Right Side Of Heaven

|7

My biggest fear is that I won't feel the same way for another as I did for you. They tell me to move on but i don't know how.

|-|

"Προχωράμε στον Αλέξανδρο..." σημείωσε κάτι στα χαρτιά μπροστά του.

Η κοπέλα αμέσως σφιχτηκε. Ανακαθισε στη θέση της και προσπάθησε να παραμείνει ψύχραιμη. Άρχισε αμέσως να προσπαθεί να σκεφτεί δικαιολογίες για να αποφύγει να μιλήσει για εκείνον.

"Ποτέ γνωριστήκατε;"

Στραβοκαταπιε και απάντησε διστακτικά "Πριν έξι χρόνια περίπου."

"Πως αισθάνθηκες τη πρώτη φορά που τον είδες;"

"Τι θες;" ρώτησε τον άγνωστο και εκείνος ως απάντηση έβγαλε την κουκούλα της γκρι ζακέτας του από το κεφάλι του.

Δεν ήξερε αν έπρεπε να αντιδράσει στο γεγονός ότι τον γνώριζε ή στο ότι το πρόσωπο του ήταν γεμάτο πληγές.

Κουνησε το κεφάλι της λίγο, διώχνοντας από το μυαλό της την ανάμνηση της βραδιάς που γνωρίστηκαν.

Πήρε μια βαθιά ανάσα. "Κοιτάξτε γιατρέ, σας είπα για οτιδήποτε άλλο με απασχολούσε και ευχαριστώ που με ακούσατε, αυτό όμως δε θέλω να το συζητήσω."

"Αυτό όμως είναι που σε βασανίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο..."

"Δεν έχει σημασία. Ζητώντας μου να σας μιλήσω για αυτόν ξεπερνάτε ένα όριο. Ήμουν από τους λίγους που γνώριζαν πραγματικά ποιος ήταν και νιώθω πως... πως πετάω τις αναμνήσεις μου με αυτόν από εδώ κι από κει αν αρχίσω να τις λέω στον καθένα."

"Δεκτό." ακούστηκε ο άντρας απέναντι της και η κοπέλα ξαφνιάστηκε που άφησε το θέμα εκεί.

"Θέλω μόνο να μου πεις ένα πράγμα. Ύστερα από τον θάνατο του, πως είσαι στον ερωτικό τομέα; Μου ανάφερες και έναν Δημήτρη...;"

Είχε αρχίσει να αισθάνεται άβολα, δεν ήθελε να απαντήσει. Παρόλα αυτά όμως το έκανε.

"Προσπαθώ εδώ και ενάμιση χρόνο με τον Δημήτρη. Δεν νιώθω όμως πως θα καταφέρω να ερωτευτώ ξανά μετά από εκείνον. Τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον..."

"Μάλιστα..." κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

"Έχεις κρατήσει επαφή με την οικογένεια του;"

"Ναι." απάντησε γρήγορα η Μυρτώ και χαμογέλασε στην ανάμνηση της Ειρήνης και της κυρίας Γαλήνης.

"Επικοινωνώ τουλάχιστον μια φορά τον μήνα με την αδερφή του και τη μητέρα του."

"Μάλιστα." παρατήρησε ο ψυχολόγος.