Sakin Ol Clara.

Bölüm 39: Mide

Biraz sakin geçen bir bölüm oldu ama istediğiniz gibi bir sonraki bölüme hazırlık olarak farz edin, iyi okumalar:)

-Multimedia, Daniel.

Pazar günü başım hâlâ ağrımasına rağmen Cawana’nın iğrenç dersine katılmıştım.

“Bir dahaki ders Cumartesi akşamı sekizde.” Diye hatırlattı Cawana son bir kez. “Şu ana kadar öğrendiğin bütün hareketleri eksiksiz yapmanı istiyorum.”

Oldu canım.

“Tamam.” Dedim. Onunla mümkün olduğunca az iletişim kurmaya çalışıyordum. Koltuğun üstüne bıraktığım montumu giyerken Cawana’nın telefonu çalmaya başladı.

Telefonu açtığında kısık bir sesle ve kesin cevaplarla konuşuyordu.

“Evet?.. Bu akşam değil… Hazırlanmadı… Anladın mı?.. Rew biliyor… Sonra…”

Konuşmasından hiçbir şey anlamamıştım ama açıkçası umurumda da değildi zaten. Montumu giydikten sonra o telefonda konuşmaya devam ederken dışarı çıktım.

Kapının açıldığını duyan Dexter yaslandığı duvardan uzaklaştı ve bana doğru birkaç adım attı. Yüzünü geniş bir gülümseme kaplarken, “Ders nasıldı?” diye sordu.

“Şahaneydi.” Dedim koluna girip. “Her zamanki gibi.”

Kar ayaklarımızın altında gıcırdarken eve doğru yol almaya başladık.

“İçimde ona dair kötü hisler var.” Dedim karanlık yolda ilerlerken.

“Kime?” diye sordu Dexter.

“Cawana.”

“Sevmediğin için böyle düşünüyorsun.” Dedi Dexter. “Sana henüz bir şey yapmadı sonuçta.”

“Henüz.” Dedim ben de onun gibi. “Henüz bir şey yapmaması ileride yapmayacağı anlamına gelmez.”

“Clara?” dedi Dexter yüzünü bana çevirerek. “Sen başını çok sert vurdun sanırım. Cawana sana neden bir şey yapmak istesin?”

“Çünkü o bir cadı.” Diye içimden geçenleri söyledim.

Dexter kısa bir kahkaha attıktan sonra bana bakmaya devam etti.

“Önüne bak, düşeceksin.” Diye uyardım.

“Seni izlemeyi daha çok seviyorum belki.” Diye fısıldadı.

“Beni izlemek için bol bol vaktin olur, merak etme. Şimdi önüne bak.”

“Öyle olsun bakalım.” Dedi ve dediğimi yaparak önüne döndü.

“Evdekiler ne yapıyor?”

“Ben çıkmadan önce Daniel, Nick ve İkizler uyuyordu sanırım. Ariana yemek yiyordu. Daisy’nin ne yaptığını tahmin edebilirsin zaten-”

“Dur, ben söyleyeceğim.” Dedim. “Kitap okuyordu.”

“Aynen öyle.” Dedi ve gülüştük. “Ve Scott da televizyon izleme bahanesiyle Daisy’yi izliyordu. Yani bize televizyon izlediğini söylüyordu.”

“Tahmin edebiliyorum.” Dedim. Scott’la en son dün Daisy hakkında konuştuğumuzda Daisy birden odaya dalmıştı ve doğal olarak da konuşmamızın konusu birden bire değişmişti.

“Daisy’nin Scott’tan haberi yok, değil mi?”

“Hayır, Scott daha söylemedi.” Dedim. “Ama yakın zamanda söyleyecekmiş. Ben de bu akşam Daisy’nin ağzını arayacağım. Yani daha önce hiç Scott’la ilgili konuşmamıştık.”