Right Side Of Heaven

|32

Πέταξε άλλο ένα χαρτομάντιλο στον μικρό λόφο κι από αλλά τέτοια δίπλα από το κρεβάτι της, προτού επιστρέψει στο παγωτό της.

"Νιώθω τόσο κλισέ αυτή τη στιγμή..." μουρμούρισε η Ολίβια και έφαγε μια μπουκιά από το παγωτό φράουλα της.

"Μόνο 'Το ημερολόγιο' μας λείπει για να γίνουμε κλασσική ρομαντική κομεντί..." συμπλήρωσε η Κατερίνα.

"Σταματήστε! Η ζωή μου δεν είναι κομεντί, ένα δράμα είναι." παραπονέθηκε η Μυρτώ και φυσιξε άλλη μια φορά τη μύτη της.

"Με το να τρως παγωτό δεν το λύνεις όμως αυτό." τόνισε η θεία της.

"Το κρύο μουδιάζει όμως τον πόνο..." μουρμούρισε εκείνη.

"Και παχαίνει." συμπλήρωσε η κοκκινομάλλα φίλη της.

Άφησε γρήγορα το κουτάλι της η Μυρτώ και γύρισε να τη κοιτάξει. Τα μάτια της βούρκωσαν και άρχισε ξανά το δράμα.

"Θα παχύνω και τότε σίγουρα δεν θα με θέλει ο Δημήτρης πίσω!" κλαψουρισε και παρόλα αυτά έχωσε και άλλο παγωτό σοκολάτα στο στόμα της.

"Γιατί είναι τόσο συναισθηματική; Έχει περίοδο;" ρώτησε η Ολίβια και η Κατερίνα απλώς ανασηκωσε τους ώμους της.

"Και τι σε νοιάζει; Τον Αλέξανδρο δεν αγαπάς;" ρώτησε στη συνέχεια.

Τα μάτια της Μυρτώς πάλι δάκρυσαν και άφησε εντελώς το παγωτό στην άκρη για να σκουπίσει τα δάκρυα που σύντομα θα έτρεχαν στα μάγουλα της.

"Δεν ξέρωωωω!" κλαψουρισε ξανά.

Δύο μέρες είχαν περάσει από τότε που αποφάσισε ο Δημήτρης να κάνουν ένα διάλειμμα και η Μυρτώ το είχε πάρει πολύ στραβά όλο αυτό. Ήταν ακόμα μπερδεμένη ανάμεσα στους δύο άντρες και δεν είχε έρθει σε επικοινωνία με κανέναν τους.

"Πότε θα μάθεις; Πρέπει να τελειώνει όλο αυτό." ακούστηκε η Κατερίνα.

Τη κοίταξε στραβά η ανιψιά της "Συγγνώμη που σας ενοχλώ με τα δράματα μου."

"Τς, ξέρεις πως δεν το εννοούσα έτσι φυσικά. Πρέπει να τα ξεκαθαρίσεις όλα αυτά και να ζήσεις επιτέλους τη ζωή σου. Με τον Αλέξανδρο, τον Δημήτρη ή με κανέναν τους. Δεν χρειάζεσαι σώνει και καλά έναν άντρα στη ζωή σου."

"Το ξέρω, όμως τον έναν τον αγαπώ και για τον άλλον τρέφω δυνατά αισθήματα. Ο ένας μου φέρθηκε σκάρτα, ενώ ο άλλος ήταν πάντα σωστός απέναντι μου. Είναι τόσο καλός, ξέρω πως με αγαπάει, θέλει μονάχα το καλό μου και δεν θέλω καθόλου να τον πληγωσω. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω τον Αλέξανδρο, ενώ ξέρω πως θα έπρεπε..."