She's not afraid 2: H επιστροφή

Κεφάλαιο 5

~Eυχαριστώ πάρα πολύ για την κατανόηση και την υποστήριξη! :') ~ 

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα το ρολόι δίπλα μου. Δύο το μεσημέρι. Προσπάθησα να ξεκλέψω λίγη ώρα παραπάνω για να τεντωθώ στο κρεβάτι. Έπειτα σηκώθηκα και μπήκα για μπάνιο. Δυστυχώς ήταν σκέτη απογοήτευση αφού μετά από λίγο το νερό ήταν κρύο και μέχρι να βγω, μπορούσα να ακούσω τα δόντια μου να τρίζουν μεταξύ τους.

Με βοήθησε ωστόσο να ξυπνήσω τελείως. Έβαλα ένα σορτσάκι και ένα απλό τοπ και κάθησα για άλλη μια φορά στο κρεβάτι. Πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και την στιγμή που έλαμψε η οθόνη, εμφανίστηκαν είκοσι αναπάντητες κλήσεις και τρία μηνύματα. Ανοίγοντας τις κλήσεις, μόλις δύο ήταν από τον Ντέιβ και οι υπόλοιπες από την Άλισον. Προχωρώντας στα μηνύματα, μου έγινε ξεκάθαρο πως πρέπει να την πάρω.

"Ακόμα κοιμάσαι; Κανόνισε να βρήκες κανέναν και να αποφάσισες ότι σου αρέσει και να μη το λες ε... Ξέχασα κάτι; Ναι μωρέ... ΠΑΡΕ ΤΩΡΑ." μία και μοναδική... Πως θα μπορούσα να τα έχω κάνει όλα αυτά μέσα σε μια μέρα; 

"Όχι τώρα... ΤΩΡΑ!" είχε στείλει μετά από λίγο. 

"Βγήκα με τον Ντέιβιντ. Πάρε κανένα τηλέφωνο, τι φοβάσαι, μη χρεωθείς;" είχε στείλει από το κινητό του. Όταν σταμάτησα να γελάω με την συμπεριφορά της αποφάσισα να την πάρω, όπως είχε ζητήσει τόσες φορές. 

Καθώς πληκτρολογούσα τον αριθμό της -τον οποίο με έβαλε να μάθω απ' έξω με το ζόρι..- τα μάτια μου έπεσαν πάνω στο κομμάτι χαρτί που βρήκα χτες. Άφησα το κινητό και πήρα αυτό στα χέρια μου. Διαβάζοντάς το άλλη μια φορά , δεν μπόρεσα να καταλάβω για ποιο λόγο να το στείλουν σε εμένα. Την τρίτη φορά που το διάβασα, έδωσα ιδιαίτερη σημασία στο "Ή τουλάχιστον έτσι ένιωθε ο ήρωας της ιστορίας αυτής.". Αν πρόκειται για ιστορία, τότε που είναι η συνέχεια; Κύκλωσα την πρόταση με ένα στυλό. Πήρα και πάλι το τηλέφωνο στα χέρια μου και κάλεσα την Άλισον χωρίς δεύτερη σκέψη. 

 "Επιτέλους κοπέλα μου... Τι έκανες τόσες ώρες;" ρώτησε αμέσως μόλις σήκωσε το ακουστικό. 

"Κοιμόμουνα..." δικαιολόγησα τον εαυτό μου. Ή τουλάχιστον προσπάθησα.

"Και δεν το άκουγες; Όλη τη νύχτα τι έκανες, δεν κοιμήθηκες;" ρώτησε, η ειρωνία έκδηλη στον τόνο της φωνής της. 

"Όχι.." απάντησα. 

"Πες τα όλα..." αποκρίθηκε και έτσι της είπα για το προηγούμενο βράδυ και το ξενύχτι μου με τον Ρόμπερτ.