Right Side Of Heaven

|38

Δύο εβδομάδες ήταν μακρυά του. Δύο εβδομάδες δεν είχε επιχειρήσει να επικοινωνήσει μαζί της. Εκείνη ήταν αυτή που ήθελε χρόνο μακρυά του, αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που κόντεψε να πατήσει το κουμπί της κλήσης στην επαφή του. Κοίταξε ξανά απογοητευμένη τη μαύρη οθόνη του κινητού της στο χέρι της.

"Μυρτώ μου φέρε λίγο το πέπλο." η φωνή της μητέρας της Ελένης τράβηξε τη προσοχή της.

Γύρισε να κοιτάξει τις γυναίκες γύρω από τη πανέμορφη νύφη και αυτομάτως χαμογέλασε, προτού απομακρυνθεί από το παράθυρο που καθόταν, πάρει το πέπλο από τον καναπέ που ήταν απλωμένο και τις πλησιάσει.

Το τοποθέτησαν πάνω από τη πανέμορφη πλεξούδα που είχε μαζεμένα τα μαλλιά της η Ελένη και έκαναν όλες ένα βήμα πίσω για να θαυμάσουν τη πρωταγωνιστρια της ημέρας.

Ούτε που είχε καταλάβει η κοπέλα πως είχαν περάσει οι μέρες και ο γάμος του κολλητού της είχε φτάσει. Ήταν τόσο χαρούμενη γιατί έβλεπε και τον ίδιο αλλά και την σύντομα γυναίκα του χαρούμενους. Τα χαμόγελα τους κατάφερναν να φέρουν ένα και στα δικά της χείλη, καθώς επίσης κατάφερνε να ξεχάσει που και που τον ψηλό, μελαχρινό που δεν είχε σταματήσει να την σκέφτεται σε άλλη ήπειρο.

"Είσαι πανέμορφη." χαμογέλασε πλατιά στην Ελένη και εκείνη την πήρε μια σφιχτή αγκαλιά.

"Και συ δεν πας πίσω, κοίτα να δεις που η κουμπάρα θα είναι πιο όμορφη από την νύφη." αστειεύτηκε η κοπέλα.

"Αυτό δεν γίνεται και να θέλεις." αποκρίθηκε εκείνη γελώντας.

Το δωμάτιο ήταν γεμάτο με γυναικεία υγρά μάτια που προσπαθούσαν να συγκρατήσουν δάκρυα και επειδή η Μυρτώ δεν θέλησε να επηρεαστεί από αυτή την ατμόσφαιρα, όσο χαρούμενη και να ήταν, βρήκε μερικούς συγγενείς στο σαλόνι.

Έπιασε κουβέντα με δύο ξαδέρφια της Ελένης και ένα ποτήρι σαμπάνια μετά, η νύφη είχε κατέβει από τον πρώτο όροφο. Όλοι οι καλεσμένοι γύρισαν να τη θαυμάσουν και να τη καμαρώσουν.

Ύστερα από αρκετές φωτογραφίες, κάποια έθιμα γάμου και λίγους νησιωτικούς χορούς, βρίσκονταν στο αυτοκίνητο για την εκκλησία, με τη νύφη να τους ακολουθεί στο επόμενο. Καθ' όλη τη διαδρομή η κουμπάρα δεν μπορούσε να διώξει τον κόμπο από το στομάχι της στη σκέψη του ότι θα έβλεπε ξανά τον Αλέξανδρο. Αν ερχόταν δηλαδή στο γάμο... Ύστερα από πολλή σκέψη ο Νίκος με την Ελένη είχαν αποφασίσει να τον καλέσουν, ακόμα και με μόνο μία εβδομάδα καιρό για να προλάβει.