Sakin Ol Clara.

Bölüm 51: Kurban

Açıklamayı sonda yapacağım, bölüm şarkısını paylaştım;  Ed Sheeran-All Of The Stars, bölüm bitene kadar tekrar tekrar dinlemenizi tavsiye ediyorum.

-Multimedia, Clara.

“Çarpma!” diye tısladım bir kez daha.

“Clara çek şu kolunu ya yazamıyorum!” diye fısıldadı Dexter da.

Sınıf bir hayli sessiz olduğu için Wendella gözlüklerinin üstünden bize baktı.

“Bir sorun mu var gençler?” diye sordu.

İkimiz de başımızı kaldırıp ona baktık. “Hayır.” Dedik aynı anda.

“O hâlde sessiz olun.” Diye uyardıktan sonra sıraların arasında dolaşmaya devam etti.

Tarih dersinde kitaptaki bir konunun özetini çıkarmamız gerekiyordu ve bunu da nedense derste yapmak zorundaydık.

Tekrar kâğıdıma döndüğümde bir şeyler yazmaya çalıştım ama yine benim dirseğim ve Dexter’ın sol dirseği çarpıştı. Derin bir nefes alarak ağır çekimde bana döndü.

“Clara.” Dedi yavaşça. “Çek kolunu.”

“Ne yapayım?” dedim sesimi alçak tutmaya çalışarak. “Sağ elimi kullanıyorum ben. Sen çek.”

“Ben de sol elimi kullanıyorum, ne yapayım?” dedi o da. Genelde her derste bu çatışmayı yaşıyorduk.

“Henderson. Campbell.” Wendella bize seslenince başımızı kaldırdık yine. “Paylaşamadığınız şey ne?”

“Önemli bir şey değil Bayan Wendella.” Dedim.

“Sorumu tekrarlamak istemiyorum, cevap verin lütfen.” Dedi otoriter bir sesle.

Bu sefer Dexter konuştu. “Yazı yazarken kollarımız çarpıyor ama hallederiz, önemli bir şey değil.”

“Sorununuzu bir an önce çözün o zaman çocuklar.” Dedi. “Ders bitmek üzere.”

Biz başımızı olumlu anlamda sallayınca sıraları dolaşmaya devam etti.

Dexter da bana dönüp, “Harika bir çözüm yöntemim var.” Dedi. “Bana çarpma.”

Sabırla yavaşça gözlerimi kapatıp açtım. “Daha iyi bir çözüm yöntemim var. Sen bana çarpmamaya ne dersin?”

En sonunda tartışmamıza dayanamayan Daisy bize dönüp kolunu sıraya koydu. “Bazen gerçekten düşünüyorum nasıl bu kadar aptal olabiliyorsunuz diye.” Dedi. “Gerçekten.”

“Ne?” diye fısıldadık aynı anda.

“İkinizinkinden daha iyi bir çözüm yöntemim var.” Dedi. En azından bizimkilerden daha mantıklıdır. “Yer değiştirin.”

“Yer mi değiştirelim?” dedim kaşlarımı çatarak.

“Evet, böylece sorununuz ortadan kalkar. Tamam mı? Dediğimi yapın.” Dedikten sonra önüne döndü.

Kısa süre Dexter’ın yaralı yüzüne baktım ve sonra kitaplarımı önüne ittim. Onun önündekileri de kendi önüme çekince kalkıp yer değiştirdik.

Artık dirseklerimiz çarpışmayınca Dexter bana döndü. “Biz neden bunu düşünemedik?”

Başımı olumsuz anlamda iki yana salladım.

Daisy tekrar bize dönüp, “Çünkü siz düşünemiyorsunuz.” Dedi. Tekrar arkasına döndüğünde Dexter onun saçını çekince sinirle tekrar bize dönmek zorunda kaldı.