Right Side Of Heaven

|31

"Ευχαριστώ." είπε σιγανά και δέχτηκε τη κούπα με τα χαριτωμένα σχέδια.

Τύλιξε τα χέρια της γύρω της και άφησε τη θερμότητα του καυτού τσαγιού να επιτεθεί στα χέρια της.

"Από τη φάτσα σου και μόνο κατάλαβα πως δεν πήγε καλά..." μουρμούρισε σιγά η Ολίβια, μόλις κάθισε στη πολυθρόνα απέναντι από τη Μυρτώ.

Σκέφτηκε για λίγο την απάντηση της η κοπέλα "Δεν ξέρω αν μπορώ να πω πως πήγε καλά ή όχι. "

"Γιατί;"

"Κατάφερα επιτέλους να του πω όσα με βασάνιζαν τόσα χρόνια. Πήρα τις απαντήσεις που χρειαζόμουν εδώ και πέντε χρόνια και κατάφερα επίσης να του αντισταθώ και να μείνω σωστή απέναντι στον Δημήτρη. Από την άλλη, η συνέντευξη δεν πήγε καλά και στο τέλος έφυγα κλαίγοντας."

Είδε σκεπτική τη κοκκινομάλλα.

"Πως αισθάνθηκες όταν τον είδες ξανά;" τη ρώτησε. "Ξέρω πως δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπεις μετά από πέντε χρόνια, είναι όμως πρώτη φορά που είστε μόνοι σας."

Δαγκωσε λίγο το κάτω χείλος της για να συγκρατήσει το λυπημένο χαμόγελο από το να σχηματιστεί στα χείλη της.

"Ένιωσα ακριβώς όπως ένιωσα την πρώτη φορά που τον γνώρισα."

Χαμογέλασε λίγο η συνάδελφος της "Τον αγαπάς τόσο πολύ..."

Τη κοίταξε απότομα η Μυρτώ "Κάνεις λάθος. Είμαι με τον Δημήτρη, οπότε πρέπει να σταματήσεις να με σπρώχνεις συνέχεια προς τον Αλέξανδρο."

"Εγω δεν σπρώχνω κανέναν. Μόνη σου πηγαίνεις. Όσο και να το αρνείσαι, δεν μπορείς πάρα να τρέξεις κοντά του, γιατί τον αγαπάς ακόμα και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό."

"Δεν έτρεξα κοντά σε κανέναν. Ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπα."

Προσπάθησε να διώξει τη μεγάλη θλίψη που της προκαλούσαν αυτά τα λόγια.

"Μπορεί να μην έτρεξες ακόμα, θα το κάνεις όμως σύντομα. Το ίδιο και εκείνος. Δεν τον ξέρω, αλλά κάτι μέσα μου μου λέει ότι αγαπιέστε πολύ για να το αφήσετε να χαθεί όλο αυτό."

"Αυτό που δεν μπορείτε να καταλάβετε και εσύ αλλά και εκείνος είναι πως ότι είχαμε τότε, χάθηκε ένα σκοτεινό βράδυ πριν πέντε χρόνια, από τη δειλία ενός άντρα και από τη σφαίρα ενός άλλου." είπε απότομα και ήπιε λίγο από το τσάι της.

Η φίλη της παρέμεινε σιωπηλή και ήπιε από τη δική της κούπα. Δεν παρεξηγούσε τη Μυρτώ γιατί ήξερε πως ήταν ένα δύσκολο θέμα για εκείνη, καθώς φανταζόταν επίσης ότι της ήταν δύσκολο να παραδεχτεί την αλήθεια. Ότι δηλαδή ακόμα τον αγαπούσε.