğuna deva bulmuşçasına hareketlendi her bir uzvu.Dolabına geri koydu kağıdı.Kilidini geri çevirdi.

"Merhaba."selamlaşmak için konuşan hekim arkadaşına selam verdi o da.

"Trafik kazası geldi az önce.Ortalık fena karıştı."dedi kan olmuş scrubsın üstünü çıkarmaya zorlarken.

"Öyle mi?Ben de şimdi geçiyordum."dedi Melek.Biran önce çıkmak istedi odadan.Daha fazla durursa bir pot kırmaktan ürktü.

"Kan bankasını aradım ben,haberin olsun."

"Tamam."kapıdan tam çıkmak üzereyken yine yanıt verdi arkadaşına.En büyük yanıtsızlıklarda kaldı akşama kadar.Tanıdıktı el yazısı en çok ona güvendi.Güvenmek istedi..Başka çaresi yoktu.Ama daha öncesinde bir düşmanın eline düşmüşlüğünün zamansızlığını hissetti ensesinde.Korktu.Ama çok kısa sürdü korkusu.Daha büyük korkuları vardı onun hayatında.Mesela günlerdir haber alamadığı bir eşi vardı.Ona ulaşmanın tek bir ihtimali varsa inanmaya hazırdı peşinen.Saat tam altıda bitti gündüz nöbeti.Hızlıca değişti üzerini.Atkısını dahi takamadan bu ayazda seri yürüdü hastanenin çıkışına.Sezdirmemeye çalıştı acelesini.Hava kararmaya başlamıştı çoktan.Telaşı bu yüzden daha çok katlandı.Saatine bakıp durdu ikide bir.

18.07

Hastanenin dışına çıkınca arka tarafa yönlendirdi adamı.Sokağa girdiğinde yanından ağır vaziyette bir taksi geçti.Tam o sırada sokak lambaları kesildi.Kapkaranlık oldu her yan.İrkildi birden Melek.Kalp atışlarının gümbürtüsü çok başkalaştı.

Az önce yanından geçen taksi az ileride durmuştu.Sinyal yaptı iki kez.

Sokak bomboştu.Arkasına da dönüp baktı kadın panikle.Kimse yoktu!İn cin top oynuyordu sokakta.Soluğu ağzına sığmıyordu.Korkusunun,endişesinin tarifi yoktu.Ama tek çare ilerledi o taksiye.Yağız'ı umdu her yanı.O kısa anda çok hatıraya koştu durdu zihni.Yağız'ın Beril'i gördüğü ilk gün geldi aklına.Geçen yıl.Oysa o zamanlar içinde ne yenilmez yutulmaz öfkeler vardı.Şimdi yine aynı kişi için yanıp tutuşuyordu içi dışı.Şaşılmazlığa düştü bir yanı,bir yanı şaştı kaldı.Ama yine de arabaya binmekten geri durmadı.

Arka kapının kulpunu çekti..Her ihtimali geçirmek istedi aklından ama ihtimallerin bile ne olacağını kestiremiyordu ki.Sadece sürücü koltuğunda birisi vardı haricinde araç boştu.Gözleri şoför koltuğundayken döndü adam ondan tarafı.Yabancıydı!Hiç tanımadığı bir adam.Bundan dolayı yine ürktü.Yine gerildi.

"Merak etmeyin."dedi peşinen genç sima.Karanlık olduğundan pek de seçemedi adamı Melek.

"Siz..?"sormak istedi kim olduğunu.Güvenip güvenemeyeceğini daha çok ölçüp tartmak istedi.Lakin adam cevap vermek yerine sözünü keserek önüne döndü ve taksiye gaz verdi.

"Yolumuz uzun değil."dedi.

Bu uzaklık yakınlık kime göre neye göre bilemedi Melek.Ama uzunca geldi ona yol.Çok uzun,bitmeyecek gibi.İşkillendi ama sabırsızlığına yordu bir süre sonra bunu.Araba değişik,tenha yollara girdi.Hava iyice karara durdu o sıra. Mevsimden ötürü çıplak kalmış ağaçların gölgesinde,Çakır çukur yollarda ilerledi araba.Bilmediği bir yönde ilerleye dururken bir tipi sardı o kuytu yolu.Lapa lapa yağıyordu kar.Arabanın farlarının aydınlattığı yola baktığında öncesinden de hafiften kar olduğunu gördü.Merkezden ne kadar uzaklaşmışlardı ki?Doldu taştı içi sıkıntıyla.Yavaşladı o sırada araba.Melek tekrar konuşmaya,sormaya da cesaret edemedi bir türlü.Uzaktan yine bir araba sinyali aldı gözünü.O karanlık yöne baktığında arabadan inen silüeti gördü.