Sakin Ol Clara.

Bölüm 25: Karanlık

Sakin Ol Clara'nın en uzun bölümü oldu galiba bu bölüm. Yorumlarınızı göz önünde bulundurarak yazdığım bir bölüm oldu, umarım beklentilerinizi karşılar. Yine görüşlerinizi ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar :)

-Multimedia, Daniel.

Ellerimi yeleğimin ceplerine sokmuş tam ormana doğru ilerlemeye hazırlanıyordum ki, Robert’ın sesiyle durdum.

“Öylece gitmeyi düşünmüyorsunuz herhâlde?”

Aslında ben tam da öylece gitmeyi düşünüyordum.

“Burada size lâzım olacak şeyler var.” Dedi Robert. Birkaç adım geri çekilip arkasındaki büyük kutuyu gösterdi.

“Ne gibi şeyler?” dedi Daisy arkalardan.

“Öncelikle hepinize içinde kullanışlı şeyler olan çantalardan var. Onlardan ayrı olarak da ok-yay kullanmak isterseniz onlar da var.”

“Yay ve ok hiç fena olmaz aslında.” Dedi Dexter. Daha önce de tanıklık ettiğim üzere ikisini çok iyi kullandığını biliyordum. Ve bu gece güvende olmak istiyorsam o yayı ve okları kesinlikle almalıydı.

“Çantalarınızı ve istediğiniz diğer şeyleri aldıktan sonra gidebilirsiniz.” Dedi Robert ve ilk çantayı önündeki kıza uzattı. “Unutmayın, üç saatte bir değişim var.”

Ben çantamı almaya giderken Dexter elinde iki çantayla dönmüştü bile. Birini bana uzatırken diğer elindeki kılıfta duran okları ve yayı gördüm.

“Teşekkür ederim.” Dedim çantayı alırken.

“Rica ederim.”

Bu aralar böyle nezaket kelimelerini ilginç bir şekilde Dexter’dan duyuyorum.

İlginç.

“Artık gidelim mi?” Bu ses Andrew’dan gelmişti.

“Bence de.” Bu ses de Taylor’dan gelmişti. Hareketleri ve ses tonu da dâhil olmak üzere baştan aşağı sinir olmaya başladığım kızdan.

Önümüzdeki dokuz saati bu iğrenç grupla geçireceğim için her ne kadar mutsuz olsam da artık bir yerden başlamamız gerekiyor.

“Birisi haritayı açsa artık?” Ashley’nin imalı sesi bana, ‘Haritayı ver’ demek istiyordu yani.

Robert’ın bana verdiği haritayı açtım ve kısa bir bakış attıktan sonra diğerlerine uzattım. “Nasıl gidileceğini bilen var mı?”

Brad kısa bir süre haritayı inceledi ve eliyle arka tarafı gösteri. “Şuradan girmemiz gerekiyor sanırım.” Dedi.

Diğerlerinin herhangi bir fikri olmadığı için Brad’i takip ettik ve ormana girmiş bulunduk.

Ashley ve Taylor yapışık ikizler gibi kol kola önümüzden ilerlerken Brad elindeki haritayı inceleyerek yürüyordu ve Andrew ona eşlik ediyordu.

Benim tam yanımdan yürüyen Dexter ise sırt çantasını karıştırmakla meşguldü.

Ormana artık tamamen girdiğimizde Temel Eğitim Binası’nın etrafındaki ışıklar burayı aydınlatmaya yetmiyordu. 

“Burası çok karanlık olmadı mı?” Taylor’ın sesine neden tahammül edemiyorum? Belki de sonundaki ‘mı’ ekini gereğinden fazla uzattığındandır.

Ondan iki saniye sonra birisi yüzüme parlak bir ışık tuttu. Bana uzatılan el fenerini iterken gözlerimi kırpıştırdım ve el fenerini tutan elin sahibinin Dexter olduğunu gördüm.