Right Side Of Heaven

|35

"Μυρτώ σε εκλιπαρώ, σκέψου το ξανά."

"Δεν έχω κάτι να σκεφτώ."

"Δεν είναι λογικό αυτό που κάνεις. Πρέπει να μείνεις εδώ και να καθίσετε να συζητήσετε, να βρείτε μια άκρη." είπε για χιλιοστή φορά η Κατερίνα.

Η κοπέλα κοίταξε άλλη μια φορά το προσκλητήριο γάμου που κρατούσε στα χέρια της. Είχε φτάσει περίπου έναν μήνα πριν. Το έβαλε τελικά και αυτό στη βαλίτσα, προτού τη κλείσει και τη κατεβάσει από το κρεβάτι της.

"Δεν θα βρούμε ποτέ άκρη θεία. Θέλω λίγο χρόνο μόνη μου, μακρυά από όλους και από όλα."

"Θα πας να βοηθήσεις στις τελευταίες ετοιμασίες ενός γάμου, όπου θα βρίσκεται όλο το σόι της νύφης και του γαμπρού. Ούτε μακρυά από όλους ούτε από όλα θα είσαι."

"Ο γάμος είναι σε δύο εβδομάδες. Εφόσον τακτοποίησα τη δουλειά μου, έχω έτοιμα τα πράγματα μου, τη πτήση μου, θέλω να δω τον κολλητό μου, να φύγω από τη μουχλιασμένη αυτή πόλη και να πάω στην Ελλάδα, θα πάω."

Πέρασε δίπλα από τη θεία της, σέρνοντας τη βαλίτσα της πίσω της και βγήκε από το υπνοδωμάτιο της για να κατέβει στον πρώτο όροφο.

"Γλυκιά μου, εσύ ήσουν πάντα λογική, τι έπαθες τώρα; Γιατί δεν κάθεσαι να λύσετε πρώτα τα προβλήματα σας και να φύγεις μετά;" την άκουσε να τη παρακαλαει σχεδόν από τις σκάλες, ενώ τις κατέβαινε.

"Γιατί δεν είμαι σε κατάσταση να συζητήσω τίποτα και με κανέναν." απάντησε και έβαλε το μπουφάν της.

Πλησίασε τη θεία της και την αγκάλιασε.

"Σε παρακαλώ, μη το πιέζεις άλλο, δε θέλω να μαλωσουμε. Άσε με να φύγω και να ξέρω ότι με εσένα τουλάχιστον είμαι καλά."

Ένιωσε τα χέρια της να τυλιγονται γύρω της.

"Εντάξει, έχεις δίκιο. Μεγάλη κοπέλα είσαι, ξέρεις τι κάνεις."

Τραβήχτηκε αργά από την αγκαλιά της και φιληθηκαν σταυρωτά.

"Τα λέμε σε δύο εβδομάδα." της χαμογέλασε λίγο η Μυρτώ.

"Αν μου λείψεις πολύ μπορεί να έρθω νωρίτερα για τον γάμο." αστειεύτηκε η Κατερίνα, μπορεί και όχι.

Κούνησε το κεφάλι της χαμογελώντας και με μια τελευταία ματιά προς τη θεία της, ένα τελευταίο 'Γειά' και 'Καλό ταξίδι', έκλεισε τη πόρτα του διαμερίσματος.

Σέρνοντας τις αποσκευές της πίσω της, έφτασε στο λόμπι της οικοδομής και μέσα από τη μεγάλη τζαμαρία, είδε το ταξί που είχε καλέσει να τη περιμένει. Χαιρέτησε τον θυρωρό και τον ευχαρίστησε όταν της άνοιξε τη πόρτα για να περάσει με τις βαλίτσες.