Right Side Of Heaven

|29

Πράσινο. Τόσο πράσινο. Τόσο πολύ πράσινο που για κάποιο λόγο θα μπορούσε να χαθεί για πάντα σε αυτό, όπως θα χανοταν κανείς στα βάθη ενός πλούσιου δάσους.

Δεν περίμενε να γυρίσει και να τον βρει τόσο κοντά της. Τους χώριζαν ακόμα δύο μέτρα περίπου, ήταν όμως αρκετά κοντά για να δει ξεκάθαρα το έντονο πράσινο των ματιών του.

Δάγκωσε το εσωτερικό του μάγουλου της, θέλοντας να διατηρήσει ουδέτερο το ύφος της. Καθάρισε λίγο τον λαιμό της και έκανε τελικά δύο βήματα προς το μέρος του. Άπλωσε το χέρι της μπροστά της για μια χειραψία.

"Χαίρετε κυρίε Σωτηρίου."

Τον ξάφνιασε. Κοίταξε τα μάτια της, το απλωμένο χέρι ανάμεσα τους και ξανά τα μάτια της. Μπορεί το ύφος του να ήταν ουδέτερο, η κοπέλα πρόσεξε όμως τα μάτια του και το ελάχιστο γύρισμα στο κεφάλι του, που πρόδωσε πως τον είχε ξαφνιάσει η σοβαρή, επαγγελματική της προσέγγιση.

Έβγαλε το ένα χέρι του από τη τσέπη του καλού, μπλε παντελονιού του και αγκάλιασε το δικό της. Ήταν τόσο μεγάλο σε σύγκριση με της Μυρτώς που το κάλυπτε ολόκληρο.

Οι μικρές σπίθες ηλεκτρισμού που ένιωσε τη πρώτη φορά που τον ακούμπησε, τη πρώτη φορά που τον φίλησε, τη πρώτη φορά που έκαναν έρωτα αλλά και εκείνο το βράδυ στο δείπνο, που βρέθηκε ξανά κοντά του μετά από πέντε χρόνια που πίστευε πως ήταν νεκρός, έκαναν ξανά την εμφάνιση τους στην επιφάνεια του δέρματος τους.

Μη θέλοντας όμως να τις αφήσει να την επηρεάσουν, τράβηξε όσο πιο γρήγορα, αλλά διακριτικά, μπορούσε το χέρι της από το άγγιγμα του.

"Χαίρετε, δεσποινίς Παπαστεφάνου." πήρε και αυτός μέρος στο παιχνίδι ρόλων.

Ένα λεπτό απόλυτης σιγής ακολούθησε όπου κανείς τους δεν έπαιρνε τα μάτια του πάνω από τον άλλον, ώσπου έσπασε την οπτική τους επαφή η Μυρτώ.

"Θα θέλατε να πιείτε κάτι;" τον άκουσε να τη ρωτάει.

"Όχι, όχι." απάντησε βιαστικά. Ύστερα έλεγξε πάλι τον τόνο της "Μπορούμε να ξεκινήσουμε όποτε είστε έτοιμος."

Τον είδε να γνέφει καταφατικά.

"Ξεκινάμε τότε." είπε και άπλωσε το χέρι του δείχνοντας τη πολυθρόνα μπροστά από το γραφείο του.

Η Μυρτώ ακολούθησε τη σιωπηλή του υπόδειξη και κάθισε εκεί, ενώ εκείνος κάθισε στη καρέκλα πίσω από το μεγάλο γραφείο του.