Marrying A Jerk [C O M P L E T E D]

XXXIII

Pardon me for the wrong spellings and some grammatical errors.. Enjoy Reading! :*

L.A'S P.O.V

I drew a deep breath.

Today is the day.

Yes, today is the day. Ngayon ang kasal namin ni Justin. Kinakabahan ako ng sobra. Parang anytime mahihimatay ako dahil sa kaba... at takot.

Nandito kami ngayon sa Resort na pag-aari ng pamilya nila dito sa Batangas. Hindi ko alam na beach wedding pala ang theme ng wedding namin. Hindi naman kasi ako nakikielam sa pag-aasikaso kaya nagulat na lang ako ng dumating kami dito kahapon.

I sighed again. I looked at my reflection in the mirror. Parang hindi ako ang nasa salamin. Simple lang ang ayos ko pero halos hindi ko na makilala ang sarili ko.

I am wearing a gorgeous cream gown. It has intricately-detailed bodice with an asymmetrical skirt full of cascading ruffles. My gown is perfectly matched with a strappy sandals and a floral wreath perched atop my wavy side-braided hair.

Somehow napangiti ako sa ayos ko. Ilang araw lang ginawa ang gown ko but it looks perfect. Bagay na bagay sa theme ng kasal namin.

Naupo ako sa harap ng salamin. Kakalabas lang ng make-up artist na na-hire ni mommy para sa event na to. Sya din ang make-up artist na nag-ayos saken nung birthday slash engagement party ko.

Napatingin ako sa pinto ng makita kong bumukas ito. Pumasok si Mommy at Daddy.

I looked at them and smiled faintly. I remember this past few days. Nung araw na dumating sila. Takot na takot ako kasi baka malaman nila ang nangyari sakin. Mabuti na lang at wala na ang pasa ko at hindi na masyadong halata ang sugat ko sa braso. Buti na lang din hindi sinabi ni Justin. Pabor din naman kasi iyon sa kanya. Kapag nalaman nila mommy ang nangyari. Lagot siya, pati na rin ako.

"You look gorgeous anak." Naiiyak na sabi ni Mommy tsaka lumapit sa akin. Tumayo ako para yakapin sila.

"Thanks Mom. Ikaw din po. Wag ka ng umiyak. Masisira ang make up mo. Sige ka" Tumawa ako ng bigla siyang kumurap para maiwasan ang pagbagsak ng luha niya.

I took a glance at Dad na nakatitig lang sa akin. I can see sadness in his brown eyes. Ngumiti ako sa kanya para ipahiwatig na ok lang sa akin ang lahat. Tanggap ko na.

"I'm sorry anak. Sorry dahil kahit hindi mo 'to ginusto ay na-oobliga ka dahil sa pwedeng mangyari sa kompanya natin" Bigla niya akong niyakap ng mahigpit. Kung kanina ay si Mommy ang naiiyak. Ngayon ay ramdam ko ang pamumuo ng luha ko na kahit anong oras ay mahuhulog na.

"Ano ka ba Daddy. Ok lang. Ganoon ko kayo kamahal. I can do everything para sa inyo. I love you. Wag na kayong mag-alala. Everything will be okay." I hope..

Mabuti na lang at water proof ang make up ko. Napansin ko si Mommy na kumuha ng tissue at pinunasan ang gilid ng mga mata ko.

"Sweetie stop crying! masisira ang make up mo. Ayoko naman na mukha kang mangkukulam sa mga wedding pictures mo" Natawa ako dahil parang kanina lang ako ang nagsabi noon sa kanya. Humiwalay ako sa pagkakayakap kay Daddy and smile widely.

"Mom, Dad. I'm getting married. Pero kahit ganoon, ako pa din ang baby niyo ha? walang magbabago. Dun pa din ako sa bahay natin ha?" I pout. Alam kong hindi sila papayag na mag-stay ako sa bahay dahil mag-aasawa na ko. Nagbabakasakali lang.

"Sweetie. Syempre ikaw lang ang baby namin. Pero mag-aasawa ka na. Dapat ngayon pa lang sanayin mo na ang sarili mo na mawalay samin. Pwede ka pa namang pumunta sa mansyon. It's still your home, pag week ends or wala kang ginagawa, pwede kang pumunta dun"