She's not afraid 2: H επιστροφή

Κεφάλαιο 6

Φτάνοντας έξω από το δωμάτιο του Στάιλς, χτύπησα την πόρτα πριν προλάβω να σκεφτώ τις σκέψεις μου και κάνω πίσω. Είμαι σίγουρη πως το πρόσωπό μου έχει αρχίσει να κοκκινίζει από τα νεύρα και δεν ξέρω καν για ποιο λόγο έχω νεύρα... Α ναι. Επειδή έχω πει άπειρες φορές πως δεν θέλω κανέναν και δεν ενδιαφέρομαι για κανέναν. Και όμως, κανείς δεν με καταλαβαίνει, σαν να μιλάω κάποια γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν. Και όχι μόνο παλιοί "υποψήφιοι γαμπροί" επιμένουν εκνευρίζοντάς με, αλλά σε λίγο θα εμφανηστούν ακόμα και καινούριοι. Σαν να έχω κάποια ταμπέλα πάνω μου που να λέει πως ζητάω σχέση όταν στην πραγματικότητα το μόνο που θέλω είναι μια ήρεμη και χωρίς δράματα ζωή. "Γιατί δεν μπορώ να την έχω;" είπα πιο δυνατά απ' ότι περίμενα. 

"Ορίστε;" άκουσα μια φωνή να ρωτάει. Η πόρτα είχε ανοίξει και_

"Για το Θεό, τράβα βάλε κάτι πάνω σου και μην ανοίξεις την ρημάδα την πόρτα αν δεν το έχεις κάνει!" φώναξα καλύπτοντας τα μάτια μου. Το κάνουν όλοι αυτό; Ανοίγουν την πόρτα ενώ είναι μόνο με το μποξεράκι;

"Σαμ;" ρώτησε σαν να προσπαθεί επίτηδες να εξαντλήσει κάθε υπομονή που μου έχει απομείνει.

"Απλά κάν' το!" του φώναξα και με τον ήχο της πόρτας που έκλεισε πήρα το χέρι μου από τα μάτια μου. Περίμενα για λίγο και προσπάθησα να κρατηθώ. Να ηρεμίσω έτσι ώστε να μιλήσω λογικά όταν μπω μέσα στο δωμάτιο. Στο κάτω κάτω πόσες μπορεί να είναι οι πιθανότητες να το έχει γράψει; Πάω στοίχημα πως δεν θα μπορούσε καν να το έχει γράψει εκείνος. Θα το δείξω, θα μου πει ότι δεν έχει ιδέα και πως είμαι χαζή που δεν τον αφήνω να κοιμηθεί για κάτι τόσο γελοίο και τέλος. 

"Πιστεύω πως έχω καλύψει αρκετό μέρος του σώματός μου..." είπε ανοίγοντας την πόρτα. Εγώ απλά κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά. Πως μπορεί να κάνει πλάκα; Και βέβαια μπορεί. Είναι ο Στάιλς. "Για ποιο λόγο είσαι εδώ και... έτσι;" είπε και έδειξε τα ρούχα μου. 

"Πως;" ρώτησα πρισσότερο τον εαυτό μου. Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά προς τα κάτω, συνειδητοποίησα πως το μόνο που φορούσα ήταν ένα σορτσάκι λίγο πιο κοντό από αυτά που φοράω συνήθως και το φανελάκι με τις τιράντες... Ξαφνικά κατάλαβα πως δείχνω περισσότερη έκταση δέρματος από αυτήν που θα ήθελα να δείξω και ειδικά στον Στάιλς, όμως δεν είναι ώρα να αργώ. Όσο πιο γρήγορα το λύσω τόσο πιο γρήγορα θα φύγω. 

"Βρήκα αυτό στο δωμάτιό μου." είπα ήρεμα και του έδωσα το χαρτί. Πέρνοντάς το στα χέρια του, η έκφραση του προσώπου του άλλαξε. "Το έχεις ξαναδεί;" ρώτησα μετά από λίγο.