He is nothing but my boss || H.S.

Chapter 32

De week is voorbij gevlogen. Voordat ik het wist was het alweer tijd om te gaan, om weer terug te gaan naar Engeland samen met Niall. Hoe erg ik het ook naar mijn zin heb gehad bij mijn moeder, ben ik wel weer blij om naar huis te gaan.

Mijn moeder en ik hebben veel bijgepraat en hebben het over alles en nog wat gehad, wat goed voelde. Het was alsof ik even niet was verhuisd, alsof ik nog steeds bij haar in huis woonde. De manier waarmee we met elkaar om gingen was gewoon weer geweldig. Toen pas merkte ik eigenlijk hoe erg ik haar mis, ondanks alle ruzies die we hebben gehad, en wat voor invloed ze heeft in mijn leven. Er zijn geen woorden voor hoeveel ik van haar houd. Als zij de hoop in mij had opgegeven had ik dat ook gedaan. Zij is zeker mijn redding geweest.

Mike was een geweldige vriend voor mijn moeder, voor wat ik heb gezien dan, en het leek echt alsof ze dol op elkaar waren -wat denk ik ook zo is. Maar niet alleen tegen mijn moeder was hij aardig, ook tegen mij. We hebben gelachen en ik had het gevoel alsof het niet geforceerd was, maar echt natuurlijk. Dat hij niet aardig tegen me deed omdat ik de dochter was van zijn vriendin, maar voor wie ik was.

Met Ryan heb ik eigenlijk niet meer gepraat, alleen wat blikken mee gewisseld. Toen Niall aan me vroeg waarom ik niet met Ryan sprak heb ik maar gezegd dat we elkaar niet echt lagen, wat hij gelukkig geloofde. Soms zag ik Ryan dan zitten, in zijn kamer met een joint in zijn hand en een grijns op zijn gezicht.

Hoe graag ik misschien ook weer een joint zou willen, al is het voor één keer, zou ik het niet meer doen omdat ik weet dat ik niet meer zou kunnen stoppen. Ik heb er over nagedacht om naar Ryan te gaan en het te vragen, maar ik moest gelijk denken aan mijn moeder, Zayn, Niall en Liam en hoe teleurgesteld ze zouden zijn en toen deed ik het niet meer.

Met Niall heb ik niet zoveel tijd doorgebracht. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar zeker nadat ik hem vertelde over de 'ruzie' van Harry en mij begon hij zich raar te gedragen. Ik heb hem maar niets gevraagd, want ik wou geen spanning tussen ons veroorzaken maar ergens zit het me niet lekker.

En met Liam heb ik de eerste avond geskyped, en gisteren. De rest van de tijd hebben we non-stop gesmst. En toen merkte ik dat ik hem miste, ook al was het voor een paar dagen dat we elkaar niet hebben gezien. Daarom komt Liam me ook ophalen van het vliegveld en gaan we samen dineren, waar ik al erg naar uitkijk.

•••

''Heb je zin om Liam weer te zien?'' Vraagt Niall die naast me zit. Ik kijk op van het magazine dat ik aan het lezen was en zie dat Niall een grote glimlach op zijn gezicht heeft.

Ik knik en bijt op mijn lip. ''Zeker, het voelt zo natuurlijk, snap je?'' Zeg ik dromerig. Ik zie dat Niall knikt maar toch zijn ogen rolt. ''Hij is zo lief voor me, en hij wilt niets overhaasten.''

''Ik wil jullie echt samen zien, gosh. En...'' Niall trekt zijn wenkbrauw op en ik weet wat hij bedoelt. Ik geef hem een speelse duw en grijns dan. ''Is ie goed in bed?''

''Nou... We hebben nog geen seks gehad?'' Zeg ik meer als een vraag. De man naast Niall proest zijn drinken uit. Niall en ik kijken hem afwachtend aan, alsof het heel normaal is om over seks te praten in het openbaar.

''Nikki Moon heeft niet gelijk seks met een jongen op de eerste avond? Wie ben jij en wat heb je met mijn beste vriendin gedaan?'' Zegt Niall speels. Ik geef hem een dodelijke blik.

''Ik denk niet dat het bij ons gaat om de seks, you know.'' Ik pak het tijdschrijft en stop het weg. Daarna kijk ik Niall weer aan en zie dat hij een grijns op zijn gezicht heeft. ''En ik meen het, ik heb het niet nodig bij hem, we hebben geen haast.''

Niall maakt een 'hmm' geluidje en kijkt dan naar het gangpad. Verder is het weer stil tussen ons en ik weet niet of ik die stilte moet breken. Ik mis de gesprekken die Niall en ik hadden, en waar we uren over konden praten. We hadden het dan over dingen die eigenlijk nergens op sloegen, maar dat was waarom we zo close waren.